Gevloerd...

Vandaag tot 14:00 geslapen. Heb ik toch ergens iets verkeerds gegeten of uit een ent niet schoon genoeg glas gedronken. Tja, dan prottesteerd het hele maagdarmkanaal. Niets aan te doen, moet even doorheen.

Gisteravond was me toch wat! De muzikant stond op Adtrid en mij te wachten. Hij had al een taxi geregeld. Toch maar even uitgelegd dat we daar niet zoveel geld aan uit willen geven. Uiteindelijk met de bus gegaan. Eenmaal daar aangekomen bleek het toch anders te zijn dan dat ik had begrepen. Het was een band van 18 mensen, en wij waren nu het enige publiek. Maar voordat ze begonnen, waren wij meer de attractie. Ze zaten allemaal om ons heen en bestookten ons met vragen. Een cola kostte er 190Nrp, normaal 40.... Ook kregen we briefjes waar we nemers oden bestellen, en daarvoor dan wat extra's voor moesten geven.....we zouden mogen dansen en meezingen.......
Toen ze begonnen bleek de muziek loeihard te staan. De stemmen schril te klinken en alles werd overstemd door de drumsimulator en synthesizer.
Na twee liedje zijn Astrid en ik vertrokken. Ze zongen gewoon door, geen publiek, maar misschien moest dat nog komen.
Zo zie ik toch maar weer hoe mijn eigen verwachtingen me een poets bakten..... En goede les.
Samen met Astrid in een Nepalees restaurantje iets gegeten. Maar ik had al eigenlijk geen trek....niets voor mij he?

In de nacht steeds wakker geworden van prottesterende darmen en een maag die absoluut geen inhoud duldt. Gaat nu al weer wat beter. Ben aan mijn eerste flesje cola bezig en dat blijft er nu in.
Morgen is alles weer oke.

Ik ben blij met de berichtjes van mijn zus. Wens haar ook beterschap. ;-)

Een dagje helemaal voor mijzelf.

Vanochtend afscheid genomen van Rafa en Maxine. Ze gaan samen met Michelle en een gids, de  Annapurna track doen. Over 14-17 dagen zullen ze terug zijn in Pokhara.

In de ochtend ben ik van lake Side naar up-town gelopen. Daar naar kurta's, sari's en doti's gekeken. Wat os het toch allemaal mooi, en het zit ok zo comfortabel. Toch heb ik maar niets gekocht.
Terug met de bus voor 12Nrp. Daar kun je nog eens de bus voor nemen.


Langs het meer gewandeld, wat winkeltjes gekeken en bij Pumpernickel heerlijke koffie gedronken, en vlinders gekeken daar in de tuin.
Er zitten hier erg veel vlinders. Veel ervan herken ik van mijn online vlinder spelletje; Flutter. Is het toch ergens goed voor.

Vooral de tiger-lancewing komt regelmatig langs gefladderd.
Zo eens gaan kijken of er warm water voor een douche uit de kraan wil komen. Daarna Naar de Dalit muziekavond.

Heerlijk zo'n dagje.

Weeshuis bezoek, happy shopping en pizza met bier.

Gisteren trof ik in hotel Celesty ook Rafa aan. Dat is een Spanjaard, volunteer voor EHN Nepal. Samen met hem en Maxine van de busrit, op stap gegaan. We troffen nog twee vrijwilligers, Astrid, een Engelse die nu in Spanje woont, en Michelle, een jonge Engelse.

We hebben gezellig gegeten in een leuk restaurant. Het klikte weer goed.

Vanochtend trof ik Rafa en Maxine tijdens het ontbijt weer. Met z’n drietjes zijn we na het eten naar het weeshuis gelopen waar Astrid en Michelle werken als volunteer. 

het was een hele ervaring het tehuis te zien, waar een vrouw alleen het hele wel en we van de kinderen verzorgd. er is wel wat hulp. Een Spaans echtpaar steun het huis door voor schoolgeld en de uniformen te zorgen. Dan zijn er nog twee mensen in Pokhara, die ieder 1x per maand eten brengen, zoals een zak rijst, gedroogde peulvruchten, een keer wat vlees..... en dat is eigenlijk alle hulp die deze vrouw krijgt. Ze moet de overheid zelfs betalen omdat ze voor de kinderen zorgt. Niet te geloven he?

We hebben daar zo'n 4 uurtjes doorgebracht. het hele huis gezien en genoten van het uitzicht op het dakterras. 

De kinderen hadden vrij van school en waren keien aan het verven, waar ze veel plezier aan leken te beleven. 

ik heb nog met ze gezongen, Rhesham piriri....een Nepalees kinderliedje. Ook heb ik ze voorgedaan hoe je van bolletjes tekenen dieren kunt tekenen, vanuit het vlak dus. Dit vonden ze echt helemaal geweldig en gingen vol energie aan de slag, met de nieuwe ontdekkingen. 

Wat is het toch ontzettend fijn om zo met kinderen om te gaan. ik genoot van de sfeer. Observeerde hoe ze met elkaar omgingen, speelden en dansten. ja, dansen daar zijn ze helemaal gek op. De heupen van de 3-jarige swingen al behoorlijk de pan uit! Zo schattig. 

Ik had er toch zo eentje mee willen nemen, om in Maastricht een goed thuis aan te geven.... Niet de eerste keer dat dit zo in mijn gedachten en wil komt.... 

Rafa bleek een natuurtalent met de kinderen te hebben. Dat is maar goed ook, want over twee weken, na zijn trekking, gaat hij daar 4 weken werken. 

Astrid heeft een heel speciale persoonlijkheid, wat spiritueel, vrijgevochten en met een groot bewustzijn. mooie combi volgens mij. ik heb een lang open en goed gesprek met haar gehad. Heerlijk zulke ontmoetingen. Dat is ook het mooie van hier zijn, ex-volunteer te zijn geweest en zo makkelijk connectie te maken. 

Maxine, Rafa en ik hebben nog samen geluncht. daarna ben ik de winkeltjes ingedoken. 

zo kwam ik bij een winkeltje waar ze de Pokhara tassen verkochten van het vrouwen ontwikkelingsproject. De vrouw verkocht mij een tas waar ze eerst 1000 voor vroeg, aan mij voor 300Nrp. 

Daarna kwam ik bij een winkeltje waar mensen schappen aan het inruimen waren en de rolluik half dicht was. Ik vroeg of ze gesloten waren, maar nee hoor, ik mocht komen kijken.... Daar zag ik me toch ineens een mooie Boeddha staan.... ik ben al vanaf het begin op zoek naar een mooie bronzen of koperen Boeddha, en vond er steeds geen, of veel te ver boven mijn budget.  De mensen vertelde mij hun prijs, veel lager dan ik tot daar aan toe gehoord had, ongeveer de helft.... nog een beetje gehandeld en toen mocht ik hem voor een fijne prijs meenemen. 

De mensen van deze winkel bleken vers uit Tibet te zijn gekomen, en waren bezig hun schappen te vullen om morgen echt te openen. Ze vertelden dat ze blij waren dat de eerste klant juist een Boeddha kocht en niet iets anders. Ze beschouwden dit als een goed teken voor hun toekomstige zaken. Dat is toch prachtig he? geen toeval!

Vervolgens steek ik de straat over en raak in gesprek met een tweetal Dalit muzikanten. Over Sarengi en de harp. Ik vertel ze van de muziekmiddag in KTM twee jaar geleden..... ze zijn zo onder de indruk dat ze mij uitnodigen morgen nar hun feestavond te komen, en te luisteren naar hun muziek en te kijken naar de dansen. ik voelde me helemaal vereerd en heb met ze afgesproken. Astrid komt dan ook mee. Altijd fijn om zulke aardigheden te kunnen delen met iemand. 

Tot slot bezocht ik een boekenwinkeltje waar mooie muziek te horen was. Ze verkochten daar ook de cd. Ik vroeg wat de muziek zou moeten kosten, 350Nrp. Normale prijs.....maar als ik het niet erg vond dat de CD hoes kapot was, kon ik er een krijgen voor 100Nrp. Geweldig, wat leuk allemaal. Het gaat me toch behoorlijk voor de wind zo. 

Met een top gevoel liep in terug naar het hotel waar ik afgesproken had met Maxine en Rafa. Er sloot zich nog een Spaanse toeriste bij ons aan, ene Martha. Rons 19:00u kwamen Astrid en Michel. We hebben lekkere pizza gegeten. 

Dat was weer een top dagje!

o ja, ik heb ook nog even gezellig met mijn moedertje geskypt, en een lieve mail van Yvette ontvangen. Daarnaast via een Facebook bericht een uitnodiging gekregen om in de buurt van Maastricht eens een meditatiesessie bij te wonen. Bedankt Ed! Verder was Wil jarig die ook nog even van zich liet horen. 

Ik ben blij met alle Likes op Facebook van de berichtjes en foto's. 

Bedankt mensen!

Naar Pokhara en de eerste dag daar.

Niets meer gehoord van Aurora of Jeroen. Ook niet op de sms die ik naar Jeroen stuurde. 

Gisteren naar de tandarts gebeld en uitgelegd wat er aan de hand is. Zolang ik geen pijn heb, hoef ik niet langs te komen. Dus ben ik alles aan 't regelen om morgen naar Pokhara te gaan. 

Gisteravond hadden we in Sanepa vlak bij VSO office, een treffen met de volunteers die nu hier in Kathmandu zijn. Het waas heel gezellig. Tot mijn grote verassing was Ludya ook daar. We hebben veel zitten kletsen. Ze vertelde dat ze Tikapur bezocht had en mijn school en huis gezien heeft. Ze vertelde ook, dat wanneer ze haar daar neergezet hadden, ze met de eerste en beste bus verdwenen zou zijn.  ;-) 

Ludya heeft een schitterend huis in Pokhara, en bood aan dat ik daar kon blijven, omdat het nu leegstaat. Dat zou gaaf geweest zijn, maar de volgende ochtend kreeg ik een sms, dat de familie daar den komende 3 weken zou zijn. Dus ging het niet door.

In PGH heb ik in de ochtend dus geregeld om met de bus naar Pokhahra te gaan en een hotelletje geregeld. Hierbij had ik goede hulp van Phill van EHN-Nepal. Hij regelde dat ik en goede prijs kreeg voor het hotel, een volunteer prijs.  

Ze komen mij van de buspark ophalen en brengen me dan daar mijn bestemming. Het voelt goed dat het zo goed geregeld is.

Ik vind het ontzettend jammer dat ik niet naar het Boeddhistisch centrum ga om daar te mediteren, yoga lessen te krijgen en dharma talks te horen. Ik had dit gevonden, geboekt en mij er heel erg op verheugd.......

Maar ik kan me niet voorstellen mijn hoofd nu leeg te krijgen als ik daar in deze situatie zit...... Ik zou me te verdrietig blijven voelen over de woorden die voor mij zo kwetsend waren om te horen. 

Ik ga wel een keer naar Guy, bij Luik. 

Hierna ben ik met Lien naar Boudhanath geweest. Lien is net als Carolien een VSO volunteer uit Bangladesh, die nu hier op vakantie is. 

Het was een gezellige middag. Warm en goed weer. Terrasje met alu paratha en momo's. Toch nog geprobeerd dat grote klooster terug te vinden, en vandaag lukte dat. Het was daar ontzettend druk. Eerst dachten we dat jet een scoort van familie dag was voor de kinderen en monniken. Later bleek echter dat er veel gasten waren die daar waren voor een speciale gebedstijd van een hele maand. Het was nu de 10e dag. 

Bijzonder was ook dat ik een heel speciale monnik in witte doeken met donker rood, na twee jaar weer terug zag. Ik herkende hem al vanaf een hele afstand en wees Lien ook op deze verschijning. Ze vond ook dat hij liep alsof hij heel belangrijk is. 

Na hier een tijdje de sfeer geproefd te hebben, zijn we terug gelopen naar de stoepa. 

Terug in PGH met Willeke gegeten. Ze gaat morgen met Lien naar Nagarkot om te wandelen e.d. Donderdag komt ze dan ook naar Pokhara en sluit zich bij mij weer aan. Gezellig. 

Nu zit ik in de bus te schommelen. Een volunteer van Phill, Maxine Lee-Morath uit Australië,  zit naast me. We reizen samen. Heel prettig. Het is een wat bewolkte ochtend. Prima voor een busreis. 

De reis verliep goed en rond 15:20u waren we in Pokhara. Onderweg hadden we een paar Nederlandse jongens getroffen, die naar Everest Basecamp waren geweest. De blonde had daar problemen gekregen en is met de helikopter teruggevlogen naar Kathmandu. Heftig. Nu blijkt dat hij een hartafwijking heeft en moet voor een operatie terug naar NL. 

Op de buspark werden Maxine en ik afgehaald door t hotel. Ik zit nu in hotel Celestine Inn. Eenvoudig, beetje smoezelig, maar ook goedkoop. 

Ik ben ondertussen langs het meditatie centrum gelopen en dat blijkt in een buurt te liggen waar ik eigenlijk niet zo graag zou zitten. Dus het is prima zo.

Ondertussen een sms van Jeroen gehad dat alles goed was gegaan.

....geef ik mezelf een ruk en stap over alle kwetsende woorden heenbreng stel voor iets af te spreken....hoe kon ik ook zo stom zijn!!!! Krijg ik terug dat gezien er allemaal was geweest, AURORA, het niet ziet zitten om zomaar voor de gezelligheid af te spreken.....ze blijkt er dus geen zicht op te hebben op hoe en wat ze allemaal aangericht heeft! Ook wil ze dat kennelijk niet bespreekbaar maken, tja....

Nou, voor mij is het daarmee wel klaar!

Vanavond met 4 andere volunteers gegeten, lekker en gezellig! Zelfs het bier smaakte mij prima. ;-) veel gekletst over placements en plannen. 

Ik kreeg een uitnodiging om morgen het weeshuis te bezoeken waar Astrid en Michel werken

Groetjes. 

Terug in Kathmandu

Weer in PGH.
Gisteren een lange dag in de auto gehad. In de ochtend hebben Aurora en Willeke nog een hike gedaan. Ik wachtte op hen in een leuk restaurantje. Daar verkochten ze ook de lokale kleding. Op een gegeven moment hebben ze mij helemaal Bhutanees aangekleed en daar samen met hen foto's van gemaakt. Dat was erg leuk. De kleding is wel vooral voor heel smalle dames gebouwd... Het aankleden werkte de lokale dames dan ook lichtjes op de lachspieren..... ;-)
Aurora en Willeke bleken gezegend te zijn geworden voor vruchtbaarheid, in het klooster waar ze naartoe gelopen waren.
Grappig is wel dat hier bij dit preutse volk, er overal fallische symbolen zijn. Grote en kleine, te pas en te onpas....overal kom je ze tegen.

Op de weg terug naar Paro kwamen we ook weer door Timpu waar we een lunch namen en daarna de weekmarkt bezochten. Wat er vooral opviel was de enorme netheid in de hele grote hal. Netheid en rust.... Zo anders dan in Nepal. Geen stof, de vloeren schoon, de mensen geduldig.
Nog twee kleine winkeltjes bezocht en op de markt wat vers fruit gekocht, ging de reis door naar Paro.

In Paro hebben we nog even lekker kunnen shoppen. Aurora en Willeke kochten er beiden een Bhutanese outfit. Mooie stoffen en prachtige kleuren.
Zelf heb ik hier niet veel gekocht. Een klein boekje met mooie tekening/aquarellen als aandenken.

Jammer dat dit alweer de laatste uren in dit bijzondere land zijn. Een land dat bijna 100% biologisch is, waar de boeren subsidie krijgen voor broeikasjes, zodat ze niets uit India hoeven te importeren, een land waar het nationaal-bruto-geluks-produkt het hoogste is.

In het hotel horen we dat een grote groep een folkloristische voorstelling heeft geboekt, die in het hotel op het dak zal plaatsvinden. Daar mogen wij zomaar bij aanschuiven. Het was een belevenis de dansen en de klanken van dit land te leren kennen. Het doet een beetje Chinees aan, maar dat is natuurlijk niet zo verwonderlijk.

Hierna was het afscheidsdinner. We hadden voor de Chauffeur en de gids ieder een envelopje gemaakt. Van Chimi en zijn baas, kregen we ieder een tanka, met de afbeelding van de vier vrienden.

Wat een dag, wat een vakantie!

Na een korte nacht om 3:45u op, 4:30u ontbijt, 5:00u in de auto naar het vliegveld.  7:00u met het vliegtuig terug naar KTM.
In PGH alweer een nieuwe VSO volunteer leren kennen. Lien uit Gent. Heeft ook in Bangladesh gezeten en is nu op vakantie in Nepal.

Uit een van mijn tanden is van de week een vulling gevallen. Gisteravond de inhoud van een kanaalbehandeling in mijn mond gevonden.
Morgen maar kijken of ok naar de tandarts kan. en dan Overmorgen richting Pokhara.

Dochlula pas en Punakha Dzong

Van Timpu over de Dochula pas (3150m) naar Druk Wagyel Stupa, gebouwd door een van de koninginnen van Bhutan, met 108 kleine stoepaatjes en een fantastische blik op het  Himalaya gebergte. De gebouwtjes hebben allemaal Bhoeddha's in leisteen uitgehouwen en met goud gedeeltelijk beschilderd. Prachtig! Ieder hoekje zou prachtige foto's opleveren. En wat een geluk met het prachtige weer. Zo ontzettend helder was het zelfs niet op de ansichtkaart van deze plek, die we die ochtend in het hotel kochten. Ik heb er een paar minuten sprakeloos naar staan kijken. 

De giganten van het dak der aarde. Trots uitdagend en pronkend in de zon, sneeuwwit en grijs afstekend tegen het strakke hemelsblauw. 

Wat een plaatje!

Door naar de Punakha vallei, waar we de Punakha Dzong bezochten. Een kasteel klooster uit 1637. Dit gebouw is het mooiste dat ik ooit heb mogen zien! Zelfs de bouwwerken met schilderingen uit Lumbini kunnen hier niet aan tippen. 

Overal tankaschilderinge van hoge kwaliteit aan de muren, alles in perfecte staat. Een grote Boeddha, de gekke Boeddha en de Boeddha die het Tijgersnest gebouwd heeft. 

Een aantal Indische toeristen hield zich niet aan de gedragsregels, zoals lange mouwen, niet fotograferen en er liep zelfs iemand met schoenen aan! En dat terwijl ze daar in eigen tempels zo schrikt in zijn. Je kunt er hier ook een flinke boete voor krijgen als je je misdraagt. 

Chili vertelde over het leven van de gekke Boeddha die van Tibet naar Bhutan was gekomen en waar een oorlog om ontstond. De Boeddha liet zich echter door nits en niemand afleiden. Hij was er op tegen dat hij als Boeddhist zijn religie niet kon delen met de Bhutanesen, en dreigde het allerheiligste ei, in de rivier te gooien... Hierdoor waren de Tibetanen zo ontdaan dat zonder vloed te vergieten zijn teruggekeerd naar huis. Uiteindelijk vond deze Boeddha ook verlichting.

Een stukje rijden bracht ons aan de rand van de vrouwelijke rivier, waar een hangbrug de oversteek naar de overkant mogelijk maakte. We zijn bij Khamsum Yulay bij de Namgyal Stoepa. Daar zijn Willeke en Aurora naar een kloostertje/stoepa gelopen dat weer een stuk klimmen zou zijn. Ondertussen is het duidelijk dat de hoogte mij echt parten speelt en ik zie er van af om nog naar boven te wandelen. Genoeg geweest voor deze vakantie. 

In de auto heb ik in mijn boek gelezen. Er kwamen een paar kinderen buurten en heb er een leuk gesprekje mee gehad. Ook zag ik een paar hele mooie vogels en vlinders. Was prima. Na 2,5 uurtjes waren ze weer terug. 

Ook deze avond zitten we weer in een. Top hotel.

Met ons drietjes gaat het wel. Passen en meten, wederzijds respect en af en toe elkaar genoeg ruimte geven, dan komen we er wel. Over het algemeen is het heel gezellig. 

Een dag in de hoofdstad Timpu.

We hebben een fijne dag in de hoofdstad Timpu gehad. 

Allereerst bezochten we een Stoepa. Mooi wit en goud, zoals ook al in Kathmandu gezien. Alleen lijkt er hier nog net een beetje meer eerbied ten toon gespreid te worden. Chimi, onze gids verteld ons nog eens hoe groot het belang is om met de klok mee, om alles heen te lopen. Wanneer je tegen de klok in gaat, is dat absoluut schofferend!

We konden zien dat er tenten opgezet werden en dat er waarschijnlijk iets groots gepland stond. Regelmatig is de bel te horen, die aangeeft dat een van de 2,5m hoge gebedsrollen, weer een heel rondje gedraaid is.op de grond rond die wielen zitten mensen met hun mala's mantra's te chanten. In de stoepa zit naar het oosten gericht een prachtige serene Boeddha. 

Ook hebben we flitsbezoekje gebracht aan een Zoo, waar de oerige rundergeiten graasden. Takin's genaamd, 1 soort dier, 50 stuks. 

Na de nodige foto's gemaakt te hebben gingen we snel door naar het volgende, Folk & hermitage museum, een boerenhuis, helemaal nagebouwd zoals tot voor 50 jaar terug gewoon was. 

Hier werd ons over het gebruik van "nighthunting" verteld. De jongens gaven vroeger de meisjes subtiel een teken, waarmee ze aangaven dat ze die avond door het raam van de boerderij zouden komen, altijd 3e etage. De Bhutanesen jongens zijn nog steeds bij uitstek goede klimmers, volgens onze gids. 

In een klein winkeltje heb ik een klein boekje met mooie tekeningen kunnen bemachtigen. Mooi aandenken aan dit land!

Het volgende was Chan Gankha monestary, 15e eeuws. Daar waren de monniken aan het chanten en kregen we een blessing. Water uit een mooi versierde koperen kan, dat je gedeeltelijk opslurpt, en de rest over je hoofd sprenkelt. Aurora liet hier ook haar astrologie uitleggen, en moest vier gebedsvlaggen kopen om ze in een bos op te hangen. 

Hierna hebben we een "pleasant hike" gedaan naar een oud klooster. Dat was inderdaad een hele fijne wandeling. Alleen toen die afgelopen was, moesten wel een heel stuk omlaag lopen, en dat via een heel stijl en super smal paadje. Super lastig voor mij dus. Gelukkig goede hulp van de gids gehad. Mijn spieren waren nog lichtelijk aangeslagen van de vorige dag, en leken soms gewoon niet meer te willen luisteren. Ik ben goed onder aangekomen. Daar stond een monnikenschool, waar de jongens in hun rode stof habijten en kaal geschoren hoofden, aan het spelen waren. Na deze aangename wandeling heb ik besloten hier geen wandelingen of hikes meer mee te doen. 

's Middags het Hospital bezocht, dat was heel interessant en een hele ervaring. Vooral veel op kruidenbasis. Ze hadden er een klein museumpje bij gemaakt, waar allerhande gedroogde kruiden e.d. lagen. Hierover ga ik jullie een andere keer uitvoeriger berichten. 

's Avonds werd er een Hot stone bath gemaakt bij een dorpshuisje. In een houten schuurtje, waar een houten bad in stond. Het was me allemaal net niet proper genoeg, dus alleen Aurora en Willeke namen er een bad. Daarna ging Chimi en de chauffeur waarschijnlijk ook nog. In die tijd kregen wij binnen een diner, door de vrouw van 't huis gekookt. Echt lekker. Vooral de pittige aardappeltjesnin room. Smullen hoor, hier is het eten echt lekker

Verdere foto's te zien op Facebook.

Paro, Tigers Nest, en Monestary

7:00 ontbijt, daarna op naar de Paro_Taktsang: The Tigers Nest,  toen nog vol goede moed. Dat bijzondere klooster ligt op 3120m hoogte. Nou, dat heeft me wel even een lesje geleerd. Aurora had besloten om de hele weg te paard te gaan. Ik wilde graag naar boven pelgrimeren. Tja, 800m redelijk stijl omhoog. Het viel me allemaal zwaar tegen. Ik had last van de hoogte en dat samen met mijn verkoudheid..... maar ik heb niet opgegeven en ging gestaag door.  De bovenste 300 die je nog te paard kon heb ik toch maar op de rug van lief diertje gezeten. Ik was toen eigenlijk al helemaal op, en nog lang niet bij het klooster. Wel fijn om weer eens te rijden.

Na de rit kwamen de trappen. 878 treden tot bij het klooster, en daar binnen ook nog de nodige. De foto is genomen waar de trappen beginnen...... Dus al 800m hoogteverschil achter me.
Pfff  hoestend en proestend kwam ik boven. Willeke is het gewend hoog naar boven te lopen en ze was er zo. Aurora deed heeft de treden ook afgelegd. Iedereen leek er minder moeite mee te hebben. Maar goed, ik heb het toch gedaan. Natuurlijk moesten we dezelfde weg weer terug, zonder de hulp van paarden, want dat zou te gevaarlijk voor ze zijn.
Waarschijnlijk is het vooral de hoogte die me nu parten speelt.

















Na dit avontuur nog een Monestary bezocht. Er veel geleerd over verschillende Boeddhistische verhalen. Zoals het verhaal over de vier vrienden; olifant, aap, konijn, vogel. Mooi verhaal. Het was heel indrukwekkend. Eeuwenoud en overal tanks schilderingen.
De lucht betrok, en het leek erop dat er een onweer op komst was maar dat besloot de nadere kant op te gaan.

Hierna een uurtje in de auto naar Timpu, de hoofdstad van Bhutan. Ik heb niet zoveel van de weg gezien eerlijk gezegd. Wel valt het op dat hier alles, ook het verkeer een heel stuk rustiger verloopt dan ik ooit eerder meegemaakt heb.
Voor vandaag draai ik er een punt aan.....mijn ogen vallen bijna dicht. Nu 20:35 hier. Lekker slapen. Morgen weer een drukke dag.
O.a. Ziekenhuis bezoeken.

Op naar Bhutan.

Nature Trail liet weten dat Jeroen niet mee kan. Visum is niet rond te krijgen in zo'n korte tijd. Hij zal een trekking gaan doen. We zullen hem missen.
Nog even met Carolien en Willeke in Thamel geweest. De ring die ze gemaakt hadden was veel te groot en wens geworden. Ik heb hem niet genomen. Hij zou kijken of hij er nog iets anders van zou kunnen maken..... Voor ik naar huis ga, zal ik gaan kijken.
Na een koffie in PGH werden we om 11:45u opgehaald door een luxe bus. De koffers werden gedragen. Wat een verwennerij. ;-)

Op het vliegveld moesten we twee keer in een mega lange rij staan, die ook nog eens heel traag opschoot. We waren nog maar net door alle controles heen, toen we aan boord konden van het vliegtuig van middelgrote maat.  De plaats naast mij was aan het raam, en bleef leeg..... En dat was aan de kant van de Himalaya. We mochten opschuiven en ik had een wereldling uitzicht op de giganten met witte toppen. Wat een fantastisch gezicht....en het gaat maar door en lijkt niet op te houden.
Na ongeveer 20 minuutjes kwamen we langs de Mount Everest. Wat een prachtig gezicht.
De foto's houden jullie nog tegoed. Misschien lukt het via Facebook. Mijn laptop opent iPhoto niet meer. Waarschijnlijk staan er ondertussen al teveel foto's .



Na 40 minuten vliegen vlogen we een langgerekt dal in en daar ligt dus Bhutan.
Het vliegveld ziet er al prachtig uit. Helemaal in Buddhistisch Tibetaanse stijl alles geschilderd. Alle muren en plafonds. Maar wel zijn de kleuren iets gedekt.


Buiten werden we opgewacht door een gids met chauffeur. Die namen onze koffers over en we stapten een mooie 9 persoons bus in. Dit is het gezelschap waarmee we de komende 5 dagen zullen doorbrengen.

We zijn dus in Paro in een hotel, dat net zo beschilderd is als het vliegveld. Mensen lopen hier over het algemeen in lokale klederdracht.
We zijn even door de hoofdstraat van het stadje gelopen en daarna in ons hotel gaan eten.

De soep was zuur en scherp. Zuur was niet zo erg, maar scherp was het wel heftig. Mijn neus ging er spontaan van open.

Swayambhunath tempel op zondag

Vandaag eerst om 10:30u naar Nature Trail. Goed nieuws, er is een ticket voor Jeroen. Slecht nieuws: er nog geen visum, en het bureau voor visa is daar op zondag dicht. Dus het blijft spannend tot op het laatste moment of Jeroen mee kan komen naar Bhutan.

Morgen worden we om 11:45u afgehaald bij PGH. Jeroen komt in ieder geval uitzwaaien. Ik ben benieuwd of hij nu wel of niet mee kan komen....... 

Ik heb zin in Bhutan. Kathmandu is prima hoor, veel te zien, afleiding en behoorlijk op Westerlingen ingesteld. Maar de lucht is er zo ontzettend slecht door alle uitlaatgassen, zwarte rookpluimen, en kerosine dampen, dat ik toch wel blij ben deze stad ook weer te kunnen verlaten.

Vandaag ben ik met Aurora en Jeroen op stap geweest naar Swayambhunath. De zogenaamde Monkytempel. Het was schitterend. Ik heb nu zo veel meer gezien dan de eerste keer dat ik er twee jaar geleden met Willeke was.... 

De prachtige Stoepa die hoog op de heuvel schitterde en goed zichtbaar is voor een groot deel van Kathmandu. Dit is omringd door allerhande kleinere pegoda's, kloosters en offerplekjes. Dit is ook thuisbasis voor een heleboel apen. Die apen hebben zelfs een eigen zwembad, waar ze regelmatig gebruik van maken. 

Een van de kloosters ben ik ingegaan en had er een conversatie met een oudere monnik die dat klooster nooit verlaat. 

Toen Aurora mij een koekje aanbood, werd dit door een brutale aap uit haar hand gegrist. Ze was even van haar apropos. 

We hebben daar enkele uren doorgebracht, zoveel mogelijk bekeken en de sfeer echt geproefd.

Hierna zijn we honderden treden naar beneden gelopen. Het zijn er meer dan 300. We kwamen uit in de Boeddhistische woonwijk, waar duidelijk Tibetaanse invloeden zichtbaar zijn. Kloosters, grote gebedsrol huizen, en mensen met mala's in Tibetaanse klederdracht. Een groot aantal van deze mensen komt naar Kathmandu vanuit Tibet, omdat de Chinese invasie daar de cultuur overneemt en zij hun gebruiken niet meer vrij kunnen naleven.

Nog een stukje doorgelopen waar we aan de grote weg de 3 reusachtige Boeddha standbeelden bekijken konden. Normaal zijn ze alle drie geheel met goud bedekt, maar de middelste stond nu kleurloos in de steigers. Rondom weer kleinere gebouwen, pegoda's en gebedshuizen. Ook apen zaten hier nog rustig elkaar te vlooien. 

Rond 15:00u zijn we met de taxi naar Nature Trail gegaan, maar er was niets nieuws te melden. 

Langs de papershop, voor enkele souveniertjes. En daarna met Willeke, aurora en Jeroen naar Gaia voor heerlijk eten. Als toetje hadden we allemaal zalige applepie, met ijs. Hhhmmmmm, dat is smullen.

In PGH met Carolien en Suman een glaasje wijn gedronken. Lekkere zoete Nepalese wijn, die naar kruidnagel in kaneel ruikt en proeft. 

Vanavond op tijd slapen, ik ben wat verkouden. Toch wel blij dat ik naar Swayambhunath ben geweest. Ik heb er van genoten. 

Tot morgen lieve volgers. 

Zaterdag, 19 oktober

21 oktober 

Vandaag een dagje zelfstandig eropuit. 

Weer vroeg op en ontbijt in PGH. Willeke heeft een "hangdag" en zal wat aantutten, zoals ze dat zelf noemt. 

Als ik richting de stad loop zie ik Aurora en Jeroen bij de taxi's staan, en het ziet er naar uit dat het niet makkelijk gaat. 

Ze willen naar een Krishna bijeenkomst in de buurt van Buddhanilkanta. Daar ligt die ongelooflijk goede school waar hier de prinsen naar toe gingen. Dat is de school die zorgde voor het PPP project en daar ook voorbeeld school voor was.

De taxichauffeurs deden net alsof ze niet wisten waar Buddhanilkante ligt. Ook vroegen ze er 2000Nrp. voor. Ik heb ze naar de bus om de hoek gestuurd, die tot bijna voor de deur stopt. Dat heeft ze pp 50Nrp gekost. 

Zelf ben ik naar de farmersmarket gelopen. Dat is ieder zaterdag. Voor alle expats in KTM worden hier de westerse producten aangeboden. Je kunt er zelfs gekonfijte vruchtjes krijgen gedoopt in chocolade, en Italiaanse kaas. 

Van hieruit doorgelopen naar Asan tot op New Road, waarna ik vanzelf op Thamale Durbar Square kwam. Waarschijnlijk zie ik er in mijn kurta ingeburgerd genoeg uit, want niemand vertelde mij een ticket te moeten kopen en ik kon zo door. 

Het is toch een heel ander Durbar Square dan in Bhaktapur, maar desalniettemin vreselijk mooi. Natuurlijk weer wat fotootjes gemaakt. En even lekker gezeten op een muurtje om de sfeer te proeven. 

Ook het huis van de Kumari heb ik bezocht. Dat is een meisje die tot haar 1e menstruatie de status van Godess krijgt. Ze komt dat huis nooit uit. Sporadisch kunnen mensen langslopen wanneer ze achter een venstertje zit. 

Het huis is versierd met prachtig zwart houtsnijwerk. 

Terug naar Asan, waar ik uitkwam bij het hoekje met de kralenwinkeltjes. Wel 30 winkeltjes met alleen gerijgde kraaltjes op een paar vierkante meter. 

Om 15:00u in Gaia. Daar tref ik Lula en Willeke. We kletsen heel gezellig en drinken wat. Lula gaat binnenkort met haar vriend naar Goa, om daar een eigen zaakje op te richten. Ze wil verslagen e.d. Schrijven voor NGO's. Ze heeft hier drie jaar voor VSO in Nepal gewerkt op het gebied van vrouwenrechten, ontwikkeling e.d. gewerkt.

Jeroen en Aurora hebben een fijne dag gehad. Gelukkig. Ook fijn dat ze nu ook de dingen doen waar ze zelf zin in hebben en hun eigen interesses volgen. 

 's Avonds rustig aan gedaan. Beetje keelpijn. Paracetamolletje en hibitain. Vroeg slapen. 

Welterusten allemaal...... 

Vrijdag Pashupatinath Mandir

Wederom een schitterende dag in Kathmandu.
Willeke moet vandaag naar de tandarts en heeft eigen afspraken. Tijdens het ontbijt geeft Carolien aan wel aan te willen sluiten bij het bezoek aan de tempel die op het programma staat.
Samen met haar na ontbijt gewacht op Jeroen en Aurora. Om 9:00u toch even gaan kijken hoe het ervoor stond. Gelukkig waren wel ze op. Eenmaal beneden, vertelden ze na een tijdje dat ze de dag anders wilden indelen, terwijl ze wisten dat ik op hun zat te wachten.....tja dan word ik wel even goed kriegelig. Alweer te laat dan de afgesproken tijd....en me dan bovendien nog voor niets laten wachten ook!

 Ik ben vervolgens vrij direct met Carolien op stap gegaan. Samen naar Pashupatinath Mandir. Het klikt goed met Carolien. Onderweg hebben we een gesprek gehad over relaties die met iemand die Hindu, of Boeddhistische is, en wat daar dan verschillend in kan zijn.

Na 20 minuutjes waren we bij Pashupatinath Temple dat is de Hindu tempel aan de Basmatti rivier, waar de overledenen gecremeerd worden. Dat is allemaal openbaar. alleen 1 deel van het tempelcomplex is niet toegankelijk voor iedereen.
We werden aangesproken door iemand die ons als gids wilde dienen, en we spraken een prijs af. Hij deed het echter zo goed, dat we besloten hem de hele tour te laten doen. Bedankt Carolien! Ik had een heleboel gemist als je dat niet mogelijk had gemaakt. ;-)

We hoorden een heleboel verschillende Hindu achtergronden en over de rituelen rondom de verbrandingen zelf. Ook over de aanwezige Sadoe's werd veel uitgelegd.
Na de tour van een dik uur, hebben we nog wat zitten kijken tegenover de verbrandingsplaatsen.
Willeke telefoneerde om met ons af te spreken in de Garden of Dreams.
Voor we vertrokken hebben we in de kleine Shiva tempel een tika gekregen. En ik kan niet anders zeggen dan dat het bijzonder voelde. Ook al heb ik helemaal niets met het Hindu geloof.

De Garden of Dreams is een heerlijke plek om te relaxen en een boek te lezen. er liggen kussens op de grond en er staan zitjes. Overal zie je verliefde stelletjes. Een grote schommel herinnert aan Dashain. Het water klettert uit een fonteintje en vlinders vliegen af en aan.

Vanavond gaan we naar een gezellig samenzijn met verschillende Volunteers. Ik ben benieuwd.
Tijdens een telefoontje met Jeroen bleek dat zij waarschijnlijk niet met ons me zullen komen, maar dat ze naar de grote Stoepa zullen gaan. Ze hebben gehaard dat daar bij volle maan duizenden lichtjes rondom geplaatst worden en dat willen ze graag zien. Ze hadden net een fijne massage gehad, en waren nu  op weg naar de Pashupatinath Tempel. Ik hoop en wens hun dat ze een fijne dag zullen hebben.

Verder hoop ik ook dat aan het thuisfront alles in orde is. Mijn zus zou wat uitslagen krijgen, en daar heb ik nog niets over gehoord. Ik ga er maar vanuit dat geen bericht goed bericht is.

Een groot deel van de vele foto's heb ik op Facebook gezet. 

Donderdag, Bhaktaphur

Vroeg uit de veren; 6:30u, douchen en met pc naar beneden om mijn blog te bij schrijven. Rond 8:00u ontbijten en dan om 9:00u vertrekken naar Baktapur.

Uiteindelijk vertrokken we pas om 9:30u…..jammer

Bhakthapur

Maar goed, we zijn naar Baktapur geweest. FANTASTISCH, indrukwekkend.

Nadat we een toegangsticket gekocht hadden liepen we naar het eeuwen oude centrum van dit Koninklijk dorp. Durbar squar wil nl zeggen dat het een koninklijk plein is, dat vertelde de gids, die ons ontzettend veel over deze plek vertelde. Het was erg interessant. Veel houtsnijwerk aan deuren en raamkozijnen, Indische bouwstijl mandirs en pegoda stijl door elkaar geven het de karakteristieke silhouetten. Na een tour met gids van ruim een uur, zijn we iets gaan eten. Ik keek niet goed en bestelde iets waar ik eigenlijk juist geen trek in had….gelukkig was Aurora er wel blij mee…en kon ik toch nog Pakora krijgen. Dat zijn lekkere gebakken groeten koekjes.

In de middag hebben we geshopt, en niet te zuinig.

Dit is die prachtige Boeddha, die nu nog in de Tanka shop ligt......

Allereerst een tanka school binnengegaan waar ik een prachtige boeddha tanka gezien had die me diep raakte. De prijs was echter enorm, en lag geenszins binnen mijn mogelijk budget….. toch sprak ook een kleinere eenvoudigere tanka mij aan en die heb ik ook gekocht. Het werd mij wel toegestaan een foto te nemen van het meesterwerk dat ik al in mijn hart gesloten had.

Vervolgens vond Willeke een sjaal en heb ik de bestelde sjaals ingeslagen. Tot slot kwamen we langs een winkeltje met schilderijen, waar Willeke een prachtig berggezicht in olieverf kocht.

Met de lokale bus en daarna een tuctuc zijn we teruggegaan naar PGH. 

Een uurtje later kwamen Aurora en Jeroen ook aan in PGH. Ze hadden een stortbui meegemaakt onderweg en waren met de bus en te voet gekomen. 

Tijdens het avondeten in PGH kwam Lizzi waar ik kaas voor mee genomen had uit NL. Heerlijk kletsen weer, samen met Willeke en Carolien. Het klikte van alle kanten. Een goed gesprek gehad over gaan voor wat je hart zegt, maar dan toch vaak moeilijke knopen doorhakken.

Het zijn toch fijne mensen waarmee het spenderen van tijd met elkaar, goed voelt. 

Later op de kamer ook met Willeke nog fijne en vertrouwelijk gesprekken gehad. Om 24:00u ging het licht uit. Ik kon terugkijken op een rijkelijk gevulde dag. 

Woensdag 17-10 Boudhanath

Een hele goede morgen allemaal.

Gisteren een heerlijke dag gehad, hier in Kathmandu! Redelijk vroeg in de ochtend ontbeten en een leuk gesprek gehad met ene Caroline. Zij is een Nederlandse VSO Volunteer  die net haar placement in Ghana beëindigd heeft. Ze is hier nu voor vakantie.

Daarna ben ik in Thamel naar het sieraden winkeltje gelopen waar ik twee jaar geleden, bij een ring, oorbelletjes en een hanger heb laten maken. De ring was ik binnen twee weken na thuiskomst, al verloren. De man herinnerde zich nog aan mij, doordat de twee toermalijn steentjes voor de oorbelletjes niet even groot waren. ….uhm, dus eigenlijk herinnerde hij zich aan de oorbellen. ;-) Omdat ik een oude en vaste klant van hem ben, verzekerde hij mij een goede en eerlijke prijs, ondanks dat volgens hem, de prijs van toermalijn enorm omhooggeschoten was….. Ik besloot nog even over de prijs na te willen denken.

Bij het eerste het beste volgende sieraden winkeltje, werd een ring voor me gemaakt voor 2/3 van de prijs. Dus daar kan ik komende vrijdagavond mijn ring op gaan halen.

Ja, het is soms even wennen, maar hier is het echt de gewoonte en sport dat je afdingt op de prijs. Dat houdt in dat je in Thamel begint te onderhandelen met een bod dat 50% van hun vraagprijs ligt. Meestal kun je eindigen op 60%.

Om 11:00u waren Aurora, Jeroen en ik, weer bij Bishnu op kantoor van Nature trail. Nog geen ticket voor Jeroen, maar Bisnhu blijft proberen. Alleen hoeven we er nu niet iedere dag langs, en zal hij telefonisch met ons communiceren.

Met een taxi naar Boudhanath Stoepa gegaan. Heel bijzonder om daar door de poort te lopen. Ik voelde gewoon fysiek de bijzondere sfeer die daar heerst.

In het klooster waar je op veel tijdstippen,  monniken biddend kunt aantrefen, was het enorm druk! Je moest bijna over de Tibetaanse hoofden lopen….. Het bleek een periode te zijn waar gezamenlijk gebeden wordt voor de wereldvrede. www.worldpeacefestival.org 

Meditatieve mantra’s klonken uit een luidspreker en zorgde ervoor dat dat er een bepaalde stemming opkwam, een van rust met bewustzijn en aandacht.

Eigenlijk hadden waren we van plan om nog naar de Pashupatina tempel aan de rivier te gaan maar de tijd vloog om, en we bleven tot 15:00u bij de Stoepa. Het was heel fijn om hier met alle rust en aandacht te kunnen zijn. Ik genoot van de tijd bij deze bijzondere plek, waar mensen vanuit Tibet naartoe pilgrimeren. 

Met de taxi terug naar Thamel, om bij The Himalayan Java Jimi en Willeke weer te ontmoeten. We hebben een super fijn gesprek gehad over VSO, mijn placement en de rol van VSO daarin. Ook sprak Jimi over zijn eigen ervaringen met VSO en was daar erg open over. Wat fijn dat nu alles toch op z’n plek valt, en ik gehoord heb, dat ik het toch bij het rechte eind gehad heb, goed gecommuniceerd had en het eigenlijk gewoon goed en heel netjes gedaan heb. En dat VSO maar heel weinig had hoeven doen om het allemaal wel in goede banen te leiden. Nu kan dan alles een plek krijgen.

Tot 19:00u hebben we heerlijk zitten kletsen.

Na afscheid genomen te hebben van Jimi, zijn we door Thamel naar een Israëlisch restaurantje gelopen. OR2K. De menukaart was mooi getekend, met allemaal atr-deco krullen en elfjes. Het zat bomvol met allemaal jonge toeristen. Het restaurant wordt aanbevolen in de Lonly Planet, tja, dan zit je iedere avond dus vol….We hebben er een heerlijke maaltijd gehad; naan met een 5-tal dipjes, hummus, falafel balletjes en sla. Het toetje was de eigenlijke reden waarom Willeke graag met mij hiernaartoe ging. Een chocolade soufflé met vanille ijs. Het was allemaal super lekker. Ik geloof niet dat ik ook maar een gram zal afvallen deze reis….. ;-)

Rond 22:00u waren we weer terug in PGH.

Aurora en Jeroen hadden vooral in Thamel nog wat geshopt voor thanka’s en wat kleren.

We hebben afgesproken morgen naar Baktapur te gaan.

Wat een dag, wat een dag. Het gesprek met Jimi klinkt nog in flarden na tijdens het inslapen. 

Dinsdag, wat zal deze dag brengen?

dinsdagochtend 7:20 bewolkt, droog 20-21C
Ik zit aan mijn ontbijtje en PGH. Willeke slaapt nog en Aurora en Jeroen heb ik nog niet gezien.

Gisteren een dagje Thamel verkenning gedaan. Dat ging wat rustiger dan verwacht. We startten bij het reisbureau Naturetrail, die onze reis en verblijf in Bhutan regelt. Jeroen heeft nl nog geen ticket kunnen bemachtigen en het is ook niet duidelijk of dat gaat lukken. Het is goed dat we daar langsgaan, want we konden gelijk verschillende formulieren invullen en pasfoto's bijvoegen. We zijn er een dik uur zoet geweest. Heel vriendelijk en goed geholpen werden we er wel. Er werd zelfs Nepali Chia geserveerd. lekker hoor. Even leek het erop dat Jeroen een ticket zou kunnen krijgen, maar bij boeken, bleek het net voor neus weggekaapt te zijn...... We worden gevraagd om rond 15:00u terug te komen om te kijken of hij iets heeft kunnen regelen.

Eenmaal weer buiten zijn we via de 3e straat van Thamel langs vele kleine winkeltjes naar de kleine Kathesimbu Stoepa gelopen. Daar hebben we een pauze gehouden en wat meegebracht brood opgegeten. Heerlijk om de sfeer daar weer te proeven. Op een gegeven moment kwamen er een vijftal Sadoe's aan. Heilige mannen, die leven van de gaven van voorbijgangers. In ruil voor wat roepies geven ze een tika met rood poeder op je voorhoofd, en zegenen ze je. Of ze gaan netjes bij elkaar staan zodat ze gefotografeerd kunnen worden. 
Jeroen wilde ze heel graag fotograferen, en daar heeft Aurora ze rijkelijk voor beloond. Krijgen ze hiervoor normaal gesproken iets dat tussen de 5 en 50 Nrp ligt, kregen ze nu 500 Nrp. 
Deze uitermate gulle gave, veranderde hun houding gelijk. Veel opdringeriger naar andere toeristen, dachten ze geld te ruiken.....echt een beetje pushi werden ze ervan. Ook leken uit het niets vandaan ineens nog meer Sadoe's de weg naar ons te vinden. Heel bijzonder......

Toen we het plein van de stoepa verlieten stond daar ineens Nico. Hij babbelde even met ons en sloot zich daarna bij ons aan. we liepen door Asan. Dit gedeelte is veel minder toeristisch. veel winkeltjes waar de inwoners van KTM zelf gaan winkelen voor schoenen, kurta's, sari's, keukenspullen e.d.
op het pleintje van de Annapurna tempel, troffen we een Nepalees muziekgezelschap aan.....trommelende mannen en daar klonken een soort schalmei achtige klanken door. Bijzonder ja, zoals zoveel in dit land. We volgenden de muziek en kwamen op een piepkleine patio waar het krioelde van de mensen. die waren daar allemaal kleine offertjes aan het brengen, waar vervolgens met een soort kromme stick op gelagen werd. In de huizen rondom  hingen de mensen uit de ramen om iets van dit ritueel te kunnen zien. Ook dit hoort bij Dashain. 

Verder gelopen naar Asan Tole en The pond of Queen, om daarna weer opnieuw Thamel in te lopen om de 2e en middelste straat te gaan verkennen. 
Om 15:00u weer terug bij het reisbureau, waar Bishnu ons vertelde dat het pas de volgende dag om 11:00u definitief was of we wel of geen ticket voor Jeroen zouden krijgen. 
We kwamen op de een of andere manier in gesprek over religie.  Bishnu, die zelf Hindu is, vertelde een heel verhaal over de wijsheid van zijn oma. een vrouw die niet lezen en schrijven kon, maar wel een hele gezonde en goed doordachte kijk op verschillende dingen bleek te hebben. hij vertelde hier met passie over en was bijna niet te stoppen. 
Uiteindelijk stonden we weer buiten en besloten we om ergens iets te gaan drinken. Daar troffen we wederom Nico, die een sms van Jeroen had gekregen. 
Na spijs en drank verder gelopen. De winkel waar ik twee jaar geleden de mooie klankschalen voor Jeroen en Aurora had gekocht, werd bezocht en Aurora heeft er gelijk maar nog een bij gekocht. :-) 
Hierna Zijn Willeke en ik terug gegaan naar PGH terwijl de rest doorging met shoppen. 

's Avonds hebben we in PGH gegeten. Daar bestelde ik Papad met Dahl. De kok zelf was er niet, maar dat zou geen probleem zijn..... uhum..... Bij de eerste hap papad, had ik een mond vol scherpe groene pepers, tot tranen in mijn ogen toe!  Niet echt lekker dus. Gelukkig had Willeke fried rice besteld en wilde wel ruilen Zij heeft het dapper opgegeten. Nu had Aurora het zelfde als ik besteld, en daar heeft Jeroen zijn best op gedaan. Ondanks het eruit vissen van al die groene peper snippertjes, had ook hij af en toe flink heet eten, maar hij sloeg zich er net zo dapper doorheen. 
Tja, en dan is er alweer een avond voorbij. Op de kamer hebben Willeke en ik op de mobiel nog "galgje" en "woord"  gespeeld. 

Vergeten te melden.....

Wat ik nog niet geschreven had, was dat het landen best wel een beetje spannend was. Vanaf het moment dat we gingen dalen, kwamen we in de wolken. Dikke mist, alles wit. Gelukkig geen turbulenties. Steeds lager kwamen we, en niets te zien van de grond, de stad of een landingsbaan. Steeds was daar het gevoel dat we ieder moment de grond zouden kunnen raken.....maar niets daarvan.

Het is lastig in te schatten hoe hoog of laag we zaten toen we ineens de grond konden zien. Maar we konden al duidelijk de auto's op wegen zien rijden en in de tuintjes kijken. Het was wel een mooi gezicht zo.

Eenmaal uit het vliegtuig, stonden we binnen in een lange lange rij, die maar heel langzaam kleiner werd. Het voordeel van een lange rij, is dat er veel mensen in staan. Lang wachten stimuleert een gesprek met de nog onbekende buurman. :-)  het bleek een hele interessante Amerikaan namens Nico te zijn.. Hij is een yogi en doet aan meditaties. Hij gaf op verzoek een hele verhandeling over materie die eigenlijk niets is. Tja, dat klinkt gek in de oren he? Maar hij vertelde het duidelijk en logisch te volgen.
Na een heel uur wachten waren we door de rij heen.
Op naar de taxi's. Direct werden we aangesproken. Voor 800Nrp wilde ze ons wel brengen naar PGH.  Dat is toch echt te veel. Twee jaar geleden zou het ongeveer 300 Nrp zijn. Na 2x weglopen, een taxi gevonden die geparkeerd stond. Hij heeft ons voor 500 tot voor de deur gebracht. Hij vertelde ook dat de prijs op het moment hoger is, vanwege het festival. Tja...

Nadat we ons allemaal opgefrist hadden, zijn we 's avonds gaan eten bij Gaia. Een hele fijne locatie in Thamel. Het oversteken van de grote straat was best sportief, en ik schoot weer gelijk in de oude gewoonte, van met lef oversteken en je hand opsteken om aankomend verkeer tegen te houden. Jeroen en Aurora bleven zo aan de andere kant van de weg staan en hadden even moeite een goed moment uit te zoeken om over te steken. Ja, helemaal vergeten dat dit toch ook een speciale "skill" is. Sorry vrienden.
We hebben heerlijk gegeten bij Gaia, en genoten van de lekkere koffie. De vegetarische kebab was fantastisch.
Na een nachtje goed geslapen te hebben, kon ik met iets meer denkvermogen de rest van het blog schrijven. Heb ik ontbeten met Willeke, Aurora en Jeroen. En maken we ons nu op voor Thamel, Mandirs, Stoepa's en de Garden of Dreams.

De reis naar Kathmandu, Nepal.

Om 3:00u. Wakker en opgestaan. Het huis was al opgeruimd en klaar, nog even de plantjes wat gegeven. Celine gaat voor de konijntjes zorgen en Margriet doet de planten. Met koffer en rugzak om 5:00 naar Aurora en Jeroen. Toen door naar Margriet, die de auto weer terug rijdt naar Maastricht. 

Het is perfect weer om een prachtige vakantie tegemoet te gaan, het regent namelijk pijpenstelen. Ruim op tijd zijn we in Saventem, waar we nog een koffie doen met Margriet voordat we inchecken. 

We probeerden nog met ons drietjes tegelijk in te checken zodat we misschien naast elkaar zouden kunnen zitten, maar die vogel ging niet op. 

Verspreid over het vliegtuig stegen we op. 

10 uur vliegen. Er zat een Aziatische meneer naast me die niet groette, films keek, en ook zonder maar één woord met mij te hebben gewisseld, opstond om het vliegtuig weer te verlaten. 

Zelf heb ik me dus ook maar zoet gehouden met films. Narnia 3,  Epic en een aflevering van Bones. 

Het eten had al een oosters tintje en de eerste halfvergeten  herinneringen kwamen weer bovendrijven. Ongelooflijk om te merken wat ik al zo half en half vergeten was. 

Toen we boven Mumbai vlogen werd het duidelijk dat we midden in het festival van Dashain zitten. Ik wist wel dat dit festival momenteel aan de gang is, maar ik had niet verwacht dit vanuit het vliegtuig al te kunnen zien. Op verschillende plekken waren kleine vuurwerkjes te zien. Dat was een leuk en vrolijk gezicht. De sloppen en krottenwijken waren echter ook te zien, een schril contrast..... Op het vliegveld zelf waren verschillende deuren versierd met guirlandes van mangoblaadjes en kleinen bloemetjes. 
Hier een link naar een pagina die meer verteld over het dashain festival

Op dit moment zit ik in een coffee bean shop. Heerlijke koffie, na een onmogelijke nacht van stoelslapen. Van 22:00 tot 10:40u op Mumbai airport. Ze hebben er een aantal ligstoelen neergezet, maar die waren om 23:00u allemaal bezet. Dus moesten we ons nestellen op stoelen die in rijen vastgeschroefd staan op de grond en tussen iedere stoel een heftig harde beugel.  Gelukkig zat ik in een hoekje en had daar wat steun, zodat ik het halve vliegveld kon wakker houden met mijn gesnurk, hihi.... 

Het is alweer later, ja dat krijg je bij het schrijven in etappes. Inmiddels ook de 2e vlucht acht de rug. Vliegtuig was kleiner en eenvoudiger, dus geen films. Wel  mooi zicht op Indië. Prachtig meanderende rivieren, lappendekens van landbewerking, bossen, meertjes, etc. 

Verlangend keek ik uit naar de bergtoppen van de Himalaya...maar dat feest ging niet door. Er is hier namelijk net een cycloon geweest, en de nasleep in Kathmandu bestaat uit wolken, mist en regen, regen, regen..... Dus nu tijd genoeg om even mijn blog bij te werken. Willeke zit tegenover mij en op tafel staat een pot Nepali Chia. Heerlijk zo'n opkikker. Jeroen en Aurora liggen twee uur plat...ze waren te moe. Ik hoop maar dat ze dan de komende nacht wel kunnen slapen. Mij lijkt opblijven, vroeg eten en vroeg naar bed, de beste optie om snel over de jetlag heen te komen.

Dadelijk even Lula, Lizzy en Jimmi laten weten dat hun kaas en zoute drop aangekomen zijn. 

Ondertussen wens ik jullie lezers, ook een fijne herfstvakantie. 

Wordt vervolgd.