Vanmorgen hadden we bij
Debbie thuis een vergadering over de situatie.
Terri was bij de RMO
(risk management office) geweest. Van hun krijgen we al sinds december de
sms-jes als er ergens iets noemenswaardig is. Hij vertelde dat er gisterenavond
4 bussen en twee motors in de brand gestoken zijn, in Dhangadhi en Ataria, een
belangrijk krijspunt van Dhangadhi
naar Nepalgunj. Het was dus echt goed dat we niet gegaan zijn gisteravond. De
jeep had ander passagiers gevonden en is naar Nepalgung gereden. Hij sms-te dat
hij zonder blokkade had kunnen doorrijden,…maar toch vinden wij dat we de
juiste beslissing genomen hebben.
Beangstigend is het
volgende; er was gisteren een vechtpartij op de buspark. De demonstrerende mute
tegen de buschauffeurs. De politie was aanwezig. Ze zouden de bussen
escorteren. De politie bemoeide zich er een tijdje mee om het in de hand te
houden, maar op een gegeven moment verdween de politie. Volgens Nirp gingen e
slapen. Zo was dus de escorte verdwenen, waardoor wij besloten om niet te gaan,
maar ook konden de demonstranten nu helemaal uit hun dak gaan en zo gewelddadig
worden als hun lief was. Als de politie en de militairen besluiten om zich
nergens mee te boeien, zal het hier heel erg heftig worden.
Inmiddels weten we dat de
Britse ambassade zich voor inzet en ook iemand van de UN deze kant op komt om
buitenlanders te helpen hier uit te komen. Ewa en ik zullen als eerste gaan. Ze
kunnen namelijk maar 1 of 2 tegelijkertijd evacueren werd gezegd. Daarnaast
hoorden we ook dat ze misschien alle buitenlanders in een keer met een soort
konvooi eruit willen halen.
Ondertussen speelt zich
op VSO office het een en ander af. Raj en Kadaga komen vandaag naar Nepalgunj.
Morgen zullen ze via India deze kant uit komen. Ze zullen ons support bieden en
helpen hier uit te komen. Het voelt echt goed dat ze hier naar toe komen en er
voor ons zullen zijn.
18.30u
Ewa en ik worden
opgehaald. Een kleine witte jeep van de UN komt ons ophalen. Morgen om 13.00u
vertrekken naar Nepalgunj en dan dezelfde dag nog met het vliegtuig om 17.40u
met buddha air naar Kathmandu.
Dus als dit allemaal goed
gaat Ewa en ik morgen avond in de PHG in Kathmandu.
De rest van de volunteers
moeten langer wachten tot er oplossingen voor hun zijn.
Het nadeel is alleen dat
ik maar 1 koffer en 1 rugzak mee mag nemen. Ik heb alles opnieuw ingepakt en
alles wat ik niet 100% nodig heb of te groot is, zit nu in de grote box bij de
harp. Veel spullen waar ik afscheid van moest nemen. Het is maar de vraag of de
box veilig is. De verwachting is dat het hier nogal onrustig en waarschijnlijk
ook gewelddadig gaat worden. Het huis van Ewa heeft geen hek om het huis….heel
Dhangadhi weet dat daar buitenlanders wonen. Dus mogelijk een goed doel. Ik
moet nog uitzoeken of het mogelijk is om de box op Asaman office te krijgen bij
Nirp.
Maar uiteindelijk is mijn
eigen veiligheid vele malen meer waard dan alle spullen in de box bij elkaar
natuurlijk…….maar wel heeeeel erg sonde als de spullen voorgoed verloren zullen
zijn…..
Wat een toestand, nooit
gedacht dat ik zo’n toestand terug zou komen met al mijn goede voornemens om
hier kindertjes te helpen aan beter onderwijs…….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten