zondag 13 april 2014

Een goede start van het school-moestuinieren op de basisscholen van Maastricht.


Op 1 april ging het moestuinseizoen dus weer van start. Als educatief medewerker bij het CNME Maastricht en regio, mag ik die lesbegeleidingen verzorgen. Ik had hier speciaal vakantie voor aangevraagd, zodat ik op de verschillende scholen een goede start kon maken. Waarschijnlijk ben ik een van de weinige mensen die haar vakantie gebruikt om te werken. Dat klinkt misschien als een paradox, maar dat is het echt niet. Dit werk geeft mij zoveel voldoening en vreugde, dat ik er een heleboel energie van krijg.
Nog steeds voel ik mij van binnen een echte juf. Met vreugde denk ik dan ook terug aan de tijd dat ik dagelijks voor de klas stond. Nu met kinderen uit heel Maastricht educatief in de natuur en met moestuinen te kunnen werken, is heerlijk!

Als leerkracht op een basisschool heb je het superdruk en moet er een heleboel geregeld worden omtrent de klas en lesstof. Ik zie mijn taak dan ook vooral de leerkracht zoveel mogelijk te ondersteunen en zoveel mogelijk het werk in moestuinen te verlichten. Daarnaast is het heerlijk om te zien wat het werken in de natuur bij kinderen allemaal losmaakt en aan ontwikkeling bevordert. Er ontstaat aandacht en respect voor groeiende plantjes, ze worden stil tijdens het werk en zijn voorzichtig waar ze hun voeten neerzetten. Er ontstaat trots op de planten die ze zelf geplant en verzorgd hebben en het respect voor de natuur neemt toe. Ze zien meer diertjes en ontdekken welke rol ze hebben in de natuur. Milieu bewustzijn in het leven staan zou een logisch gevolg kunnen zijn. Al lukt het maar om 1 kind per jaar bewuster te maken van de natuur en zijn eigen milieu, dan is dat voor mij al meer dan genoeg. Alles daarboven is mooi meegenomen.

Het is soms lastig om contact te krijgen met de verschillende scholen. Ik wil mij zeker niet opdringen, maar tegelijkertijd wil ik ook geen kansen laten liggen. Na gemaild te hebben, toch nog eens op te bellen of gewoon maar langs te gaan, blijkt wel prima te werken. Als ik even aan de bal blijf, zijn de scholen toch wel heel blij met de geboden mogelijkheden van begeleiding.



Zo was een meester echt blij te kunnen kortsluiten en overleggen. Hij was al enthousiast aan de slag gegaan en had in maart al een heleboel voorgezaaid. Alles wat aanbevolen was op de site van de CNME had hij opgevolgd, maar hij was een beetje vroeg begonnen. De sperziebonen waren al 15cm hoog en stonden wel met z’n zessen op 1 cm2. Dat vroeg dus gelijk om een lesje in verspenen. Het verhaal van babyplantjes die voor het eerst in een groter bed zouden komen, sprak de kinderen wel aan. Iedereen was super voorzichtig met de jonge plantjes en de breekbare worteltjes. 

Op Youtube had ik een duidelijk filmpje gevonden dat op het smartboard te zien was. Toch was een duidelijke instructie ook nog wenselijk en daarna bleven de kinderen ook steeds vragen of ze het zo goed deden. Ze doen echt heel erg hun best. Een heerlijke les dus. Het verhaaltje over dat ene zaadje dat maar niet durfde te groeien en uiteindelijk door kip gegeten werd, kreeg het compliment een echte “cliff-hanger” te zijn! De meester kreeg nog  een handig zaaischema, waar hij ook blij van werd. Het boek  ‘je eigen groentetuin op 1m2" gaat hij ook ter hand nemen. De samenwerking tijdens de les was heel plezierig en hij stelde mijn enthousiasme op prijs.


Van 1 school hoorde ik maar steeds niets, en ik heb er vorig jaar iet 1x mee gewerkt…. Zo jammer. Dat wilde ik dit jaar voorkomen. 
Afgelopen dinsdag kwam ik met iemand in gesprek die mij vertelde dat de klas op woensdagochtend de tuin in zou gaan. Ik zorgde dat ik om die tijd op de school was. De juf was ontzettend blij mij te zien. Haar collega tuinierde namelijk voorheen  altijd met haar klas, en dit jaar was de eerste keer dat deze juf aan de slag zou gaan met haar klas. Ze vertelde er niets vanaf te weten dat er begeleiding van het CNME mogelijk is. Zo jammer dat de mails haar niet bereikten. Natuurlijk heb haar adresgegevens gelijk toegevoegd en ook die van haar collega bijgewerkt. Het werd een superfijne ochtend. Met groep 2, twee juffies en twee klassenassistentes liepen we met de hele groep kleuters naar de markt waar plantjes gekocht werden. Vervolgens zijn we naar een schitterende stadstuin gelopen die als het ware in de stadsmuur ligt.


Een schitterende plek! Stenen banken waar de kinderen kunnen zitten en even naar een verhaal of instructie kunnen luisteren, een gedeelte bloementuin, met paden en een vijver, en een gedeelte met tuintjes waar groente en kruiden mogen groeien.
In de tuin mocht ik de kinderen vertellen over de plantjes die we gekocht hadden. Natuurlijk koppelde ik het gelijk aan eten op je bord. Dat sprak wel aan. Onder de plantjes zat ook een lavas, oftewel maggiplant, en ik vertelde dat die plant heel erg groot kon worden. Zelfs groter dan dat ik ben. We sloten een kleine weddenschap af; als het plantje voor de grote vakantie niet zo groot is als mij, dan trakteer ik op frambozen uit mijn eigen tuin. 

Op een andere school wordt ook midden in de stad getuinierd in een oude kloostertuin. Dat is een school die al heel lang tuiniert met klassen. Toch was het goed dat ik er afgelopen week even ging kijken. Er was nu namelijk een juf die al drie jaar niet meer met haar klas naar de tuin was geweest, en toch wel blij was dat er iemand bij was die af en toe een tip gaf, meedacht en enkele vragen kon beantwoorden.



Deze week hoorde ik van John dat United Word collage ook gaat moestuinieren en dat aan hun ook begeleiding toegezegd is. Daar zal ik dus ook naar toe kunnen gaan. Fantastisch! Kan ik gelijk zorgen dat mijn Engels op pijl blijft. Wel even de plantennamen oefenen voordat ik daar naar  toe ga. Dat is toch anders dan gewoon converseren. 

Eigenlijk zouden de meeste scholen het geweldig vinden wanneer er iedere week of iedere tweede les begeleiding aanwezig zou kunnen zijn. Nu is het zo dat het CNME maar een beperkt aantal uren beschikbaar kan stellen voor dit doel. Ik ben blij  wanneer ik alle scholen twee tot drie keer voor de grote vakantie heb kunnen bezoeken. Maar wie weet zal er in de toekomst toch een bredere ondersteuning mogelijk zijn.  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten