Sarasvati Puja en mijn eerste sari.

Op vrijdag werd alleen de eerste 2 uur lesgegeven. Daarna werd de hele school schoongemaakt en versierd. Alle kinderen hielpen mee. Het was een hele gezellige dag! Alles in het teken van de grote Puja morgen ter ere van Saraswati.

Zij wordt in de Vedas beschouwd als moedergodin van de stroom, van oorspronkelijk de oeroceaan, het vrouwelijk aspect van schepping, de vruchtbaarheid. Daarna is zij, voornamelijk als Hindoeïstische godheid, de godin van kennis en kunst, muziek en dichtkunst, wijsheid, schrift en literatuur. Want dat alles borrelt als vanzelf op uit het al doordringend water van de oeroceaan, de bron van alle leven.

'Sarasvati' is ook de naam die in de Indus beschaving aan een aspect van de Maha Devi, (de 'grote godin' moeder) werd gegeven, namelijk het beminnelijke, vruchtbare energiegevende aspect (shakti) in tegenstelling tot haar andere uiterste Kali

Zij is het vrouwelijke scheppingsprincipe, haar mannelijke echtgenoot is Brahma.

Zij staat meestal afgebeeld met een vina, een snaarinstrument, in haar handen, en is herkenbaar doordat deze vina twee kalebassen heeft. In de snaren ontstaan de trillingen van de hele schepping, die zich als golven om haar heen uitbreiden. Aangezien ook de Sanskriet woorden uit deze trillingen bestaan, draagt zij soms een boek als weergave van de diepere kennis die in de Vedische hymnen opborrelt in het bewustzijn van de rishis (zieners). Het is tevens haar associatie met het schrift.

Meestal staat zij in een dansende houding, de tekenen van vruchtbaarheid geprononceerd zichtbaar. Volgens sommigen gaat de buikdans evenals de trommel die er bij gebruikt wordt terug tot de tijd van de moedergodincultus. Dansende bewegingen zouden de beweging van planeten en sterren weergeven. De trommel, in dit geval de damaru in zandlopervorm is tevens een symbool van schepping door generatie van trillingen. Het geeft de hartslag van de kosmos aan waaruit alle creatie ontstaat. Shiva Natarasha (dansende Shiva) houdt in één van zijn handen eveneens een damaru.

De godheden krijgen ook altijd een rijdier toebedacht dat hun waarde als emotionele drijfkracht het best weergeeft. Sarasvati's rijdier is een pauw. Aan haar voeten zit vaan een zwaan die symbool staat om het goed en kwaad van elkaar te kunnen onderscheiden.

Op 28 januari gaat hier in Nepal iedereen naar school om deze Godin te eren en te vieren. Zij is op iedere school vertegenwoordigd. Er zijn afbeeldingen en beelden van haar.

De blouse en de petticoat voor bij de sari, waren netjes op tijd klaar en het paste ook allemaal heel erg netjes, en dat zonder tussendoor te moeten passen. Echt wel knap. Ik heb me gedoucht, haren gewassen, alle nagels gelakt, mooi opgemaakt om 7.30u. kwam Asmita, om mij te helpen met het goed aan doen van de sari. Ze had ook een pin bij zich om de sari op de schouder vast te zetten. Het was nog een hele kunst, zelfs met haar hulp.

Met een sari kun je niet fietsen! Dus te voet naar school. De warme Jak-deken die ik in Kathmandu had gekocht hield me lekker warm, want de ochtenden zijn nog steeds mistig en koud.

Nou mensen, ik kan me niet heugen dat ik ooit zoveel complimentjes heb gekregen op 1 dag! zoveel mensen vonden het geweldig dat ik een sari aan had. Op school zieden ze dat ik er veel slanker in uit zag en dat de kurta’s mij dus niet zo voordelig kleden. Sommige mensen langs de weg gaven ook waarderende geluiden en complimentjes…tja….dat vind ik stiekem toch wel fijn...hihi.

Het was best goed te doen deze sari te dragen. Het voelt een beetje opgedrikt, maar voor af en toe en bij speciale gelegenheden, is dat best fijn. Het gaf mij een goed gevoel. De mensen om me heen hebben ook steeds meer waardering voor de manier waarop ik mij aanpas aan hun cultuur en dat vertellen ze mij dan ook. Ik denk dat ik wel goed bezig ben.

De Sarasvati Puja was heel bijzonder om mee te maken. Een Brahmen jongen uit de 4^e klas was voor die dag de priester. Hij kent alle mantra’s en gebeden uit zijn hoofd. Hij nam zijn opgave erg serieus en week uren lang niet van zijn plek. Mensen kregen van hem een Tika met rood en geel poeder. Ik ook. Nadat de kinderen met elkaar enkele gebeden hadden opgezegd, een lied hadden gezongen e n hun tika hadden gekregen, konden ze een zakje met zoetigheid ophalen. Een soort suikergoed. Dat smaakte wel lekker, maar een beetje waterig.

Toen de meeste kinderen weer weg waren, bleef toch bijna het gehele team daar. Er zouden nog kinderen komen die van verder moesten komen, en die zouden hun tika niet mis mogen lopen.

Na een tijdje aten we met z’n allen rijstpudding die een van de collega’s had gekookt. Heerlijk! Met rozijntjes. Jammie jammie.

Daarna werd Nepalese muziek gespeeld op een gsm en daarop kwamen de dames van hun stoel. De heren waren al vertrokken en stoorden dus niet. De remmen gingen behoorlijk los moet ik zeggen. Haha. Die dames swingen de pan uit. Hun bewegingen behoorlijk verassend. Heel losjes. Natuurlijk heb ik meegedanst. Sommigen moesten ook wel lachen om mijn bewegingen….tja, ik dans graag en probeer ook de bewegingen na te doen die ik van hun zie….en dat vonden ze erg grappig.

Foto’s; Sarasvati Puja

Rond een uur of 12.00u kwak Ewa uit Dhangadhi. Het was heel gezellig dat ze er was. Heerlijk om bezoek te hebben. Ik liet haar het centrum van Tikapur zien en we dronken banana-juice in het banana-hotel. Daarna aten we kroekoep en vegetarische pizza bij de Aroma, het restaurantje waar ik enkele dagen van te voren ook al was. ’s Avonds keken we gezellig naar de film “letters to Julia” Een eenvoudige film, romantisch en toegankelijk. Precies waar we op dat moment zin in hadden. Het was een prima film.

Ewa geniet van Tikapur, de rust, en de natuur. Ze heeft een beetje een vakantie gevoel als ze hier is. Dat vind ik natuurlijk erg leuk om te horen. ik geniet ook van haar gezelschap. Ze is open en we hebben goede gesprekken. 

Vandaag hebben we een lekker ontbijtje gemaakt. Wentelteefjes met kaneelappeltjes. Het lijkt er op dat dit mijn speciale logeer recept wordt, haha.
Na een wandeling door het stadje is ze weer met de bus naar huis gegaan. Het is toch heerlijk om bezoek te hebben.

Volgend weekend heb ik gepland om naar Nepalgunj te gaan. Dan is Willeke er en ik kan Lula leren kennen. Daar verheug ik me ook al op.