een beetje grieperig.

Vandaag weer een drukke dag gehad. Op school was de principal een aantal andere belangrijke heren. Ik kreeg het voor elkaar de besprekingen voor volgende week te organiseren. Op donderdag ochtend op de Birendra Vidya Mandir school, waar ik het grootste gedeelte van de tijd zal zijn. En in de middag met de twee andere scholen.

Aan het eind van het gesprek vroeg de principal wat hij nog kon doen om mij happy te maken….dit naar aanleiding van het winkelen voor een stabilisator en back-up power. Ik heb hem uitgelegd wat voor mij de avonden zo moeilijk en lastig maakt. Miss Gita, het schoolhoofd zat er ook bij. Ze begrepen het heel goed, en ook dat ik het er emotioneel best zwaar mee heb de avonden zonder elektriciteit te zitten. Ze beloofden mij het probleem op te lossen. Ik ben benieuwd….

Daarnaast kwam mr. Tikaram Josi, om samen met mij een les te observeren en over ideeën te praten om dingen te verbeteren. Het is een interessante man. Hij neemt geen blad voor de mond en is er zeer op gebrand dat onderwijs goed gegeven wordt. Hij wil dat leerkrachten zich voorbereiden en inventief gebruik maken van eenvoudige dingen. Hij is geïnteresseerd in het werk van de kinderen, en stimuleert buiten de boeken om te denken en ook het leren door spelelementen n te zetten. Ik kan het goed met hem vinden. Het zou wel eens een fijne samenwerking kunnen worden.

Radha en de fluit spelende Krishna

Toen ik thuiskwam vond ik in mijn laptop een hele lieve mail van Ivi, een hele fijne en lieve leerling uit mijn Maastrichtse klas. Goh, wat was ik daar blij mee zeg! Ik heb ook gelijk teruggeschreven. Na ook even heel fijn met moedertje gepraat te hebben over de Skype, was ik net van plan om mijn bed in te stappen. Ik voel mij een beetje grieperig en dacht er goed aan te doen wat rust te nemen. Op dat moment klonk er echter bezoek aan de channel gate…. Stond daar de principal met zijn 1^e medewerker, een elektriciteitsmannetje een riksja met een grote accu en een “inverter”. Ze kwamen vandaag een noodoplossing installeren, maar morgen of overmorgen krijg ik echte back-up power. Dan zal mijn lamp, de internetverbinding, en de ventilator het op noodstroom doen. Dat is toch wel fantastisch!

Ze willen echt zorgen dat ik het hier naar mijn zin heb, maar ik moet er wel echt duidelijk over zijn als ik iets denk nodig te hebben. Goed om te weten.

Nu is het de school die deze kosten op zich genomen heeft. Ik ben er dankbaar voor, maar eigenlijk had VSO hier ook een rol in kunnen vervullen denk ik.

O mensen, ik voel me gelijk een stuk beter. In eerste instantie vond ik mezelf maar een verwend mens…..maar ik bleef het zo lastig te vinden, die lange avonden waarin tijdens de donkerte zo niets te doen was/is. Nu kan ik in ieder geval goed zien en dus harp spelen en/of breien, eens iets tekenen of knutselen….heerlijk! Nu zal ik mijzelf beter kunnen vermaken!

de slapende kleine Lord Shiva

  Afgelopen weekend had ik een paar Hindoeïstische Goden posters gekocht. Ze zijn erg kleurrijk en wat aan de zoetige kant. Maar ze kosten maar een habbekrats. De grote kosten NRP 25 en de kleinere NRP 10 dat is omgerekend € 0, 24 en 0,09. Dat is toch geen geld om de boel een beetje mee op te fleuren en een kleurig tegenhanger voor al dat blauw.

Op mijn slaapkamer hangt een slapende Little Lord Shiva, in de kamer heb ik een mooie poster van Radha en Krishna en in de keuken hangt er een van Krishna en Arjun met witte paarden.

Jullie zien, of lezen, ik timmer aan de weg, heb af en toe een dipje, en dan lijkt alles toch weer goed te draaien. Ik verheug me op de komst van Linda en op de workshops in Dhangadhi. Het is heerlijk om weer wat bekende mensen te zien.

Ik heb ondertussen een lekker kop “ginger and lemon tea” gemaakt en voel alweer een beetje beter…zo zie je maar, er is zoveel relatief….. 

Krishna en Arjun, vlak voor een strijd...