Gisteren hebben we spullen van vorige VSO-ers onder ons drieën
verdeeld. Ook heb ik het appartement van Ewa gezien. Dat ziet er goed uit!
Nieuw, 2 slaapkamers, warme douche, backup-power en ze kan een tuin aanleggen.
Ik denk dat ze het er wel naar haar zin zal hebben.
Na de bezichtiging hadden we Nepalese les, en wel op de groentemarkt
van Dhangadhi. We deden er allerlei inkopen voor morgen. Raj onze juf, heeft
ons namelijk uitgenodigd morgen bij haar op kookles te komen. We leerden
verschillende nieuwe groenten en kruiden kennen, net als specerijen. Het is allemaal erg
goedkoop op de markt. Na de markt kochten we open melk en paneer (verse kaas)
bij de zuivelhandel. Tot slot gingen we naar de “waterwinkel”, daar kochten we
wit meel, tarwe meel en backing poeder.
Vandaag moesten we om 9.00u bij Raj zijn. Ze woont aan de andere kant
van de stad, dus gingen we met een riksja, aangezien we nog geen eigen fietsen
hebben gekocht.
We begonnen met het maken van ontbijt. Dat werd een soort roti, brood,
maar in zonnebloemolie gebakken, het worden dan een soort ballonnetjes. Dat
samen met een lekkere groente mix…en ja, dat is ontbijt! Ze had het niet te scherp
gemaakt en maar 2 pepers in plaats van 4 erin gedaan. Ik was haar daar heel
dankbaar voor :D, ook al heb ik het idee dat ik er al behoorlijk aan begin te
wennen.
Daarna leerden we hoe we van de open melk, het vet voor koken en
bakken konden verkrijgen. Natuurlijk had ze melk op de vooravond gekookt en daarna in de koelkast af
laten koelen. Bij het afgeroomde vet werd een beetje water gedaan waarna het
flink opgeklopt werd, zo ontstond eerst iets dat op yoghurt leek en daarna een
soort boter. Het melk serum dat overbleef werd later in het deeg gebruikt voor
bananabread.
We maakte twee soort atjar van de verse groente en specerijen met
citroen. We kookten onze eigen lunch; rijst met Dhal, atjar, aluu tarkari,
palak paneer en roti. Het is denk ik te lastig om alle recepten helemaal uit te
leggen, maar als je echt wilt proeven hoe het hier allemaal smaakt, zou je
kunnen komen….of je kunt recepten vinden en zelf maken op; http://www.worldcook.net/Nederlands/Recepten/Wereldrecepten/Nepal-recepten.htm
Om te snoepen maakten we en suikervrij bananenbrood. Eigenlijk was de
planning dat we rond 13.00u zouden stoppen, maar Raj had er zo’n schik in en
wij vonden het zo geweldig, at ze gewoon doorging! Dus leerden we nog hoe we
een gingerbread kunnen maken in zonder over in een dubbele pan. Hier ging wel een
soort suiker in, maar in de vorm van melasse. Jeetje wat was dit een smuldag
zeg…..heerlijk.
 |
| Raj Kumari met gingerbread. |
Ewa heeft alles gefotograveerd (behalve deze foto). Op de foto’s kun je zien dat we een
aantal dingen op het fornuis in huis deden, maar toen de zon doorkwam zijn we
buiten verder gegaan. Daar heeft Raj naast haar huis een kookplaats van leem. Het wordt op hout
gestookt en het is heel knus….een beetje romantisch.
Het verlangen mijn eigen potje te kunnen
koken groeit.
De dingen van het alledaagse even kosten hier meer tijd, net als het
koken. Het bereiden van de open melk tot verschillende producten is daar een
goed voorbeeld van. Granen en peulvruchten moeten goed gecontroleerd worden op
steentjes, da spaart het gebit…..(en geloof mij, je wilt hier echt niet naar de
tandarts gaan, zelfs niet als je vergaat van de pijn) Wassen wordt hier op de
hand gedaan. Stofzuigers zijn er
niet, de vloeren worden geveegd met een korte bezem van bladeren en daarna
gedweild. Dit is dagelijks nodig i.v.m. stof e.d. Om warm water te krijgen moet
je eerst water koken, dus voor poetsen, afwassen, wassen en douchen. Voor
consumptie wordt water uit de kraan eerst gefilterd door keramische filters en
daarna gekookt. Boodschappen doen is een halve dag werk….alles wordt bij
gespecialiseerde kleine winkeltjes gekocht, dus van hop naar haar. En dan wil
iedereen ook een praatje maken, van minstens een kwartier, anders is het niet
echt beleefd om door te gaan…..de praatjes gaan over familie en het weer.
En dan schoenen….ja, die heb je hier heel veel nodig! En ze wisselen continue.
Een paar is voor buiten op straat te lopen. Voor de deur doe je ze uit, en
achter de deur staat een paar te wachten voor in huis, aangezien de vloeren van
steen of marmer zijn, zijn ze ook echt nodig. Als je nu denkt dat dit het was,
vergis je je….voor dat je naar de wc/douche ruimte gaat, worden de schoenen
weer uitgedaan en het paar dat speciaal voor de natte ruimte is bedoeld, staat
daar klaar. Krijg je bezoek, dan is het heel aardig wanneer je oor de bezoekers
een paar voor binnen hebt. Natuurlijk gebruikt iedereen hetzelfde schoeisel
(meestal flip-flaps) voor de natte ruimte. Met al deze wisselingen van schoenen
is het dus heel handig om slippers, flip-flaps of instappers te hebben….
Ik vind het heel bijzonder om deze manier van “back to basic” zo te ervaren.
Wat de andere vrijwilligers betreft moet ik eerlijk zeggen dat ik het
erg getroffen heb. Mark, Terri en Ewa zijn fijne mensen waar ik heel goed mee
door een deur kan. Wat Debbie betreft ligt dat iets moeilijker. Ze lijkt andere
prioriteiten te hebben…. en zonder daar over te willen roddelen, kan ik wel
zegen dat het af en toe lastig is om niet te botsen……
Maar goed, we leven nu ook al zo’n dikke 5 weken op elkaars lip, we
moeten het met elkaar doen ook al hebben we elkaar niet uitgezocht. Daarnaast
komt dat we bijna alles met elkaar doen; taalles, woningen zoeken, stad
verkennen e.d. We zijn uit onze comfortzone en dat werkt ook niet echt mee.
Hopelijk gaat het allemaal wat soepeler als we ieder op ons eigen stekkie
zitten.
Morgen gaan we met Raj fietsen kopen. Overmorgen zouden we naar
Tikapur vertrekken, maar er is een banda op maandag, vanwege iemand die in de
gevangenis gestorven is. Dat wordt dus een rustig dagje; winkels dicht, scholen
dicht, geen gemotoriseerd verkeer…. Maar goed dat ik mijn harp en mijn breiwerk
hier heb.
Waarschijnlijke datum van verhuizing is dinsdag…..maar dat geloof ik
pas als het echt zover is. Ik begin al te wennen aan “the Nepali way” geloof ik….hihi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten