Gisteren trof ik in hotel Celesty ook Rafa aan. Dat is een
Spanjaard, volunteer voor EHN Nepal. Samen met hem en Maxine van de busrit, op
stap gegaan. We troffen nog twee vrijwilligers, Astrid, een Engelse die nu in
Spanje woont, en Michelle, een jonge Engelse.
We hebben gezellig gegeten in een leuk restaurant. Het klikte
weer goed.
Vanochtend trof ik Rafa en Maxine tijdens het ontbijt weer. Met z’n
drietjes zijn we na het eten naar het weeshuis gelopen waar Astrid en
Michelle werken als volunteer.
het was een hele ervaring het tehuis te zien, waar een vrouw alleen het hele wel en we van de kinderen verzorgd. er is wel wat hulp. Een Spaans echtpaar steun het huis door voor schoolgeld en de uniformen te zorgen. Dan zijn er nog twee mensen in Pokhara, die ieder 1x per maand eten brengen, zoals een zak rijst, gedroogde peulvruchten, een keer wat vlees..... en dat is eigenlijk alle hulp die deze vrouw krijgt. Ze moet de overheid zelfs betalen omdat ze voor de kinderen zorgt. Niet te geloven he?
We hebben daar zo'n 4 uurtjes doorgebracht. het hele huis gezien en genoten van het uitzicht op het dakterras.
De kinderen hadden vrij van school en waren keien aan het verven, waar ze veel plezier aan leken te beleven.
ik heb nog met ze gezongen, Rhesham piriri....een Nepalees kinderliedje. Ook heb ik ze voorgedaan hoe je van bolletjes tekenen dieren kunt tekenen, vanuit het vlak dus. Dit vonden ze echt helemaal geweldig en gingen vol energie aan de slag, met de nieuwe ontdekkingen.
Wat is het toch ontzettend fijn om zo met kinderen om te gaan. ik genoot van de sfeer. Observeerde hoe ze met elkaar omgingen, speelden en dansten. ja, dansen daar zijn ze helemaal gek op. De heupen van de 3-jarige swingen al behoorlijk de pan uit! Zo schattig.
Ik had er toch zo eentje mee willen nemen, om in Maastricht een goed thuis aan te geven.... Niet de eerste keer dat dit zo in mijn gedachten en wil komt....
Rafa bleek een natuurtalent met de kinderen te hebben. Dat is maar goed ook, want over twee weken, na zijn trekking, gaat hij daar 4 weken werken.
Astrid heeft een heel speciale persoonlijkheid, wat spiritueel, vrijgevochten en met een groot bewustzijn. mooie combi volgens mij. ik heb een lang open en goed gesprek met haar gehad. Heerlijk zulke ontmoetingen. Dat is ook het mooie van hier zijn, ex-volunteer te zijn geweest en zo makkelijk connectie te maken.
Maxine, Rafa en ik hebben nog samen geluncht. daarna ben ik de winkeltjes ingedoken.
zo kwam ik bij een winkeltje waar ze de Pokhara tassen verkochten van het vrouwen ontwikkelingsproject. De vrouw verkocht mij een tas waar ze eerst 1000 voor vroeg, aan mij voor 300Nrp.
Daarna kwam ik bij een winkeltje waar mensen schappen aan het inruimen waren en de rolluik half dicht was. Ik vroeg of ze gesloten waren, maar nee hoor, ik mocht komen kijken.... Daar zag ik me toch ineens een mooie Boeddha staan.... ik ben al vanaf het begin op zoek naar een mooie bronzen of koperen Boeddha, en vond er steeds geen, of veel te ver boven mijn budget. De mensen vertelde mij hun prijs, veel lager dan ik tot daar aan toe gehoord had, ongeveer de helft.... nog een beetje gehandeld en toen mocht ik hem voor een fijne prijs meenemen.
De mensen van deze winkel bleken vers uit Tibet te zijn gekomen, en waren bezig hun schappen te vullen om morgen echt te openen. Ze vertelden dat ze blij waren dat de eerste klant juist een Boeddha kocht en niet iets anders. Ze beschouwden dit als een goed teken voor hun toekomstige zaken. Dat is toch prachtig he? geen toeval!
Vervolgens steek ik de straat over en raak in gesprek met een tweetal Dalit muzikanten. Over Sarengi en de harp. Ik vertel ze van de muziekmiddag in KTM twee jaar geleden..... ze zijn zo onder de indruk dat ze mij uitnodigen morgen nar hun feestavond te komen, en te luisteren naar hun muziek en te kijken naar de dansen. ik voelde me helemaal vereerd en heb met ze afgesproken. Astrid komt dan ook mee. Altijd fijn om zulke aardigheden te kunnen delen met iemand.
Tot slot bezocht ik een boekenwinkeltje waar mooie muziek te horen was. Ze verkochten daar ook de cd. Ik vroeg wat de muziek zou moeten kosten, 350Nrp. Normale prijs.....maar als ik het niet erg vond dat de CD hoes kapot was, kon ik er een krijgen voor 100Nrp. Geweldig, wat leuk allemaal. Het gaat me toch behoorlijk voor de wind zo.
Met een top gevoel liep in terug naar het hotel waar ik afgesproken had met Maxine en Rafa. Er sloot zich nog een Spaanse toeriste bij ons aan, ene Martha. Rons 19:00u kwamen Astrid en Michel. We hebben lekkere pizza gegeten.
Dat was weer een top dagje!
o ja, ik heb ook nog even gezellig met mijn moedertje geskypt, en een lieve mail van Yvette ontvangen. Daarnaast via een Facebook bericht een uitnodiging gekregen om in de buurt van Maastricht eens een meditatiesessie bij te wonen. Bedankt Ed! Verder was Wil jarig die ook nog even van zich liet horen.
Ik ben blij met alle Likes op Facebook van de berichtjes en foto's.
Bedankt mensen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten