Ik werd uitgenodigd naar Dhangadhi te komen. Er was een
afspraak met de nieuwe DEO (district Education Officer) op de donderdag en op zondag zou er de grote
DEO meeting zijn met alle RP’s (recourse persons)
Ik zou bij Ewa en Raj blijven.
Dus met mijn fiets boven op de bus, op naar Dhangadhi. Daar
aangekomen naar de DOE office. Gezellig dat Ewa, Debbie en Terri daar ook
waren. Al wachtende op de man, kwamen we gezellig in gesprek. Het gesprek
vlotte, net als de tijd. De DEO officer
kwam niet….geen reden, geen oorzaak, hij was er gewoon niet. Nu ja, ik was
gezellig in Dhangadhi en in goed gezelschap.
De volgende dag hebben we de PLG meeting gehouden. Een
bijeenkomst waarbij we zaken bespreken van alle volunteers, die vervolgens via
1 volunteer in Kathmandu besproken worden met het VSO kantoor. Degene die dit
voor ons doet, sprak zich erover uit, dat ze zich tijdens de vorige bijeenkomst
in Kathmandu niet serieus genomen voelde. Alle aangedragen issues, werden
afgedaan met commentaar als; ‘You
have to be pro-active in that and look for solutions in your community”
Andere issues werden gedenigreerd…..ze vroeg zich af hoe effectief deze
bijeenkomsten zijn, en zinvol….tja….
’s Avonds had ik Ewa lekker gekookt, en daarna keken we naar
een film op mijn laptop.
De volgende dag gingen we naar Raj de juf Nepalees, voor
kookles en om het Nepalees Nieuw jaar te vieren. Gingerbread, Cinnamon rolls, Samosa’s, Atjar,
chutney, fried potatoes.
Toen alles klaar was gingen we op de fiets naar het bos waar
een meertje is. Daar spreidden we onze picknick dekens uit en hadden een
heerlijk picknick.
Na iets gegeten te hebben maakten we een heerlijke wandeling
rondom het meertje. Onderweg zagen we verschillende groepen mensen, die ook
Nieuw Jaar vierden. Ze hadden dieren bij zich om ter plekke in het bos te
slachten, ook was er vrij veel alcohol aanwezig bij sommigen. Na de wandeling
werd het snel donkerder, en dat terwijl het pas 15.00u was. Onweer op komst. De
fiets van Raj had een platte band. Dus we moesten lopen. We waren net goed en
wel uit het bos, toen het losbarste. Maar Raj kent nogal wat mensen in de
buurt, dus bij het eerste beste boerenhuisje konden we schuilen. Het was heel
bijzonder nu eens zo’n leem huisje van binnen te zien. En te zien hoe de mensen
er leven.
 |
| Picknicken om nieuw jaar te vieren. |
Van hieruit gingen Ewa en Debbie op de fiets naar huis, en
ik liep samen met Raj naar haar huis. Ik blijf twee nachtjes bij Raj slapen.
Daar is ze heel blij mee. Ze raakt nogal gehecht aan de Volunteers die ze
taalles geeft.
OP een gegeven moment vertelde ze over de dochter van “een
dierbaar vriendin”. Dat ze haar dochter niet bij zich kan houden, dat er
redenen voor zijn, dat ze niet voor niets naar Delhi is gestuurd…..en dat het
hier voor haar niet veilig zou zijn. Nu blijkt dat de dochter in de 10e
klas ontvoerd werd. Op weg naar school werd ze van de fiets getrokken en in een
kamertje gestopt en vastgehouden, vijf maanden lang! Het doel van deze
ontvoering was een gedwongen huwelijk.
Er was geen hulp van de politie, alleen wanneer het meisje zelf hulp zou
zoeken, kon de politie er iets aan doen, zeiden ze. De hele stad wist ervan,
ook de collega’s op het werk, iedereen dat dit meisje ontvoerd was en tegen
haar wil vastgehouden werd….en toch deed niemand iets…. De ontvoerders waren
mensen in hooggeplaatste posities. Zaten in de politiek en hebben veel invloed.
De ouders waren machteloos….Op een gegeven moment lukte het dit meisje haar
ouders te bellen en ze zetten een plan op poten om haar te bevrijden. Het lukte,
de details werden me niet verteld. Het meisje was vreselijk bewerkt, haar
ouders zouden gedood worden als ze niet zou trouwen met de jongen die zij
wilden…. Vreselijk. Hierna verloor de moeder een goede baan waar een goed
inkomen aan vastzat….ook de vader kreeg verschillende problemen te verwerken. Het
makkelijkste zou zijn geweest om te verhuizen, maar ze willen hun huis en grond
niet opgeven, ook woont alle familie in de buurt….maar hun kinderen studeren nu
in Delhi, en de moeder voelt zich vreselijk eenzaam….
Wat een verhaal he, ik was geschokt! Ik had niet verwacht
dit soort dingen op mijn weg tegen te komen. Hoe eenzaam en radeloos moeten
deze ouders geweest zijn. Ondanks de sms-jes die het meisje stuurde en het hele
verhaal over de ontvoering, gewoon niemand die hen wilde helpen….
 |
| Schuilen in een boerderij, met schattige twee biggetjes |
De volgende dag had ik een gezellige dag met Raj. We bezochten
haar groep van Tharo-women. Hierna bezochten we het dorpje waar ze opgroeide en
haar moeder en broer nu wonen. Het was enig om te zien. Daarna hebben we echt bruin brood gebakken. Ik at het
eerste bruine brood sinds dat ik hier ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten