Creatieve energie en ambacht

 Jeetje ik weet bijna niet waar ik moet beginnen. Sinds ik weet dat het werk op de Beyart gaat stoppen eind mei, lijkt dat de weg vrij te maken voor allerlei positieve en fijne ontwikkelingen. Het is bijna niet te geloven. Ik voel mij met de dag dankbaarder!

Twee weken geleden was ik op een opendag annex workshop, bij Monique Schuijt. Ze timmert goed aan de weg om haar praktijk Eigenwijs Ervaren nog beter op de kaart te zetten. Ze helpt mensen die even vastlopen en een levensvraag hebben. Daarnaast geeft ze workshops in patchwork. Ik heb haar leren kennen als moeder van Suzanne, die in mijnoud klasje zat. Ze was ook jarenlang een van mijn klassenouders die daadkrachtig de klas en mij ondersteunde. Een fijn en prettig mens.

Monique liet mij weten dat ik meer dan welkom was op haar opendag, nadat ik haar had laten weten haar ontwikkelingen erg interessant te vinden.  Het werd een geweldige middag!

Axenroos

We bevonden ons in de heerlijk lichte, pas aangebouwde serre. Op tafel lag een patchwork werkstuk van haar met daarop geborduurde woorden en er verschenen bijbehorende dieren op. Ze noemde het de Axenroos, die ik herkende als de “roos van Leary” die ik tijdens mijn tijd op de SPH had leren kennen. Erg leuk om weer even bewust van te worden van de rol waar je primair induikt en wat je daar tegenover zou kunnen stellen. Al gauw ontstonden er gesprekken over gezinsleven, timemanagement e.d. Het was ook leuk om Susanne en Pascal weer even te zien. Ik werd aan het eind zelfs nog getrakteerd op een stukje gitaarspel van Suzanne. Wat een feest. 

Geluksvogel-Papieren tijger-inspiratie workshops.
 Gegeven door Paul en Suzanne die beide op de kunstacademie lesgeven. 

Suzanne van de Homberg was daar ook. Zij is de moeder van Lonneke, die ook in mijn oude klasje zat. Ook zij geeft workshops. In een atelier  Geluksvogel-papiren-tijgers aan huis komen kinderen van verschillende leeftijden om creatief bezig te zijn en Suzanne geeft inspiratie workshops, met een vleugje spiritualiteit.

Ik werd uitgenodigd om ook deel te nemen. Nou daar had ik wel oren naar! Gisteren ben ik dus geweest. Monique was ook een van de aanwezigen. We hadden een inspiratieworkshop minimandala’s op gelukskaartjes maken. Suzanne, die ook lesgeeft op de Kunstacademie in Maastricht, had een prachtig voorbeeld gemaakt. Voordat we op papier begonnen te tekenen, vertelde ze over het thema dankbaarheid en hoe die zichtbaar gemaakt in de mandala de weg naar en van het hart zou kunnen openen.  Vervolgens ze liep met ons stap voor stap het proces door, zelf een mooie mandala te tekenen. Op de achtergrond klonk de muziek van Andrea Bocelli, en naast het kommetje met chocolade paaseitjes stonden de dampende  theekopjes. Het rustikale atelier wordt verwarmd met een houtgestookte kachel die midden in de ruimte staat. 

Er ontstonden fijne gesprekken waarin over en weer steeds positieve en bemoedigende woorden klonken. De mandala’s die ontstonden waren stuk voor stuk prachtig.

Nu zie ik mijzelf vooral als een ambachtsvrouw en niet als een kunstenaar, maar Suzanne wees mij erop dat mijn mandala toch wel zeker ingelijst zou mogen worden en dat zij het wel kunstzinnig vindt. Ze ziet mij als een vormgever….  Poeh…. Dat is toch lastig zo’n groot compliment zomaar te aanvaarden… maar goed iedereen, dus ook ik, was trots op eigen resultaten. Ik kijk al uit naar de volgende workshops van Suzanne.
Bijzonder is ook de ontwikkeling dat wij allemaal de komende 30 dagen dagelijks gaan stilstaan bij iets waar je je die dag dankbaar voor voelt. 

Mijn Mandala

Tegen het einde kreeg ik telefoon; een 020 nummer….. hmm. Het bleek Anne Marleen de Jong te zijn. Zij is Projectleider van de Nederlandse dansdagen Maastricht. Ik had namelijk gereageerd op een oproep op FB, waarin te lezen stond dat ze voor Fashionclash in samenwerking met Museum aan het Vrijthof en de Nederlandse Dansdagen ambachtslieden zochten. Nu ben ik afgelopen naar de informatiemiddag geweest. Er waren verschillende ambachtslieden, veel al bezig met of in de mode. Maar er was ook een plaatwerker uit Helmond… Heel bijzonder. De presentatie bestond uit drie delen waarin alle drie partijen zich even liet zien en vertelde wat hun gedachten zijn omtrent het project. Het klonk allemaal erg spannend. Opties, kansen, mogelijkheden. Het idee is om vijf groepjes te maken, ieder bestaande uit 1 modeontwerper, 1 choreograaf en 1 ambachtsman/vrouw. Na afloop heb ik nog een praatje gemaakt met de meneer van het Nederlands Cultureel Erfgoed. Hij was ambachtslieden aan het “scouten” en vertelde dat dit een hele klus is, omdat veel mensen met handige handen niet zo snel naar buiten komen met hun kunnen. Hij wil juist zorgen dat al die vaardigheden van Nederlandse traditionele ambachten behouden blijft.  Dus glasblazers, glas-in-lood zetters, houtbewerkers, houtdraaiers, instrumentenmakers/bouwers, en alle andere ambachtlieden…..meldt u bij het Nederland Cultureel Erfgoed…..ze wachten op U!

Strovlechtwerk 

Juist, even terug….ik kreeg dus telefoon. Mw. de Jong vertelde mij dat ze na de bijeenkomst een en ander besproken hadden. De uitkomst was dat ik een van de vijf uitverkoren ambachtslieden zal zijn die aan dit project zal mogen meewerken! En daar staat ook nog een aardige vergoeding tegenover. Ik zal waarschijnlijk binnen twee weken een telefoontje gaan krijgen van een modeontwerper die mijn ambacht, stro-vlechten, zal gaan laten terugkomen in ontwerpen. Dat zal gecreëerd worden. De creaties zullen door 65+ dansers gedragen gaan worden. Een choreograaf gaat met die dansers in de nieuwe modecreaties een dans creëren .

WOUW, ik ben daar nu onderdeel van! Fantastisch! Wat een kans….en wat voel ik mij daar dankbaar voor.

Naast al dit moois, beleef ik veel positiefs bij de schooltuinen. Daarover meer in het volgende blog.