Van Timpu over de Dochula pas (3150m) naar Druk Wagyel Stupa, gebouwd door een van de koninginnen van Bhutan, met 108 kleine stoepaatjes en een fantastische blik op het Himalaya gebergte. De gebouwtjes hebben allemaal Bhoeddha's in leisteen uitgehouwen en met goud gedeeltelijk beschilderd. Prachtig! Ieder hoekje zou prachtige foto's opleveren. En wat een geluk met het prachtige weer. Zo ontzettend helder was het zelfs niet op de ansichtkaart van deze plek, die we die ochtend in het hotel kochten. Ik heb er een paar minuten sprakeloos naar staan kijken.
De giganten van het dak der aarde. Trots uitdagend en pronkend in de zon, sneeuwwit en grijs afstekend tegen het strakke hemelsblauw.
Wat een plaatje!
Door naar de Punakha vallei, waar we de Punakha Dzong bezochten. Een kasteel klooster uit 1637. Dit gebouw is het mooiste dat ik ooit heb mogen zien! Zelfs de bouwwerken met schilderingen uit Lumbini kunnen hier niet aan tippen.
Overal tankaschilderinge van hoge kwaliteit aan de muren, alles in perfecte staat. Een grote Boeddha, de gekke Boeddha en de Boeddha die het Tijgersnest gebouwd heeft.
Een aantal Indische toeristen hield zich niet aan de gedragsregels, zoals lange mouwen, niet fotograferen en er liep zelfs iemand met schoenen aan! En dat terwijl ze daar in eigen tempels zo schrikt in zijn. Je kunt er hier ook een flinke boete voor krijgen als je je misdraagt.
Chili vertelde over het leven van de gekke Boeddha die van Tibet naar Bhutan was gekomen en waar een oorlog om ontstond. De Boeddha liet zich echter door nits en niemand afleiden. Hij was er op tegen dat hij als Boeddhist zijn religie niet kon delen met de Bhutanesen, en dreigde het allerheiligste ei, in de rivier te gooien... Hierdoor waren de Tibetanen zo ontdaan dat zonder vloed te vergieten zijn teruggekeerd naar huis. Uiteindelijk vond deze Boeddha ook verlichting.
Een stukje rijden bracht ons aan de rand van de vrouwelijke rivier, waar een hangbrug de oversteek naar de overkant mogelijk maakte. We zijn bij Khamsum Yulay bij de Namgyal Stoepa. Daar zijn Willeke en Aurora naar een kloostertje/stoepa gelopen dat weer een stuk klimmen zou zijn. Ondertussen is het duidelijk dat de hoogte mij echt parten speelt en ik zie er van af om nog naar boven te wandelen. Genoeg geweest voor deze vakantie.
In de auto heb ik in mijn boek gelezen. Er kwamen een paar kinderen buurten en heb er een leuk gesprekje mee gehad. Ook zag ik een paar hele mooie vogels en vlinders. Was prima. Na 2,5 uurtjes waren ze weer terug.
Ook deze avond zitten we weer in een. Top hotel.
Met ons drietjes gaat het wel. Passen en meten, wederzijds respect en af en toe elkaar genoeg ruimte geven, dan komen we er wel. Over het algemeen is het heel gezellig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten