Einde zorg.

Na mijn verblijf in Nepal moest ik hier in NL zo snel mogelijk weer aan werk komen. Ik had geen rode cent aan inkomen en ook nergens echt op…  Op de Stichting Pallas hoefde ik niet te rekenen. Jammer genoeg, want diep van binnen zit nog steeds een overtuigde vrijeschooljuf. Het lesgeven mis ik nog dagelijks.

Nu werk ik dan al weer twee jaar in de zorg als verpleegkundige. Vorig jaar ging het bijna goed fout! Ik raakte steeds meer vermoeid en kreeg allerhande vage klachten. Het onregelmatig werken met avond- en nachtdiensten valt me erg zwaar. Behalve dat omschakelen van het ene naar de andere dienst steeds meer energie kost, is het daarnaast ook nog eens bijna onmogelijk om er een beetje een sociaal leven op na te houden.

Mooie compositie van Beyart aspecten.

Toen ik voor het CNME Maastricht de schoolmoestuin begeleiding mocht gaan verzorgen op basisscholen in Maastricht, kwam daarmee weer een beetje balans in mijn zijn. Ik ben Aurora dan ook erg dankbaar dat ze mij vorig jaar in contact heeft gebracht met John van het CNME. Het buiten werken met groen in de aarde en met kinderen, geeft me veel energie.  Nu zijn we dan weer een jaar verder en merk aan alles dat ik eigenlijk niet lekker in mijn vel zit. Van oktober tot april, lagen de schooltuinen stil. Dus ook geen mogelijkheid om energie te tanken. Ik raakte uit balans. Soms reageer ik echt geprikkeld op een bewoner en verfoei vervolgens mij zelf. Eigenlijk wil ik mijn werk gewoon goed doen, maar werk dat het niet zo goed lukt. Nu zijn er gesprekken geweest met de leiding en ook de werkgever merkt dat ergens een schoen lijkt te wringen. Na verschillende overwegingen zal mijn contract per 1 juni dan ook beëindigd worden.

Tja, en nu? Dat is de grote vraag. Het zal afhangen van mogelijkheden die zich al dan niet gaan voordoen.

In januari was ik heel dicht bij een baan op de vrijeschool in Aken. Ik had gesolliciteerd op een baan voor de nieuwe eerste klas. Het leek erg goed te gaan en ik was erg hoopvol,  maar de keus viel toch op iemand anders. Net aan mijn neus voorbij….oei oei, wat was dat lastig te verwerken! Vooral omdat ik er zo ontzettend dichtbij was geweest. Het zou mij de levenskwaliteit weer teruggegeven hebben…..

Nu werd het werken in de zorg nog lastiger….

Maar goed, nu zijn de schooltuintjes weer begonnen. Ik heb er speciaal vakantie voor opgenomen om zo een goede start te kunnen maken op de verschillende scholen. Wat heerlijk om zoveel verschillende klassen mee te mogen maken. Steeds 1,5 tot 2 uurtjes met een klas en juf of meester te kunnen werken: Handen wroeten in de aarde, kinderen ontdekken, verbazen, verwonderen en leren…… zo ontzettend fijn om te doen. Mijn hele lichaam ontspant zich, ondanks dat ik dus heel actief ben. Een super vakantie op deze manier! Het geeft zoveel energie dat ik ook weer ban gaan dansen. Heerlijk!

Een lesje in het verspenen van zaaigoed. 

Ondertussen betrekt het CNME mij ook meer bij organisatorische zaken omtrent stadslandbouw. Daar ben ik heel blij mee. Ik leer veel. Nieuwe mensen komen op mijn pad en het voelt helemaal goed! De kennis die ik opdoe tijdens de IVN Natuurgidsen opleiding, kan ik ook goed gebruiken. Nu ben ik ook bezig te kijken of ik wat meer verschillende bomen kan gaan herkennen. En ik train mij in vogelzang….. daar zijn ook grappige App’s voor.

Als alles zich voorspoedig ontwikkeld zal ik ergens een nieuwe baan vinden. Het zou fantastisch zijn wanneer zich bij het CNME mogelijkheden voordoen, of op een van de basisscholen waar ik nu als “groene-tuin-juf” kom.

Na in totaal zo’n 20 jaar gewerkt te hebben in de zorg, is het vat aan zorgzame dienstbaarheid echt leeg, kurkdroog! Ik denk niet dat het een goed plan het verder in die hoek te proberen.

OP dit moment geniet ik van alle ontwikkelingen die zich nu voordoen. En verder moet ik maar afwachten wat er verder uitrolt, of waar het schip zal stranden.......
Maar het voelt positief, alsof mogelijkheden nu kans krijgen i.p.v. gebarricadeerd worden.....