Load shedding…vreselijk!

Overdag vermaak ik me wel hier. Het leven wordt voller, ik leer mensen kennen en op school krijg ik steeds meer ideeën. Maar….de avonden zijn erg lastig. Ik heb er moeite mee dat ieder avond 2 tot 3 uur de stroom wegvalt. Soms is dat om 18.00u en een andere keer rond 20.00u. Er is geen pijl op te trekken. Er zou ergens een schema moeten zijn, maar dat is voor de verschillende regio’s rond Kathmandu. Als de stroom wegvalt, heb ik alleen een Chinees emergency light. Daarmee zie ik niet wat ik aan het koken ben, kan de noten en de snaren niet zien als ik probeer harp te spelen, de internet verbinding valt natuurlijk weg en het is gewoon donker, overal….. Daar heb ik wel moeite mee.

hier zie je de Load shedding; muts in de maak, koffie, Odomas tegen muggen, en voor de rest is het donker...

Op school vragen de leerkrachten regelmatig of ik het naar mijn zin heb en of het mij aan iets ontbreekt. Ik heb uitgelegd dat het ’s avonds wegvallen van stroom invloed heeft op mijn welbevinden. Dat begrepen ze, en ze zouden er iets aan gaan doen. Dat was vorige week…

Vandaag ben ik terug gegaan naar het elektriciteit winkeltje. De stabilizer die ze mij verkocht hadden was niet in orde. Ik had ook al het vermoeden dat hij 2^e hands was… maar steeds wanneer ik de laptop aansloot, hield de output er na 15 minuten mee op en voelde het ding erg warm aan.

In mijn bijzijn werd het uit elkaar geschroefd. Er zat duidelijk een verschroeide kabel los. Het maakte wel af en toe contact, maar niet goed dus….er werd een nieuwe gehaald, in een andere winkel. Deze was nog ouder. Ik vertelde dat ik het niet erg vond wanneer hij mij een 2^e hands stabilisator wilde verkopen, maar dan moest er wel iets van de prijs af. Hij bleef echter bij hoog en laag volhouden dat hij nieuw was. Het was duidelijk te zien aan stekker, het ontbreken van 4 schroeven, en een paar roestige plekjes dat dit ding alles behalve nieuw was! Ik vroeg mijn geld terug. Na volhouden krijg ik het terug.

Ondertussen kwam een leerkracht van de school aanlopen, en nog een en tot slot de principal van de school. Nou dat was toevallig, ze waren samen op weg om voor mij backup power te organiseren. Nu blijkt dat het erg duur is. Een gewone batterij met een goede spaarlamp zou zo’n NR 2800 kosten, maar als ik wil dat mijn antenne het ook doet, wordt de prijs ineens tussen de 20.000 en NR 40.000. De heren vertelde mij dat Mr. Bomsa, mijn huurbaas, voor de kosten zou opkomen. Ik blij. Hij werd gelijk gebeld. Na het telefoon gesprek bleek dat ik moest wachten, tot morgen, of tot de dag erna. Nu weet ik ondertussen dat wanneer iets dergelijks gezegd wordt, het een nette manier is om te vertellen dat je het wel op je buik kunt schrijven.

Ik kon mijn teleurstelling gewoon niet verbergen. Ik nam afscheid en fietste naar huis. Redelijk gefrustreerd. Nu zit ik achter mijn laptop, in het donker. Heb geen harp gespeeld, niet gekookt en het is donker. De laptop heeft nog 3 minuten stroom…..

Bij de nood verlichting heb ik een foto gemaakt, van de muts in wording.

Net kreeg ik een telefoontje van Nirbji. Mr Bomsa had hem gebeld. Hij zou geen geld hebben om voor mij back-up power te regelen. Toch had hij gezegd dat hij hierin zou voorzien, toen we de woning bezichtigden. Ik heb Nirb uitgelegd, waarom ik denk dat het voor mij van belang is. Hij vertelde nog dat Ewa naar het Devoty-hotel gaat om daar tijdens de stroomuitval te internetten via WIFI. Nu zijn er hier ook twee hotels, maar die hebben geen back-up power en ook geen internet, laat staan WIFI. Tijdens de stroomonderbreking is het saai en ook wel wat eenzaam…..maar dat is steeds maar enkele uurtjes, zeg ik dan maar tegen mijzelf……

Verder komen mij allerhande berichten van frustratie ter ore. De frustratie betreft VSO Nepal. Mensen zetten zich met veel overgave in om van alles op papier te zetten, te organiseren en voor elkaar te krijgen. Toch loopt de communicatie met het hoofdkantoor vaak moeizaam en worden dingen maar vreselijk langzaam en moeilijk geïmplanteerd. Wanneer dat 1x gebeurd kun je er makkelijk overheen stappen, maar als het een herhalend patroon wordt…..wekt dat wrevel op! Nu heeft 1 van onze Volunteers gezegd dat hij ontslag neemt. Hij zou eigenlijk twee jaar blijven en zou nu voor het 6 nieuwe scholen moeten selecteren. Hij maakt dit schooljaar tot maart af, maar ziet er daarna vanaf nog verder voor VSO te werken. Dat is op zijn minst heftig te noemen.

Ik ben erg benieuwd wat er achter zit…..

Vandaag heb ik met Raj VSO gebeld. Komende week zijn er workshops in Dhangadhi. Eerst zouden er op maandag en woensdag workshop zijn, en was de planning om op maandagavond naar Tikapur te gaan, en dinsdag terug naar Dhangadhi….pfff dat is extra op en neer over die hobbel-de-bobbel weg. Nu bleek dat zo te zijn geregeld omdat er op de dinsdag DEO meeting is. Nu is het de bedoeling dat er hier in Tikapur een grote bijeenkomst is, waarbij de RP ook aanwezig is, maar die moet die dinsdag natuurlijk ook naar de DEO-meeting. Ha! Nu is het zo geregeld dat ik op zondag samen met Linda naar Dhangadhi vertrek en daar tot woensdagavond blijf. De dinsdag is gewoon een vrije dag! Heerlijk!

En dan gaan we op woensdagavond naar Tikapur met een auto. Aan mij nu de taak om twee bijeenkomsten te regelen. Op de donderdagochtend met de school waar ik nu steeds naar toe ga, en in de middag met de geselecteerde. Hierbij moeten dan steeds de hoofden, de principals en de RP bij aanwezig zijn. Dat geeft mij morgen iets te doen geloof ik.

O ja, dat is waar ook, ik ben helemaal vergeten te vertellen hoe de afspraak met mijn RP Mr. Tikaram Josi verliep. Het was zo geregeld! Ik vertelde hem wat de criteria waren van VSO, waarop hij gelijk een school wist, wel 1,5 km uit Tikapur, in Sikapur….maar goed, dat is dan goed voor de beweging. Ik kom er wat dat betreft toch al goed vanaf. Hij is eigenlijk wel erg aardig. We hebben het plan om samen de scholen te gaan bezoeken, nadat de grote meting met VSO is geweest en alles op papier staat. Als hij dan merkt dat de bezoeken goed en fijn verlopen, kan ik ook zonder hem de scholen verder bezoeken. Echt prettig!

Ja Linda komt! Ik zie er echt naar uit. Ze vliegt donderdag naar Dhangadhi en zal kijken of ze de bus naar Tikapur kan halen. Ze is pas in NL geweest en neemt zuurkool en rookworst mee. Toen ik vertelde dat ik banana-wine had gekocht, beloofde ze ook een Frans kaasje mee te nemen! Dat wordt smullen.

Hopelijk kunnen we dan vrijdag de school bezoeken. Daarna zullen we een format bedenken hoe we de vorderingen van de school in kaart kunnen brengen. Effect moet wel meetbaar zijn, ook in Nepal. Het huis heb ik al redelijk op orde. Ook heb ik een gezellig matras voor het logeerbed gekocht. Samen met drie kussens is dat nu ook een soort hangbank.

De muts is af, ik heb hem op en hij zit lekker warm. Voldaan kruip ik dadelijk mijn bed in, om daar in de warmte van mijn slaapzak lekker verder te lezen over de avonturen van Ayla en Jondalar in de serie van de  Aardkinderen. Ik ben een beetje moe.