Het zal na verloop van
tijd wel minder worden hoor…. ;-)
Vrijdagmiddag hadden we op VSO een bespreking met Rasj, onze
Placement officer. Hij gaat nl zondag voor een tijd naar Cambodja. We werden in
de groepen opgedeeld die met elkaar naar een regio gingen. Tijdens die
bijeenkomst kwam het tussen neus en lippen ter sprake dat ik helemaal niet naar
Dhangadhi zal gaan, ja…voor de eerste 3-4 weken dat we naar de regio gaan. Maar
werken en wonen zal ik in Tikapur. Nu blijkt dat ik in die stad de 1e VSO-er zal zijn.
VSO wil dat daar een nieuw zwaartepunt voor educatiehulp kan ontstaan…..Ik zal niet op 6 scholen,
maar vooral op 1 school werken, en misschien na verloop van tijd nog een of
twee scholen erbij kunnen nemen of krijgen. Er zullen wel andere
buitenlandse organisaties in Tikapur aanwezig zijn waar ik contact mee zal
kunnen krijgen, maar van VSO ben ik de enige daar……
Jullie kunnen je voorstellen dat dit een enorme verrassing
voor mij was. Toen Rasj net deed of ik dat allemaal had kunnen weten omdat het
in de placementdiscription zou staan, groeide een enorm verzet in mij. Daarin
wordt n.l. alleen gesproken over Dhangadhi en een groep van 6 VSO mensen. Mijn
boze frustratie ebde echter na een half uurtje wel weer weg.
Na er een nachtje over geslapen te hebben, voelt het allemaal
wel weer wat anders aan. Volgende week zal ik een gesprek aanvragen over hoe
VSO mij daar gaat. Ook hoe het zal gaan als ik een niet zo lekker ben of zo.
Tikapur is ongeveer 3 uur met de bus van Dhangadhi. We hebben al afgesproken
dat in de weekenden Debbie, Eva en ik elkaar regelmatig gaan bezoeken. We gaan
dan ook eens naar het prachtige Tikapur park.
Het zal zeker toch wel een hele uitdaging worden, dat in
ieder geval.
Zaterdagochtend ben ik met Debbie onderweg geweest. We zijn
eens de hele andere kant uitgelopen. Langs de Britse ambassade naar Lazimpat.
We zagen opeens een klein winkeltje met heel veel stoffen.
Ik ben op zoek naar fijne dikkere stoffen om voor de winter Nepalese Kurta’s te
laten maken. Nou in dat kleine winkeltje hadden ze winterstoffen genoeg! Het
bleek een familiebedrijfje te zijn. De dochter van de stoffenmevrouw werd erbij
geroepen. Zij studeert en spreekt goed Engels. We kregen een kopje Masala Chai
(thee) en ze waren heel vriendelijk. Ik heb twee broeken en drie shirts
besteld. Debbie krijgt 1 broek en twee shirts. Na opgemeten te worden werd de
stof afgeknipt en precies buiten de winkel zit de kleermaker! Dat is handig he?
Hij zal van de uitgezochte stoffen onze nieuwe Nepali outfits maken.
Na nog even in de supermarkt wat Muesli gekocht te hebben
(wel op z’n Nepalees he) gingen we terug naar de PGH ons hotel.
Hier vandaan ben ik met Cora en Willeke naar de afgesproken
plaats gegaan waar we nog andere Nederlanders troffen. Met een taxi reden we de
stad uit, ongeveer een half uur door de natuur.
Aangekomen in een dorpje namen we deel aan een Hash. Ik
dacht dat het een mooie wandeling in de natuur zou zijn, maar het is meer dan
dat, het is een hele pittige wandeling, van ongeveer 1,5 uur. Het was heerlijk
om eens buiten de stad te zijn. Het was er niet meer stoffig en er waren gen
uitlaatgassen. De zon scheen en het was zo’n 19°C. We kwamen langs erg steile
hellingen, liepen over dammetjes tussen de velden door en passeerden
verschillende stallen met verschillend vee. Er was een schattig dorpje waar het
boeren leven zichtbaar werd. Grappig was wel dat 1 van de boeren ons verraste
door spelend op een doedelzak ons te verwelkomen.
Voor mijn knie bleek de steile helling toch net iets te veel, en ik
mocht een afkorting over de gewone weg nemen, samen met Willeke die eigenlijk
hoogtevrees heeft.
Na afloop was er nog een heel ritueel dat bij de Hashjes hoort. (dit
wordt wereldwijd georganiseerd blijkbaar) Dat was leuk en sociaal. We leerden
er een aantal Europeanen kennen die ook nogal hoog geplaatst waren op ambassades
e.d. hihi…
Toen we teruggingen begon het al weer te schemeren. Vroeg slapen, want morgen is het heeeeel vroeg dag....
Ondertussen heb ik heel wat foto's op Piccasa gezet; picasa foto album voorlopig zet ik daar steeds nieuwe foto's bij. Ik zal een nieuw album maken als we naar Dhangadhi gaan.
Ik zou het jullie zoooo gunnen dit hier live met mij te kunnen delen....wie weet, lukt zelfs dat nog eens. :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten