Afgelopen maandag en dinsdag kwam bijna iedereen hier aan in PGH die
voor VSO in Nepal werkt op het gebied van educatie. Heel gezellig om iedereen
weer te zien, lekker bij te kletsen en ideeën uit te wisselen.
Op woensdagochtend gingen we met een bus naar een geweldig mooi hotel
in de buurt van de Buddhanilkanta school. Het eten was er fantastisch! Het was
er schoon en hete douches!
De PAR- analysis team heeft
vreselijk hard gewerkt om een goed, prettig en overzichtelijk programma in
elkaar te draaien. Het is ze heel goed gelukt. Vrij droge kost over input,
bewijs en opbrengsten, kon goed gevolgd worden. Verder stond “good practice”
centraal en duurzaamheid. Tijdens de laatste energizer rende Jimmi en ik voor een goed antwoord naar de muur, die moest
aangetikt worden…..Jimmi had nogal veel vaart en wilde de chocolade gewoon
winnen! Hij won,….maar het kostte hem wel een ontwrichte elleboog met een
fractuur! En hij had het komend weekend nog wel willen deelnemen aan een
triatlon in Pokhara…..
De tweede dag van de PAR was ook heel leerzaam. Het ging meer om
vooruitblik naar het komende jaar. De nieuwe districts werden besproken en wat er anders zal zijn in de randvoorwaarden op
die plekken. Daarnaast werd gekeken op welke manier we Health en Livelihood op kunnen nemen in onze werkprogramma’s
op de scholen. Het fijnste zijn voor mij altijd de voorbeelden van activiteiten
die goed gewerkt hebben.
Ludya gaf een presentatie over het ppp-project waarin ook ik in twee
seconden mocht zeggen hoe ik die taak inhoud geef. Dat is toch aardig….
Opmerkelijk was dat Jimmi met zijn arm in het gips weer terug was
gekomen en behoorlijk actief deel nam aan het vormgeven van de dag. Ik weet dat
hij een belangrijke spil is in deze dagen en een steun voor het hele team, maar
toch had ik hem in ieder geval op deze dag nog niet verwacht….
 |
| plattegrond van het hotel met de omgeving. |
Sinds ik ziek werd is een toenemend gevoel van onbehagen ontstaan, waar
ik in het begin maar heel moeilijk de vinger op kon leggen. Ik had een gesprek met Raj over
mijn werk in de PPP-school. Ik gaf aan dat ik het lastig vind om op management niveau
te communiceren en te werken en ik wilde met hem kijken naar verschillende opties.
Hierna had ik toch een heel gezellig onderonsje met Gwenyth, Debby
en Akke-Antje in een klein “cafeetje”.
De 3e dag was heel anders van sfeer. De partners waren er.
Een heleboel Nepali dus. Mensen van verschillende DEO’s, schoolhoofden en
leerkrachten. Heel interessant om te zien en horen waar hun prioriteiten liggen
en waar ze overkomen met de onze.
Dat leek behoorlijk overeen te komen. Iedereen vindt “class environment” en “Teaching Skills” de speerpunten.
Tot slot was er een presentatie over een werkbezoek aan Cambodja. Heel
leerzaam en goed te zien wat daar al allemaal bereikt en mogelijk is.
Op deze 3e dag voelde ik me absoluut miserabel. Dit sloeg
ook gelijk op mijn stem die bijna helemaal verdwenen was tegen het middaguur.
Toch nog maar een afspraak met dr. Buddha gemaakt voor de zaterdag.
hier had ik een heel stuk geschreven over een behoorlijke worsteling, maar het is te vroeg om hierover op mijn blog te schrijven....komt nog wel.... Maar Juul zei het al; steeds als ik ergens mee worstel, daalt mijn weerstand, word ik ziek en moet zo tijd nemen om te reflecteren, overdenken en een besluit vormen. Ze kent mij wel heel erg goed he?
In ieder geval vlieg ik op z’n vroegst op komende donderdag terug naar Dhangadhi in Kailali. Ik hoorde vandaag dat het er nu precies 30
Geen opmerkingen:
Een reactie posten