De Kutra
Sarwal is helemaal naar mijn zin. Ik kreeg er al veel complimentjes over, ook
van Nepalese heren. Die zeggen dan in het voorbijgaan; "Bheri Ramro, nice dress." Haha, het is best leuk om dat te horen.
Vanochtend kwam Emilie met enkele muzikanten van
de Dalit-groep waaraan zij Engelse les geeft. Ze hadden nog nooit een harp
gezien. Ze waren erg onder de indruk van de klank. Op dinsdag komen ze nog eens
terug, dan met meerdere en ze nemen dan ook hun eigen instrumenten mee. Ik kijk
er al naar uit.
Na de harpsessie ben ik de stad ingelopen. Eerst
langs het ministerie van educatie. Daarnaast bevind zich namelijk een hele
mooie rustige plek; “The Garden of Dreams” O, wat was het daar mooi! Een soort
kasteeltuin, maar dan in Oosterse stijl. Heerlijk even zitten lezen in de
schaduw.
Daarna doorgelopen langs de grote straat, tot
aan de Rani Phokari, oftewel Queens pond, richting Asan. Rani pokhari zijn opvallend witte
gebouwen die aan het water liggen.
Daarin zwemmen HELE grote goudvissen.
Asan is ook een markt, veel kleine winkeltjes,
maar veel meer lokaal dan Thamel. Eigenlijk is Thamel alleen voor de
toeristen…. De prijzen zijn hier ook vaak 50% lager.
Op de terugweg kwam ik weer langs de Stoepa van
gisteravond. Nu had ik wel mijn fotocamera bij me. De foto’s staan op de
volgende link;
Eergisteren heb ik er ook al een album opgezet;
Foto’s uploaden gaat naar Facebook gewoon veel
sneller dan naar Picasa. Dat komt waarschijnlijk wel doordat ze op Facebook
gecomprimeerd worden.
Rond 17.00u was ik weer in de PGH. Samen met
Debbie en Ludya, zijn we naar Lazimpat gelopen om daar onze alledaagse Kurta
Sarwaals op te halen. De kleermaker had ze heel netjes gemaakt, maar mijn
broeken zijn wel enorm geworden……veel plaats, en heel comfortabel.
Daarna ben ik met Willeke gaan eten bij “Dolce
Vita” een echte Italiaan! Heerlijk knoflookbrood, zalige canneloni’s met
mozerella en spinazie, en dan…..Cappuccino. Dit allemaal onder het motto dat we dit soort eten lang niet
meer zullen kunnen krijgen.
Het was een fijn dagje.
Morgen staat het bijwonen van een mis op het
programma samen met Willeke, en daarna gaan we naar Patan, het oude hoofdsteden
van de Vallei. Er zijn veel Tempels en een voormalig koninklijk paleis. Ik zal
mijn camera maar weer meenemen…..
O ja, nog een goed berichtje. De dinsdag voor
dat ik naar Nepal vertrok, was ik op een stenen trap gavallen. (en mijn moeder
had me nog zo gewaarschuwd voor die trap) Met mijn knieschijf precies op een
treerand. Het deed zo’n pijn dat ik serieus dacht dat hij gebroken zou zijn. Maar
goed, gekoeld, een zalfje en wat ontzien toch maar door gegaan. Hij bleef lang
pijn doen, vooral trappen aflopen…. Het leek vorige week wat beter te gaan,
maar de hash zorgde voor een behoorlijke terugval. Maar vandaag is de eerst dag
dat ik normaal kon lopen en de trap zonder pijn op en af kon. Gelukkig maar, ik
begon me toch wel zorgen te maken, of er niet meer aan de hand zou zijn….Het
was ook lastig, want als we tijdens de les op de grond zitten, mogen de
voetzolen niet naar iemand wijzen, dat is zeer grof!
Over de gebruiken zal ik het ook nog een keertje
hebben…. Maar voor nu; Bedankt voor het volgen van mijn Blog, en Welterusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten