Vandaag kregen we meer zekerheid over ons verblijf in Kathamndu. We
zullen er waarschijnlijk tot de 7-8ste blijven. Ik ben blij dat we
het weekend hier zullen zijn.
Ik zal in ieder geval de Sint kunnen feliciteren met zijn verjaardag.
Verder kabbelt het leven hier door. We komen langzaam in het ritme van
Nepal.
Het was vandaag even bewolkt, maar nu straalt het zonnetje weer. En
dan is het pok gelijk warm.
Niet alles hier is rozengeur en maneschijn hoor. ’s Nachts is er vaak
hondenconcert. Er zijn hier heel veel straathinden. Overdag slapen ze veel en
zijn ze ook niet te horen. Maar zo gauw het donker wordt veranderd dat! Dan
grommen en blaffen ze tegen elkaar en lijken ze hun gebied te verdedigen. Als
er 1 begint stemmen alle hinden van de buurt mee in. Dat zijn dan tussen de 40
en 60 honden….je kunt je misschien voorstellen hoe dat klinkt……tegenwoordig
slaap ik er doorhaan, maar de eerste week zorgde dat voor frequent onderbroken
slaap.
De honden zien er soms erg gehavend uit. Velen hebben kale plekken of
wonden. Andere zijn kreupel. Mensen en honden gaan elkaar negerend over straat.
Ze woelen vaak in vuilnishopen, op zoek naar eten. Vorige week zag ik een hond
met een enorme rat in zijn bek. Niemand die voor ze zorgt. Af en toe is er een
hond aan een lijntje te zien….die hoort dan bij iemand. Maar dat komt niet zo
vaak voor.
Katten zijn hier zeer zeldzaam. In de tijd dat ik nu hier ben heb ik
er pas twee gezien.
Vogels zijn er ook veel hier. Heel veel gezellige musjes, bij de
tempels zitten altijd duiven, en er zijn veel kraaien.
Er zijn ook mooie Aziatische vogels waar ik de naam nog niet van ken.
Gistermiddag om 15.00u as er weer een treffen met de muzikanten. Deze
keer had een van hen ook zijn eigen instrument bij zich. Dat was fijn. Hij speelt
een Sarengee, een soort viool. Het ziet er erg simpel uit, maar het klinkt erg
mooi, helder en het heeft een prettig volume. We speelden afwisselend en er
luisterden een paar mensen. De muzikale uitwisseling was fijn. We leerden van
elkaar.
In ieder geval is er niet zoveel te vertellen…..Ik mis Willeke wel.
Het was altijd gezellig met haar op onderzoek uit te gaan en een hapje te gaan
eten. Maar ik merk dat de rest van de groep gelijk meer aanwezig is, en er ook
is om leuke dingen me te doen. Vanavond ga ik met Debbie en Ludya eten. Ze
hebben een restaurantje ontdekt waar het echt smullen is. Aan mijn kleding is
duidelijk te merken dat er al een aantal kilootjes afgevlogen zijn. Kleren die
mij eerst strak zaten, zitten nu weer comfortabel. Er is geen weegschaal in de
buurt, dus hoeveel het werkelijk is, moet ik jullie schuldig blijven.
Het komt allemaal goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten