Vandaag een rustiger dagje. Vanochtend kwam Mark om 9.00u naar het
hotel. We hadden samen met hem ontbijt. Terri is naar Kathmandu. Ze gaat samen
met Raj-ji, Swetta en Petra uitzoeken naar welke districten VSO in de komende
jaren op scholen zal gaan werken.
Aangezien de scholen nu allemaal in examens zitten, heeft Mark de
handen vrij en zal ons wat wegwijs maken in Dhangadhi.
Eerst gingen we naar Nirp-ji op het ASSAMAN kantoor. Daar hebben we de
bezochte woningen geëvalueerd. Jammer genoeg blijkt nu dat de twee woningen die
in de smaak vallen bij Debbie en Ewa, buiten het VSO budget vallen. Vorig jaar
was hier een vrijwilliger namens Rob. Hij betaalde uit eigen zak iedere maand
NPr 2.000,= extra uit eigen zak, om wat groter te wonen. Men denkt nu
waarschijnlijk dat alle vrijwilligers genoeg geld hebben om dat ook te doen.
Maar dat zijn wij niet van plan.
Gelukkig ben ik onder de pannen.
Nirp heeft nog met de school in Tikapur gebeld. Het is mogelijk dat ik
begin volgende week al naar Tikapur ga, om mijn woninkje in te richten en
zaakjes op orde te krijgen. Ik zal achter een internet verbinding aan moeten
gaan e.d. Kerstmis zal ik hier in Dhangadhi vieren, samen met Ewa en Debbie bij
Mark en Terri. Op 1 januari begin ik dan echt te werken op de school.
Na nog enkele andere punten besproken te hebben gingen we in een
piepklein restaurantje een lokaal gerecht bestellen. Patak. Het is een plat
groentebrood- pannenkoek, Roti, met een gevulde groentesaus erbij en dan nog
hele scherpe rode prut. (dat laatste raak ik iet aan, maar de rest was heerlijk! En dat voor maar NPr
30,= :-) Dat is dus € 0,30 !! In
de groentesaus zaten kikkererwten, wat spinazie enzo.
Daarna zijn we in een rustig tempo terug gelopen naar het hotel. We
liepen op de hoofdweg van Dhangadhi, eigenlijk gaat van deze straat alles uit.
Er zijn alleen kleine winkeltjes, geen supermarktjes zoals in Kathmandu. We
keken naar koelkasten, fietsen een sjaal voor Ewa. We kochten wat droge koekje
en jam,. We vonden geen vruchtensap of sprite….. Ja het rurale gaat nu wel echt
merkbaar worden.
Het hotel waar we in verblijven is smoezelig maar verder wel oké. Als
de stroom uitvalt, en dat is iedere dag van 18.00-21.00u is er back-up power. Alleen
de badkamer laat echt wel te wensen over…..alle kranen lekken. Ik heb onder een
kraan een 20l emmer gezet en die is na 3 uur helemaal vol. Dat water gebruik ik
om de wc mee door te spoelen omdat de spoelbaak niet aangesloten is op
water…hihi…. Er is een geiser, dat betekend heet water en wordt gezien als een
grote luxe, maar het water komt niet uit de warmwaterkraan, maar gloeiend heet
uit een sproeislang, dat wordt dan gemengd met koud water. Een klein emmertje
met dat water is de douche dan he….zo kan ik in ieder geval mijzelf wassen en
afspoelen met warm water. Eigenlijk een prima douche!
Op de wc is wc-papier, maar dat mag niet doorgespoeld
worden…..gebruikt papier gaat in een afvalzakje om later verbrand te worden.
Dat is de Nepali-way…
Als we eten bestellen dan duurt het gemiddeld 45 minuten tot een uur,
voordat we het krijgen, ook als het alleen maar yoghurt is.
Al met al ben ik wel heel erg blij wanneer ik volgende week naar mijn
eigen plek kan gaan. Het leven in hotels is niet zaligmakend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten