Balen, op een rijtje zetten en weer geïnspireerd raken. Dat leer ik in Nepal….

Dhangadhi kookles bij Raj

Op zaterdag ben ik samen met Christine naar Dhangadhi gegaan. Het was een prima busrit en we waren er al na 4 uurtjes. Toen met de riksja naar Raj voor een kookles. Debbie en Ewa waren er al. We hebben weer van alles gemaakt. Eerst Samosa’s. Dat zijn gefrituurde driehoekige vormpjes van deeg, gevuld met een hartig aardappel mengsel. Vervolgens maakten we een zoetig gistdeeg waarmee we Kaneel rolletjes maakten. Ik heb sinds lang niet zo heerlijk gesnoept, en natuurlijk was het veel te weinig. Hihi.

Tot slot maakten we momo’s. Eerst een hartig mengsel van witte kool met groene pepertjes, en dat gaat in sierlijk gevouwen tasjes van deeg. Dit geheel wordt gestoomd. Samen met een pittig sausje wordt het warm gegeten.

Al deze dingen kosten veel tijd om te maken. Hier in Nepal spenderen de meeste vrouwen veel tijd om eten klaar te maken. Net als het hele huishouden veel tijd kost. Er zijn geen elektrische  apparaten om het leven makkelijker te maken. Zelfs stofzuigers zijn hier in de winkels niet te vinden. En dat bij zoveel stof.

Na het koken heeft Raj ons meegenomen naar een Rama Tharu dance festival. Tharu het oorspronkelijke volk dat hier altijd geleefd heeft. Het is pas iets van de laatste decenia dat mensen vanuit de heuvels en bergen naar de Terai komen. Die vestigen zich hier nu ook. Ontbossing is het gevolg. Bomen worden gekapt om plaats te maken voor huisen, voor landbouw grond en voor brandstof. Hierdoor zijn er meer en grotere overstromingen tijdens de moesson.

Het dansspektakel was een echt spektakel. In kleurige prachtige kostuums. Je moet de foto’s maar bekijken. Ik heb een heel aantal markante kindergezichtjes op de foto gezet….tot de batterij van mijn camera leeg was….jammer.

Aan de wijn

’s Avonds was ik bij Ewa. We hebben heel wat afgepraat onder het genot van een fles wijn. Om 23.00u was die leeg. Ik had de smaak goed te pakken en de zoetige Nepalese wijn ging er prima in, haha. We spraken over VSO en onze ervaringen met deze organisatie. Hoe we het gevoel hebben dat het in Europa zo’n degelijke basis heeft, maar dat het er hier in Nepal toch wel behoorlijk anders uit ziet. Tijdens het gesprek met Ewa heb ik ook aangegeven dat ik er nog steeds dubbel in sta….in blijven of niet blijven.

Het viel me vreselijk tegen dat de leerkrachten op school weer stokken zijn gaan gebruiken, en dat er zelfs een kind slaag kreeg door 3 leerkrachten achter elkaar, voor mijn ogen. Dit was op “verzoek” van de moeder die zich erover belaagde dat haar zoon niet goed luistert thuis….. Er werd mij gezegd dat men nu de corporal punishment al met zo’n 40% heeft teruggebracht en dat dit wel alles was wat ze konden doen. De keerkrachten gaan er van uit dat wanneer ze stoppen met slaan, de ouders hun kinderen van school zullen halen, omdat ze niet genoeg “gestimuleerd“  worden hun best te doen. En minder leerlingen betekend minder banen… Toen ik data wilde afspreken voor workshops, bleek dat er geen bereidheid is om tijdens de examentijd of in de vakantie erna ook maar iets extra’s aan school te doen. Dat viel wel koud op mijn dak.

Het pakket dat ECEC met de gekochtte schoolspullen opgestuurd had, zou er dinderdag al hebben moeten zijn, maar beef spoorloos. Ik vroeg me af of het nog wel aan zou komen.

 Ook de eenzaamheid in Tikapur speelt een rol. Zo maar even lekker kletsen, uitwisselen en rodelen kunnen als deze avond met Ewa, mis ik wel. Natuurlijk zijn de leerkrachten op school wel aardig, maar als ze onder elkaar praten versta ik maar zo’n 10% en dat is vrij weinig. Wat het management gedeelte betreft voel ik me nog steeds tamelijk hulpbehoevend en daar ben ik ook niet voor gekomen. De stof en de warmte komen er nu al bij. Het is goed warm. In huis is het ’s avonds al zo’n 29,5C en s’ ochtends is het afgekoeld tot zo’n 23C. Dit is nog maar lente. Daarnaast zijn komen nu de slangen. Het is niet raadzaam om tijdens de avonden, nachten en ochtenden door gras of over land te lopen. Ze komen nu uit hun winterverblijf….

Ik heb dus behoorlijk zitten klagen, en Ewa ook! Daar kwam bij dat toen ik de volgende dag de grote watervat  wilde betalen, er Nr 3000 verdwenen waren uit mijn “Tuieli”.

Ik had ze bij me gestoken omdat ik ook een printer in Dhangadhi moest kopen en mee terug moest nemen. “I felt so fat up!” Ik heb geen water gekocht en geen printer!

Als het vliegtuig naar NL voor mijn neus had gestaan, was ik er geloof ik zo ingestapt! Ik vroeg me echt af waar ik in hemels naam mee bezig was…… Ik had het helemaal gehad!

Assaman

Later had ik nog een afspraak op het Assaman office. Ze gaan meedoen in de school selectie in Tikapur, en er zal een lokaal iemand benoemd worden die in de omgeving kinderen zoekt, die nu niet naar school gaan. Dan worden die verzameld en brugklassen gemaakt. In de brugklassen worden de kinderen klaargestoomd om de gewone scholen in te stromen. Ook wordt er gekeken naar de reden waarom de kinderen niet naar school gaan/gingen. Sommige ouders hebben de hulp van hun kinderen hard nodig. Om voor hen te zorgen of om mee te werken op het land of in de shops…. Kinderarbied is hier nog schering en inslag…..Fijn dat Assaman nu ook naar Tikapur zal komen.

Jimmi de inspirator

’s Avonds was ik terug in Tikapur. Toen kreeg ik een telefoontje van Jimmi. Hij is toch wel goed in motiveren en relativeren. We hadden een goed gesprek van een uur, over hoe langzaam dingen zich ontwikkelen en wat er misschien toch nog wel allemaal mogelijk zou zijn in de school. 

Na het gesprek met Jimmi voelde ik de volgende dag de behoefte om een aantal dingen nu eens goed op een rijtje te zetten en uit te zoeken. Wat als…. Dat heb ik dus gedaan.

Ik ben nu hier. Terug gaan zou beteken dat ik dat nu zonder enige bevrediging zou doen. Ik heb nog niets gedaan, laat staan bereikt, van de droom die ik had toen ik hier naar toe kwam. Als ik terug zou zijn in NL is er geen uitkering. Mijn huis staat nog leeg, kost iedere maand een behoorlijk kwak geld….erg spijtig…..maar als ik nu terug ga moet ik erg snel weer een baan vinden om het allemaal te kunnen bekostigen…..

Ik heb dus besloten om te blijven. Na alle potjes van financiën op een rijtje te hebben gezet en opgeteld, kan ik het waarschijnlijk tot december - januari op deze manier volhouden.

Wat een weg he? Ik kom er dus achter dat ik behoorlijk kan klagen, dat ik eigenlijk behoefte heb aan een heel aantal zekerheden en die maar met veel moeite kan loslaten. Maar ik heb me nu voorgenomen om de dingen veel meer van positieve kanten te gaan bekijken en zo de negatieve spiraal waarin ik zat te doorbreken.

Ik ga dus ook zorgen dat ik een soort boekenkastje of plankenkastje in huis krijg. Nu ligt er veel op de grond in stapeltjes en dat ziet er vreselijk rommelig uit. Ook wil ik graag een makkelijke stoel, zo’n rotan stoel als Ewa heeft. En ik gaan zorgen dat mijn kookgerei oke is om lekker te kunnen koken en ook bakken mogelijk is. Ik droomde vannacht al van die heerlijke “cinnamon roles”.  En met de koekkruiden van Yvette ga ik kruidkoek en speculaas bakken!

Natuurlijk is dit wel onder het voorbehoud van goede gezondheid.  Wanneer mijn huis toch nog verkocht of verhuurd wordt, kan ik langer blijven. Wanneer er mensen op vakantie willen komen is het goed om dit in hun achterhoofd te houden. Wie helpt mee mijn huis bewoond te krijgen? Wie weet….en het zou een goede daad zijn.

Nu dit besloten is, voelen verschillende dingen anders aan. Ik heb meer tijd, en dat maakt al een wereld van verschil. Ik ga naar school, ook al is daar in de klassen niets voor mij te doen tijdens de examens, maar ik werk daar aan mijn laptop. Maak een plan, schrijf het school report voor het miniserie en VSO, creëer  workshops op items waar de school zou kunnen leren. Het doel is dadelijk een aantal kant en klare workshops te hebben liggen die ik zo uit de kast kan trekken als er onverwachts weer een bandha is. Dan kunnen we die tijd toch enigszins goed benutten.

Ook plan ik een vakantie naar Nederland. Mijn  zus heeft plannen, en daar ben ik voor uitgenodigd. Ik zal rond 5 juli proberen in NL te zijn. Logeren bij mijn moedertje. Nu is dat een fijne datum! Op 6,7 en 8  juli is in Gooik namelijk het jaarlijkse Gooikoorst Folk Festival. Daar wil dan wel erg graag heen! Ik mag al een tentje lenen van Aurora! Geweldig! Nu alleen nog kijken hoe ik op de 6^e van Venlo naar Gooik kom. Iemand een idee?

In de tijd dat ik in NL ben wil graag een aantal mensen bezoeken of zien. In ieder geval mijn lieve tante in Maassluis. En er zijn wat lieve mensen die mij af een toe een mailtje sturen of een sms-je. Ik zal eens rustig de tijd nemen om te kijken wat mogelijk is.

Volgende week is de AVC, de Anual Volunteer Conference. Alle VSO volunteers van alle programma’s gaan dan naar Tansen. Het moet een mooi stadje zijn. Het ligt ook niet al te ver van Lumbini. Aangezien er na dit evenement nog 4 weken schoolvakanties zijn, ben ik bezig een vakantie te planne in Lumbini. Een paar daagjes in een Boeddhistisch klooster. Mediteren, bewust lopen, leren over Boeddhisme en dat allemaal zonder gsm en laptop. Ik hoop dan daarna nog Akke Antje te kunnen bezoeken en heb haar uitgenodigd om mee naar de Terai te komen om het natuurreservaat Bardia Park te bezoeken. Lijkt me een leuk idee.