Terug in Tikapur.

Eindelijk weer eigen internet. Ik ben wel veranderd van abonnement. Van vrij en onbegrensd internetten van NRp 3.500 per maand, naar 2 maanden 8GB voor NRp 1700 per 2 maanden. Dat scheelt een hoop, zo'n NRp 5000 per twee maanden. En ik gebruik waarschijnlijk toch geen 8GB. 

Het is wel oké weer terug te zijn in Tikapur. De reis van Nepalgunj naar hier ging best goed. De bus deed er 6 uur over. Er waren enkele stops onderweg zodat er iets gegeten en gedronken kon worden, of wc bezoek….. Net voor dat we in Tokapur aankwamen werd er een mw. wagenziek en braakte 4x achterelkaar in de bus. Zelfs toen ze een plastic zakje had gekregen van de jongen die het busgeld ophaalt. Mensen rondom reageerden geschokt en waren vol afschuw over het braaksel…..er werd zand overheen gegooid om het probleem op te lossen…..The Nepali way….

Toen ik thuis aankwam was het enorm stoffig. Of zanderig….Normaal zorgde ik er iedere dag voor dat de stof weggewerkt werd, en dat bleef nu 5 weken liggen…..tja niet duimdik, maar wel enkele mm stof. Op alles! Maar eigenlijk viel het me nog reuze mee....er waren namelijk helemaal geen beestjes...en die had ik eigenlijk wel verwacht na zo'n lange tijd. Alleen 1 spin die me helpt de boel goed "bug free" te houden.

Nadat ik de slaapkamer had gestoft, ben ik even naar Asmita gelopen aan de overkant. Die was weer zo blij me hier te zien, echt fijn om zo op prijs gesteld te worden. En dat gewoon omdat ik ben wie ik ben...haha.

Toen ik daar was kwam mr. Bom ook net thuis. Hij reageerde heel enthousiast toen hij me zag. Hij kwam in de woning een kijkje nemen of alles in orde was. Hij zag de stof en belde gelijk iemand die het aan de kant kwam werken. Ik hoefde niets te doen! Naderhand ben ik er met een vochtige doek nog wel een keer overheen gegaan, maar wat een vriendelijke behulpzame mensen he?

Vanochtend was ik op school, daar was ook iedereen zo blij me weer te zien. Iedereen kwam vragen hoe het met me was. Ze waren bezorgd en gaven me goede raad. hartverwarmend.

Ook de kinderen waren heel vriendelijk en begroeten me erg netjes en met innemende lachende gezichtjes.

Omdat er voor morgen weer een banda aangekondigd is, ben ik bezig een workshop voor te bereiden. Een waarbij ik samen met de leerkrachten er achter wil komen waar ze zelf denken dat de school staat, en wat ze zelf denken van mij nodig te hebben. Daar zal ik dan een programma op maken. Zo worden ze zelf eigenaar van hun schoolontwikkeling, en zullen ze waarschijnlijk gemotiveerder zijn en blijven tijdens het proces. Ik ben natuurlijk wel benieuwd hoe het geven van de workshop mij zal vergaan. 

Over mijn huis heb ik nog geen nieuws. Het staat leeg. iedere maand betaal ik de hypotheek en de vaste lasten als gas/water/licht en de gemeentelijke aanslagen gaan allemaal gewoon van mijn rekening af. Dat kast nogal wat, dat is wel zo. Een reservepotje zal daarvoor wel aangebroken moeten worden…Ik hoop wel dat de situatie snel veranderd…..dus als iemand nog iets hoort over woning zoeken in Maastricht, huur of koop…..denk a.u.b. aan mijn huisje….

Ik hoorde van mijn moeder dat Sjors afgelopen zondag op het solisten concours zo goed gepresteerd heeft. Ik had het graag gehoord. Ik weet wel dat hij mooi speelt, maar het toch altijd fijn om er zalf naar te kunnen luisteren. Dat zijn de dingen die ik zo al mis. Net als het eten bij mijn moeder dat ik iedere 14 dagen deed. Maar nu Skypen we HEEL regelmatig. Ook mijn tante had ik graag bezocht. Ze had het nogal te verduren. Ze had zware en ziekmakende medicijnen nodig. Hoe graag had ik haar zelf even een stevige knuffel gegeven. Michelle heeft een vriendje, die zou ik wel willen leren kennen. En van haar moeder horen hoe zij erin staat. Natuurlijk zou ik graag weer eens een heerlijk langzame zwijmel mazurka dansen en een snelle rondeau. Verschillende vrienden spreken en lekker bijkletsen…..Ik ben er over aan het denken om in juli een vakantie op te nemen en dan toch naar NL te gaan. Toen ik naar Nepal kwam, peinsde ik daar niet eens over. Ik was van plan zoveel mogelijk van Nepal te gaan zien. Maar ondertussen denk ik er iets anders over. Niets is zo veranderlijk als een mens he?

Het is in ieder geval wel goed om weer terug te zijn in Tikapur. Vanavond ga ik kool met worteltjes en puree koken, naar een heerlijk recept van Ewa. Ik heb er nu al trek in! Uit Kathmandu had ik kaas meegebracht. Gekocht bij de Dehri (zuivelhandel) op de hoek bij de PGH. Daar vroegen ze mij NPr 700 per 500gram. Dat zal veel te veel zij geweest! Volgens mij had ik te veel haast en hebben ze prijs verdubbeld of zo…..maar goed..ik heb kaas! 1 stuk had ik aan Willeke gegeven en een tweede stuk aan Lula overgedaan. Zelf heb ik nu nog ½ kg. Gisteren een heerlijk eitje met kaas gegeten…hhmmmm.