Nadat ik gisteren de blog geplaatst had, beleefde ik een
fijne dag op school. Ik ga er iedere maandag, dinsdag en woensdag naar toe. Ook
op de dagen dat ik niet werk, ben ik welkom. Ik zorg dat ik er rond 9.30u ben.
Rond die tijd wordt er namelijk Dahl Bhaat geserveerd voor de leerkrachten.
Heerlijk! En dan met een volle buik naar de klas.
Voor de school start, verzamelen de kinderen zich in rijen
op het schoolplein. Ieder rij is een klas. Er zijn 18 klassen op de lagere
school. De meeste klassen hebben 50 kinderen.
Na enkele eenvoudige rek en strek oefeningen wordt het
volkslied van Nepal gezongen en daarna nog een Hindoe gebed. Vervolgen gaat
iedere rij rustig en netjes naar het eigen klas lokaaltje. Ze zitten in bankjes
van 1.60u met z’n 4-5 bij elkaar op een kluitje. De sfeer is rustig en de
kinderen letten over het algemeen erg goed op. Ze willen heel graag leren.
Sommige leerkrachten vinden het nodig om een dreigende stok
te hanteren…die ze soms ook echt gebruiken om een kind te slaan. Echt wel schokkend.
Mijn aanwezigheid brengt het
stokgebruik tot een minimum terug omdat ze zich er eigenlijk ook voor generen….
Rond 15.00u was er iets speciaals. Twee weken geleden hebben
alle kinderen (ook van de kleuterklas) examens gemaakt. De resultaten waren nu bekend.
Met een ceremonie, waarbij zelfs “the principal” aanwezig was, werden de 5 kinderen met de beste van
iedere klas, beloond met een prijsje en een Tica. Het duurde nogal een tijdje
voor alle 90 kinderen hun prijsje hadden. De kinderen zaten hierbij in een
ontspannen hurkhouding.
Ook ik mocht een aantal prijsjes uitreiken. Hihi. Het eerste
jongetje van de 4e klas, die ik dus een Tika moest geven, gaf er mij
ook een. Later bleek dat dit een respectvol maar ook heel goed teken was, het
jongetje is Brahman, en als je van iemand uit die kaste een Tika krijgt,
betekent dat veel voorspoed.
Na school vroeg een leerkracht me mee naar haar huis te
komen, om thee te drinken en haar familie te leren kennen. Het was een
ervaring. Net buiten Tikapur, op het platte land, een mini boerderijtje. 2
koeien, geitjes, een varken, groente en kruiden tuin. Een eenvoudig huisje. Er
was alleen water van de pomp…ik moest toch zeggen dat ik niet zo’n sterke maag
heb als de Nepali people.
Dat werd opgelost door mij gekookte verse melk te geven. Heerlijk was die. Nu
wilde ze dat ik bleef voor het avondeten, rond 19.00 en dan ook maar gelijk
bleef slapen….nou, dat dan toch maar even niet. Ik houd mij eraan voor het
donker thuis te willen zijn, en in mijn eigen bed te slapen. Ik beloofde echter
terug te komen op een vrije dag.
Door kenbaar te maken dat ik het nogal moeilijk gevonden heb
tijdens de feestdagen, gingen er de laatste dagen wat deurtjes open. Allereerst
belde ’s avonds Dorieke, een Nederlandse VSO-er die in Pokhara zit. Ze vertelde
dat in mijn buurt Lula woont, in Nepalgunj. Dat is ook 4 uur met de bus, en 3
uur achter op de motor. Dorieke vertelde dat Lula daar ook helemaal alleen zit.
In het begin had ze het ook wel wat zwaar, maar ze heeft nu helemaal haar draai
gevonden. Ze was ook ooit in Tikapur geweest en is er zwaar van onder de
indruk. Ze heeft hier zelfs verschillende vrienden gemaakt, waar ze mee in
contact is. Ik kreeg een mail adres van Lula, waarop ik haar mailde. Nog voor
ik haar had kunnen bellen, kreeg ik telefoon van Resham Chaudhari. Hij vertelde
journalist te zijn en wil mij graag ontmoeten… o, ja, hij was de vriend van
Lula. We maakten een afspraak voor vanmiddag 15.00u. bij hotel Banana. Ik werd
vriendelijk ontvangen, en we hadden en gezellig kletspartijtje over muziek en
Nepal. Hij blijkt zanger en muzikant te zijn, en had een rol in 4 films. Hij is
eigenaar van 4 lokale radiostations, en is van plan om nu een tv station op te
gaan zetten. Ook organiseert hij verschillende grote festivals in 3 districts. Hij liet me weten
plaats te hebben voor een vrijwilliger op het gebied van journalistiek of
camera werk…..dus als er iemand zin heeft om deze kant uit te komen, is dit
misschien wel je kans….
In ieder geval is hij erg geïnteresseerd in muziek, wil
graag mijn harp eens horen, laat mij binnenkort de radiostations zien e.d. Het
zou wel eens een leuke kennis kunnen worden. Hij is erg bekend in de regio en
ook in Nepal……
Ik heb inmiddels ook telefonisch contact gehad met Lula. Ze
heeft een fijne stem en klonk heel aardig. Ze wil graag binnenkort naar Tikapur
komen, en zal dan bij mij overnachten. Heel gezellig lijkt me dat. Ze heeft me
ook laten weten dat ik welkom ben in Nepalgunj, en dat ze een logeerbed heeft.
Leuk! Want eind januari komt Willeke ook naar Nepalgunj, en ze zal daar 3
maanden blijven! In februari dus die kant uit. Yeh!
Op school was het vandaag ook erg leuk. De leerkrachten
komen meer in hun gewonen doen en we raken wat vertrouwder met elkaar. Het
lijkt wel fijn te klikken. Ik zag een aantal leuke lessen. De ochtend was koud,
maar toen de zon doorkwam
verhuisden verschillende klassen naar het grote grasveld. Daar zag ik
dat ook het spelelement gebruikt werd. Ik ben wel onder de indruk. Eigenlijk
voel ik me zo fijn op de school, dat ik het jammer vond ook naar de andere
scholen te moeten… Maar goed, wie weet wordt het daar net zo leuk.
Het wordt wel duidelijk hier lesgegeven wordt. Alles gaat
alleen via de exacte tekst van het boek. Dat lijkt heilig te zijn. Begrijpen
staat niet op de voorgrond, en zeker beleven is hier een ongekende term. Het
lijkt allemaal erg op tekst verklaren, ofwel begrijpend lezen. Dat geldt voor
alle vakken, behalve rekenen….. Creativiteit is dan ook nergens zichtbaar. Ik
hoop dat ik met de leerkrachten in de richting van beleefbaar lesgeven kan
gaan. Maar ik weet nog niet in hoeverre dit misschien te ver “out of the box”
is.
Het kwam er vandaag wel van dat ik zelf even voor de
kinderen stond. Ik benutte de kans om aan de hand van kleine tekeningetjes het
lied “I like the flowers….”
Aan te zetten. Haha, dat werd gelijk een grote pauze-hit. Overal hoorde ik
ineens “Doewakka, doewakka, doewakka, doe”
Al met al, moet ik zeggen dat ik mijn draai begin te vinden.
Ik krijg het naar mijn zin.
Er ontstaat een dagpatroon waarbij ik ook iedere dag
minimaal een uur harp speel. De muts krijgt schitterende kleuren en het breien
tijdens de pauzes op school e.d. verkort het wachten…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten