dinsdagochtend 7:20 bewolkt, droog 20-21C
Ik zit aan mijn ontbijtje en PGH. Willeke slaapt nog en Aurora en Jeroen heb ik nog niet gezien.
Gisteren een dagje Thamel verkenning gedaan. Dat ging wat rustiger dan verwacht. We startten bij het reisbureau Naturetrail, die onze reis en verblijf in Bhutan regelt. Jeroen heeft nl nog geen ticket kunnen bemachtigen en het is ook niet duidelijk of dat gaat lukken. Het is goed dat we daar langsgaan, want we konden gelijk verschillende formulieren invullen en pasfoto's bijvoegen. We zijn er een dik uur zoet geweest. Heel vriendelijk en goed geholpen werden we er wel. Er werd zelfs Nepali Chia geserveerd. lekker hoor. Even leek het erop dat Jeroen een ticket zou kunnen krijgen, maar bij boeken, bleek het net voor neus weggekaapt te zijn...... We worden gevraagd om rond 15:00u terug te komen om te kijken of hij iets heeft kunnen regelen.
Eenmaal weer buiten zijn we via de 3e straat van Thamel langs vele kleine winkeltjes naar de kleine Kathesimbu Stoepa gelopen. Daar hebben we een pauze gehouden en wat meegebracht brood opgegeten. Heerlijk om de sfeer daar weer te proeven. Op een gegeven moment kwamen er een vijftal Sadoe's aan. Heilige mannen, die leven van de gaven van voorbijgangers. In ruil voor wat roepies geven ze een tika met rood poeder op je voorhoofd, en zegenen ze je. Of ze gaan netjes bij elkaar staan zodat ze gefotografeerd kunnen worden.
Jeroen wilde ze heel graag fotograferen, en daar heeft Aurora ze rijkelijk voor beloond. Krijgen ze hiervoor normaal gesproken iets dat tussen de 5 en 50 Nrp ligt, kregen ze nu 500 Nrp.
Deze uitermate gulle gave, veranderde hun houding gelijk. Veel opdringeriger naar andere toeristen, dachten ze geld te ruiken.....echt een beetje pushi werden ze ervan. Ook leken uit het niets vandaan ineens nog meer Sadoe's de weg naar ons te vinden. Heel bijzonder......
Toen we het plein van de stoepa verlieten stond daar ineens Nico. Hij babbelde even met ons en sloot zich daarna bij ons aan. we liepen door Asan. Dit gedeelte is veel minder toeristisch. veel winkeltjes waar de inwoners van KTM zelf gaan winkelen voor schoenen, kurta's, sari's, keukenspullen e.d.
op het pleintje van de Annapurna tempel, troffen we een Nepalees muziekgezelschap aan.....trommelende mannen en daar klonken een soort schalmei achtige klanken door. Bijzonder ja, zoals zoveel in dit land. We volgenden de muziek en kwamen op een piepkleine patio waar het krioelde van de mensen. die waren daar allemaal kleine offertjes aan het brengen, waar vervolgens met een soort kromme stick op gelagen werd. In de huizen rondom hingen de mensen uit de ramen om iets van dit ritueel te kunnen zien. Ook dit hoort bij Dashain.
Verder gelopen naar Asan Tole en The pond of Queen, om daarna weer opnieuw Thamel in te lopen om de 2e en middelste straat te gaan verkennen.
Om 15:00u weer terug bij het reisbureau, waar Bishnu ons vertelde dat het pas de volgende dag om 11:00u definitief was of we wel of geen ticket voor Jeroen zouden krijgen.
We kwamen op de een of andere manier in gesprek over religie. Bishnu, die zelf Hindu is, vertelde een heel verhaal over de wijsheid van zijn oma. een vrouw die niet lezen en schrijven kon, maar wel een hele gezonde en goed doordachte kijk op verschillende dingen bleek te hebben. hij vertelde hier met passie over en was bijna niet te stoppen.
Uiteindelijk stonden we weer buiten en besloten we om ergens iets te gaan drinken. Daar troffen we wederom Nico, die een sms van Jeroen had gekregen.
Na spijs en drank verder gelopen. De winkel waar ik twee jaar geleden de mooie klankschalen voor Jeroen en Aurora had gekocht, werd bezocht en Aurora heeft er gelijk maar nog een bij gekocht. :-)
Hierna Zijn Willeke en ik terug gegaan naar PGH terwijl de rest doorging met shoppen.
's Avonds hebben we in PGH gegeten. Daar bestelde ik Papad met Dahl. De kok zelf was er niet, maar dat zou geen probleem zijn..... uhum..... Bij de eerste hap papad, had ik een mond vol scherpe groene pepers, tot tranen in mijn ogen toe! Niet echt lekker dus. Gelukkig had Willeke fried rice besteld en wilde wel ruilen Zij heeft het dapper opgegeten. Nu had Aurora het zelfde als ik besteld, en daar heeft Jeroen zijn best op gedaan. Ondanks het eruit vissen van al die groene peper snippertjes, had ook hij af en toe flink heet eten, maar hij sloeg zich er net zo dapper doorheen.
Tja, en dan is er alweer een avond voorbij. Op de kamer hebben Willeke en ik op de mobiel nog "galgje" en "woord" gespeeld.
Ik zit aan mijn ontbijtje en PGH. Willeke slaapt nog en Aurora en Jeroen heb ik nog niet gezien.
Gisteren een dagje Thamel verkenning gedaan. Dat ging wat rustiger dan verwacht. We startten bij het reisbureau Naturetrail, die onze reis en verblijf in Bhutan regelt. Jeroen heeft nl nog geen ticket kunnen bemachtigen en het is ook niet duidelijk of dat gaat lukken. Het is goed dat we daar langsgaan, want we konden gelijk verschillende formulieren invullen en pasfoto's bijvoegen. We zijn er een dik uur zoet geweest. Heel vriendelijk en goed geholpen werden we er wel. Er werd zelfs Nepali Chia geserveerd. lekker hoor. Even leek het erop dat Jeroen een ticket zou kunnen krijgen, maar bij boeken, bleek het net voor neus weggekaapt te zijn...... We worden gevraagd om rond 15:00u terug te komen om te kijken of hij iets heeft kunnen regelen.
Eenmaal weer buiten zijn we via de 3e straat van Thamel langs vele kleine winkeltjes naar de kleine Kathesimbu Stoepa gelopen. Daar hebben we een pauze gehouden en wat meegebracht brood opgegeten. Heerlijk om de sfeer daar weer te proeven. Op een gegeven moment kwamen er een vijftal Sadoe's aan. Heilige mannen, die leven van de gaven van voorbijgangers. In ruil voor wat roepies geven ze een tika met rood poeder op je voorhoofd, en zegenen ze je. Of ze gaan netjes bij elkaar staan zodat ze gefotografeerd kunnen worden.
Jeroen wilde ze heel graag fotograferen, en daar heeft Aurora ze rijkelijk voor beloond. Krijgen ze hiervoor normaal gesproken iets dat tussen de 5 en 50 Nrp ligt, kregen ze nu 500 Nrp.
Deze uitermate gulle gave, veranderde hun houding gelijk. Veel opdringeriger naar andere toeristen, dachten ze geld te ruiken.....echt een beetje pushi werden ze ervan. Ook leken uit het niets vandaan ineens nog meer Sadoe's de weg naar ons te vinden. Heel bijzonder......
Toen we het plein van de stoepa verlieten stond daar ineens Nico. Hij babbelde even met ons en sloot zich daarna bij ons aan. we liepen door Asan. Dit gedeelte is veel minder toeristisch. veel winkeltjes waar de inwoners van KTM zelf gaan winkelen voor schoenen, kurta's, sari's, keukenspullen e.d.
op het pleintje van de Annapurna tempel, troffen we een Nepalees muziekgezelschap aan.....trommelende mannen en daar klonken een soort schalmei achtige klanken door. Bijzonder ja, zoals zoveel in dit land. We volgenden de muziek en kwamen op een piepkleine patio waar het krioelde van de mensen. die waren daar allemaal kleine offertjes aan het brengen, waar vervolgens met een soort kromme stick op gelagen werd. In de huizen rondom hingen de mensen uit de ramen om iets van dit ritueel te kunnen zien. Ook dit hoort bij Dashain.
Verder gelopen naar Asan Tole en The pond of Queen, om daarna weer opnieuw Thamel in te lopen om de 2e en middelste straat te gaan verkennen.
Om 15:00u weer terug bij het reisbureau, waar Bishnu ons vertelde dat het pas de volgende dag om 11:00u definitief was of we wel of geen ticket voor Jeroen zouden krijgen.
We kwamen op de een of andere manier in gesprek over religie. Bishnu, die zelf Hindu is, vertelde een heel verhaal over de wijsheid van zijn oma. een vrouw die niet lezen en schrijven kon, maar wel een hele gezonde en goed doordachte kijk op verschillende dingen bleek te hebben. hij vertelde hier met passie over en was bijna niet te stoppen.
Uiteindelijk stonden we weer buiten en besloten we om ergens iets te gaan drinken. Daar troffen we wederom Nico, die een sms van Jeroen had gekregen.
Na spijs en drank verder gelopen. De winkel waar ik twee jaar geleden de mooie klankschalen voor Jeroen en Aurora had gekocht, werd bezocht en Aurora heeft er gelijk maar nog een bij gekocht. :-)
Hierna Zijn Willeke en ik terug gegaan naar PGH terwijl de rest doorging met shoppen.
's Avonds hebben we in PGH gegeten. Daar bestelde ik Papad met Dahl. De kok zelf was er niet, maar dat zou geen probleem zijn..... uhum..... Bij de eerste hap papad, had ik een mond vol scherpe groene pepers, tot tranen in mijn ogen toe! Niet echt lekker dus. Gelukkig had Willeke fried rice besteld en wilde wel ruilen Zij heeft het dapper opgegeten. Nu had Aurora het zelfde als ik besteld, en daar heeft Jeroen zijn best op gedaan. Ondanks het eruit vissen van al die groene peper snippertjes, had ook hij af en toe flink heet eten, maar hij sloeg zich er net zo dapper doorheen.
Tja, en dan is er alweer een avond voorbij. Op de kamer hebben Willeke en ik op de mobiel nog "galgje" en "woord" gespeeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten