VSO Nepal Education Programme Annual Review (PAR) 2012 Kathmandu, Nepal.

Afgelopen maandag en dinsdag kwam bijna iedereen hier aan in PGH die voor VSO in Nepal werkt op het gebied van educatie. Heel gezellig om iedereen weer te zien, lekker bij te kletsen en ideeën uit te wisselen.

Op woensdagochtend gingen we met een bus naar een geweldig mooi hotel in de buurt van de Buddhanilkanta school. Het eten was er fantastisch! Het was er schoon en hete douches!

De PAR- analysis team heeft vreselijk hard gewerkt om een goed, prettig en overzichtelijk programma in elkaar te draaien. Het is ze heel goed gelukt. Vrij droge kost over input, bewijs en opbrengsten, kon goed gevolgd worden. Verder stond “good practice” centraal en duurzaamheid. Tijdens de laatste energizer rende Jimmi en ik voor een goed antwoord naar de muur, die moest aangetikt worden…..Jimmi had nogal veel vaart en wilde de chocolade gewoon winnen! Hij won,….maar het kostte hem wel een ontwrichte elleboog met een fractuur! En hij had het komend weekend nog wel willen deelnemen aan een triatlon in Pokhara…..

De tweede dag van de PAR was ook heel leerzaam. Het ging meer om vooruitblik naar het komende jaar. De nieuwe districts werden besproken en wat er anders zal zijn in de randvoorwaarden op die plekken. Daarnaast werd gekeken op welke manier we Health en Livelihood op kunnen nemen in onze werkprogramma’s op de scholen. Het fijnste zijn voor mij altijd de voorbeelden van activiteiten die goed gewerkt hebben.

Ludya gaf een presentatie over het ppp-project waarin ook ik in twee seconden mocht zeggen hoe ik die taak inhoud geef. Dat is toch aardig….

Opmerkelijk was dat Jimmi met zijn arm in het gips weer terug was gekomen en behoorlijk actief deel nam aan het vormgeven van de dag. Ik weet dat hij een belangrijke spil is in deze dagen en een steun voor het hele team, maar toch had ik hem in ieder geval op deze dag nog niet verwacht….

plattegrond van het hotel met de omgeving.

Sinds ik ziek werd is een toenemend gevoel van onbehagen ontstaan, waar ik in het begin maar heel moeilijk de vinger op kon leggen. Ik had een gesprek met Raj over mijn werk in de PPP-school. Ik gaf aan dat ik het lastig vind om op management niveau te communiceren en te werken en ik wilde met hem kijken naar verschillende opties. 

Hierna had ik toch een heel gezellig onderonsje met Gwenyth, Debby en Akke-Antje in een klein “cafeetje”.

De 3^e dag was heel anders van sfeer. De partners waren er. Een heleboel Nepali dus. Mensen van verschillende DEO’s, schoolhoofden en leerkrachten. Heel interessant om te zien en horen waar hun prioriteiten liggen en waar ze overkomen met de onze.

Dat leek behoorlijk overeen te komen. Iedereen vindt “class environment” en “Teaching Skills” de speerpunten.

Tot slot was er een presentatie over een werkbezoek aan Cambodja. Heel leerzaam en goed te zien wat daar al allemaal bereikt en mogelijk is.

Op deze 3^e dag voelde ik me absoluut miserabel. Dit sloeg ook gelijk op mijn stem die bijna helemaal verdwenen was tegen het middaguur. Toch nog maar een afspraak met dr. Buddha gemaakt voor de zaterdag.

hier had ik een heel stuk geschreven over een behoorlijke worsteling, maar het is te vroeg om hierover op mijn blog te schrijven....komt nog wel.... Maar Juul zei het al; steeds als ik ergens mee worstel, daalt mijn weerstand, word ik ziek en moet zo tijd nemen om te reflecteren, overdenken en een besluit vormen. Ze kent mij wel heel erg goed he?

In ieder geval vlieg ik op z’n vroegst op komende donderdag terug naar Dhangadhi in Kailali. Ik hoorde vandaag dat het er nu precies 30°C is! Wintertijd noemen ze dat daar.... ha ha...

Pokan Monestary, Boudhanath Tempel, Tibtaans Oudjaar, Pashupathi tempel met Shivratri

Jaja, dat is een hele titel he, en dat is allemaal van 1 dag. En aangezien alles goed gelukt is, ga ik er van uit dat ik weer helemaal hersteld ben. ;-)
Lijkt meer dan het is hoor, maar wel heel bijzonder.

Hier in de omgeving van Kathmandu en ook van Pokhara leeft het Boeddhisme nogal sterk. Ik heb er het een en ander over gelezen en wil er graag meer van af weten. Ik denk er over om in een van de vakanties een soort van retraite of meditatie vakantie te boeken. Dit ter voorbereiding op de vakantie die ik graag volgend jaar met mijn 50^ste verjaardag zou willen ondernemen; Dan wil ik graag naar Lhasa in Tibet. Nu hoorde ik van Akke Antje, dat er hier vlak bij een klooster is, waar dit mogelijk is. Daarnaast kun je het 8-, of 3-voudig pad (uit)proberen in een andere cursus. Ik ben er vandaag langs gegaan om een indruk te krijgen van het klooster. Het is een schitterende plek, goed onderhouden en schoon. Ik had er een goed gesprek met een bezoeker en daanrna met een bezoeker, over Boeddhisme en wat iemand tot een Boeddhist maakt. 

Kopan Boeddhistisch kooster

Met een foldertje vervolgde de ik na een lunch mijn weg naar de Boudhanath Stoepa. Daar kwam ik via de “achterkant” aan, en moest door een klooster richting de Stoepa. Maar onderweg lokte muziek en ik kon een schitterende ceremonie bijwonen. Er werd door monniken gedanst en aan het eind werden handgeschreven boeken verbrand. Deze boeken bevatten handgeschreven slechte gedachten, die worden op de laatste dag van het Tibetaans jaar verbrand. Morgen is dan ook Tibetaans Nieuw jaar. De kostuums waren schitterend. Het was een hele belevenis.

Boeddhistisch Tibetaans Oudjaar

Daarna ben ik doorgelopen naar de Stoepa. Ik ben er graag. De sfeer is er erg bijzonder. Op een dakterrasje heb ik een sprite gedronken.

Tot slot ben ik naar de Hindoeistische Pahhupathi tempel gelopen. Daar werd het grote Shivratri feest gevierd ter ere van Lord Shiva. Duizende mensen daar, vreselijk druk. Heel veel Sadus, honderden, komen van heel Nepal en ook uit India om hier Shivratri te vieren. In de tempel zelf mogen alleen hindoes komen, maar alles wat eromheen ligt is toegankelijk. De drukte maakte het tot een wat mindere ervaring. Er was veel gedrang. Ook buiten het tempelcomplex was van alles te doen. De drukte hield maar aan….Ik was blij dat ik uiteindelijk een taxi vond en weer terug naar de PGH kon.

Sadus, zwervende hindoeïstische asceten.

Het grootste voordeel van de PHG is de douche, een krachtige warme douche! Steeds weer genieten!

Het was een volle en zeer bijzondere dag.

Morgen moet iedereen van de ppp-scholen om 8.00u op het VSO kantoor zijn. Ik ben erg benieuwd.

Morgen middag is een vergadering van het z.g. PLG groepje. Ze bepraten dan verschillende aangelegenheden en problemen die er bij ons spelen. Ik ben ook daar heel erg benieuwd naar. Tikapur heeft voor mij opnieuw enkele vraagtekens gekregen, zeker toen ik ziek werd en was, en vervolgens met de bus naar Dhangadhi moest…..dat zijn dingen waar ik toch wel moeite mee heb. Er is geen vangnet, iets waar ik op terug kan vallen in Tikapur…..en ik vind dat er dat wel moet zijn en dat het de taak van VSO is daarvoor te zorgen. Dus…heel benieuwd…..

Foto’s van deze bijzondere dag zijn te vinden op; Facebook.album

Pokhara manparchha, zo'n mooi plekje...

Aangekomen bij Debby’s woning kwamen Ludya, Beth en Benji ook al aangelopen. Ze waren uitgenodigd om op de thee/koffie met Brownies te komen. Het was heel gezellig ze allemaal wee te zien. We hebben wat ervaringen uitgewisseld over ons werk op scholen en hoe verschillend dat toch is. Zeker Pokhara in vergelijking met Tikapur!

Pokhara is goed georganiseerd. De huizen zijn van steen en zien er netjes uit. Alles ziet er trouwens erg netjes uit. De lucht is lekker fris en het is zeker niet stoffig.

Als ik uit de slaapkamer naar buiten kijk zie ik toppen van de Himalaya. Het heeft wel veel weg van Zwitserland, vooral met Wallis. Toch zijn er grote verschillen…hier b.v. staan gewoon bloeiende en vruchtdragende bananenbomen in tuinen.

Ik heb heerlijk geslapen. Vanmiddag ga ik er met Debby op uit. Boodschapjes doen en iets van Pokhara zien. Lijkt me geweldig.

Mijn gezondheid gaat ook goed vooruit. Ik hoest nog een beetje en de uitslag lijkt iets minder te worden. Het enige dat echt hinderlijk is, is de pijnlijke gewrichten, die vooral opspelen als ik wil gaan zitten, of weer wil opstaan na een tijdje.

Inmiddels is het vrijdag. Ik ben vandaag terug gekomen van Pokhara. Het was er heel erg fijn. Ook prettig om Debby te leren kennen. Ik heb van ma t/m do steeds twee uur Nepali-les gehad van Reka. Ze is een geweldige juf en ik heb weer een heleboel opgestoken. We gaan kijken of we via Skype kunnen lessen als terug ben in Tikapur.

Op maandag had Debby migraine en heb ik met Ludya kort gewinkeld en gekeken naar Kurta’s en sari’s….nou ja, gekeken….gekocht. Op zondag had ik al een schitterende sari in een etalage gezien. Ik liet hem Ludya zien…ze was er ook weg van. Nu zijn we uitgenodigd door de Buddhanilkanta school om het 25jarig jubileumfeest te komen komende zaterdag, en daar kun je niet in een gewone winter kurta naar toe. In de winkel waar Ludya haar Kurta’s bestelde heb ik ook een hele mooie set gekocht. In oud roze met lila. Mijn kleuren.

Daarna zijn we naar de winkel met die prachtige sari gegaan. Na wat onderhandelen heb ik hem gekocht. Mensen, hij is schitterend. Lila. Hiermee kan ik wel naar een feestje op een school waar de Koninklijke familie naar school ging.

Op dinsdag ben ik mee geweest naar de school van Ludya. Haar school ziet er een stuk beter uit dan de mijne. Het gebouw heeft ramen en deuren. Ook hangen er tekeningen van de kinderen aan de muur. De sfeer leek er goed te zijn. Er netjes!

Ludya organiseerde een workshop op management gebied. Ze werkt dus op een ander niveau dan mij.

Woensdag heb ik een groente  schotel gemaakt voor de VSO-ers. Het was gezellig om me z’n alle te eten.

De VSO-ers in Pokhara hebben het goed voor elkaar. Hun appartementen of woningen zijn geweldig en van alles voorzien. Zelfs warme douche! Het nadeel daar is wel dat ze er ook 2x7uur per dag zonder stroom zitten. Ook worden ze meestal gezien of bekeken als toeristen en dat maakt integratie een stuk lastiger. Maar de omgeving is er zo ontzettend schitterend…de bergen, de frisse lucht….echt helemaal te gek! Het is een goed en gestructureerd stadje en er is al heel veel hulp naar toe gegaan. Zo anders dan Kailali.

De donderdag heb ik mijzelf getrakteerd op Likeside Pokhara! Ooooh mensen, wat  is dat schitterend… ik zou er de hele dag naar de bergen en het water kunnen staren.

Maar goed; vandaag weer terug naar Kathmandu nu weer in de PGH.

Ik voel me stukken beter. De uitslag is rustiger en ’t hoesten bijna over, alleen mijn knie en enkel doen nog pijn. Dat wordt allemaal goed in de gaten gehouden door de NIC.

Morgen naar een sjiek feestje op een sjieke school…. Ik ben benieuwd.


Zoals gewoonlijk weer foto's op Facebook; Kuren in Pokhara.

Pokhara maa cha!

Ik ben al een heel stuk opgeknapt, de medicijnen hebben heel goed hun best gedaan. Toch wil het laatste restje maar moeilijk verdwijnen. Ik hoest nog steeds, en nog steeds slijm. Verder doen mijn enkels en knieën nog pijn, en er is een rare uitslag. De gewrichten en uitslag wordt veroorzaakt door de toxinnen van de virussen en hun afvalproducten. Voor de uitslag heb ik zalf gekregen en de gewrichten zullen minder pijnlijk zijn als ik genoeg gedronken heb om alle afvalstoffen uit te scheiden. volgende week zondag willen ze mij weer in de clinic op controle zien.

Dit was wel een dilemma voor VSO. mij zo lang in de hostel te laten kost hun natuurlijk een hoop geld. Nu was Debby uit Pokhara in Kathmandu. Ze heeft mij vandaag mee terug genomen naar Pokhara. Een schitterend plaatsje aan de voet van de Himalya. Hier is de lucht fris en er is ook veel verse groente en fruit. Prima om even alles uit te kuren.

Nu besprak ik met onze Program manager, dat ik ook wel de PPP-school van Ludya wil bezoeken as ik  toch hier ben. Nu is het voor VSO zelfs een soort werkbezoek. Hij vond het een reuze goed idee. Ik krijg de busreis terugbetaald en Debby krijgt een kleine vergoeding om mij onderdak te geven. Daarnaast krijg ik de komende week ook iedere dag 2 uur Nepalese les. Dat heb ik nog tegoed, en hier zit een super goede juf.

Pokhara, een prachtige plaats om te herstellen, toch?

Ik zit op dit moment in een internet cafeetje. We zijn net aangekomen. De reis hier naartoe was erg pretig. We hadden een hele fijne toeristenbus, met verstelbare stoelen. We reisden met "Green line" erg aan te bevelen als je naar Pokhara of Chitwan wilt. Onderweg kregen we een fles mineraalwater en er was een warme maaltijd 9in begrepen. het was erg goed verzorgd.

Om klokslag 12.00u zag ik voor het eerst de Himalaya. Wat een imposant gebergte. Ook het heuvelland is heel anders dan ik dat van Zwitserland ken. Het is veel grilliger. Het is steiler, veel steiler, en lijkt ook gedrongener. Ik genoot van de omgeveing. Onderweg doezelde ik soms even weg….maar ja, ik ben ook nog herstellende… ;-) 

Langzaam beter worden

Ik lijk nu toch wel een beetje op te knappen. Het hoesten is wat minder, de uitslag minder rood, maar nog wel erg hinderlijk. Koorts is gezakt, mijn spieren en gewrichten spelen nog behoorlijk op. Als ik geen Brufen neem, is bewegen een behoorlijk pijnlijke zaak. Maar ik vertrouw er op dat dit ook snel zal verbeteren.

Gisteren is Debby uit Pokarha hier aangekomen. Vandaag komen Mark en Gwyneth. Ze zijn hier voor de anual review op het VSO kantoor. Natuurlijk verblijven ze in de PGH. Dat maakt het wel iets gezelliger. Debby vertelde me dat Emilie er vanmiddag ook zal zijn. Gisteravond heb ik dus gezellig met Debby zitten kletsen en haar foto’s  van Kailali laten zien. We hadden het erover hoe zinvol het zal zijn om voor 1 week terug te gaan naar Kailali, mocht ik vrijdag genoeg hersteld zijn. Zij vond dat ik het maar goed uit moest zieken en eerst bij krachten moet komen. Dat ben ik wel met haar eens. Ze nodigde mij uit om zaterdag week mee naar Pokhara te komen als ik me goed genoeg voel.

Jeetje…wat een geweldige uitnodiging, ik wist even niet wat ik hoorde. Ik zou een hele week welkom zijn! Dat zou eigenlijk wel fantastisch zijn denk ik. Dan hoeft VSO niet een extra week lang de PGH te betalen, en ook geen retourticket naar Kailali. En ik zou het prachtige Pokhara kunnen zien en daar lekker energie bij kunnen tanken. Nu maar hopen dat ik vrijdag genoeg fit ben om met haar mee te gaan.

Jullie merken natuurlijk allang aan mijn schrijven dat ik in mijn hoofd al een heel stuk beter ben, maar nu mijn lichaam nog he…

Woensdag;

Afgelopen nacht heeft het flink geonweerd. Ik werd er zelfs van wakker. Het geluid kan in deze vallei niet weg en het donderen klonk dan ook zeer onheilspellend, net als af en toe in Zwitserland. Eerst dacht ik zelfs even dat het een aardbeving was, maar was erg opgelucht toen ik de bliksem zag…..

Vandaag regent het al; de hele dag. Het is koud en donker. Niks aan. Nu voel ik mij weer ietsje beter, dus van verveling en al veel te veel gelezen te hebben, heb ik maar weer tijdelijk een oud genoegen opgepakt. Spelletjes op FB….ja, ik weet het FOEI!!! Maar wel leuk om de tijd mee rond te krijgen. En ‘t kan toch alleen maar zolang er stroom is. In Kailali s mijn internet toch niet snel genoeg…

Hier in Kathmandu is veel meer powercut dan bij ons in Kailali. In Kailali is dat momenteel 2x 2,5 uur. Hier in KTM is dat 2x 7 uur! Ik moet goed rekening houden met de stroomuitval als ik mijn telefoon en laptop toch graag opgeladen wil houden…..

Na een druilerige en donkere dag in de PGH, ben ik met Willeke en Tom van Jumla, en Debby naar Sal’s Pizza place geweest. Het is hier ongeveer om de hoek en de pizza is heerlijk! Met veel smaak gegeten. Ik moet wel toegeven dat mijn smaak echt aan het veranderen is. De pizza smaakte wat aan de flauwe kant, flink wat zout, peper en chili hielpen daarbij wel.

De eigenaar van die zaak kwam een praatje maken. Hij is een Amerikaan die een aantal weesjongens onder zijn hoede heeft genomen en al een aantal jaren hier in Nepal is. Hij had een paar interessante verhalen. In ieder geval probeert hij een 6-tal jongens een betere toekomst te bezorgen.

Tja, ik dacht dat het afgelopen nacht erg tekeer gegaan was met onweer, maar zoals nu bezig is, heb ik geloof ik nog nooit eerder gehoord/gezien. De stroom viel er een half uur van uit, en het is nog niet afgelopen.

Donderdagochtend

Ik voel me een heel stuk beter vandaag! Gelukkig maar. Koorts blijft ook weg. Alleen de uitslag op mijn handen neemt toe en breidt zich uit naar mijn onderarmen. Ik ga vandaag maar eens bellen met de kliniek. Afgelopen zondag vertelde de dr. Dat ze ook een dermatoloog in huis hebben, en ik wil graag weten of die er morgen ook is. Anders is het misschien verstandig om er vandaag nog even langs te gaan.

Vandaag is het weer ietsje beter. Het onweer is gestopt en een water zonnetje probeert de stemming iets verbeteren. Alles is nat. Voor Kathmandu is dat wel erg prettig. Het helpt tegen de stof en ook de luchtvervuiling lijkt een stuk beter te hebben…..

Vanavond ga ik waarschijnlijk met een heel stel van VSO in een gezellig restaurantje eten, hier niet al te ver vandaan. Ik heb er zin in.

Ook denk ik dat ik het aanbod van Debby aan ga nemen om zaterdag mee naar Pokhara te gaan. Ik kan bij haar logeren en die prachtige sta gaan zien. Omdat ik dan ook graag de ppp-school van Ludya wil zien en waarschijnlijk ook een dag mee zal gaan naar haar school, valt het onder VSO. Ze krijgt dan zelfs NRp 150 per dag/nacht dat ik bij haar logeer. Nou als ik dat zo bekijk is het misschien nog wel een geluk bij een ongeluk.

Nou, daar ben ik dan mooi mee.....

Tja, nu lig ik op bed, in de PGH.

Ik zie nu dat ik op donderdag ook nog snel iets geplaatst had, het begin is even dubbel, sorry...

Afgelopen woensdag heb ik Dr. Buddha gemaild en verteld dat hem geïnformeerd. Hij schreef antibiotica voor. Mijn landlord ging dat wel even halen, maar dat viel tegen. Pas de volgende ochtend kwam hij ermee aanzetten. Ondertussen had ik een rare uitslag achter mijn oren, hals en op mijn bovenrug. Toen ik op donderdag wakker werd, deden al mijn gewrichten pijn. Zo heftig dat ik me nauwelijks kon omdraaien op mijn zij.

Na gelijk dr. Buddha voor de tweede keer gemaild te hebben, werd besloten mij naar Kathmandu te laten komen voor onderzoek. Met veel pijn wat spulletjes ingepakt, nog een uur geslapen en toen met de bus naar Dhangadhi. Er zat gewoon iets anders op. Ik wist al wat me te wachten stond en ik was dan ook geradbraakt toen ik na 4.5 uur bij Ewa aankwam.

Daar was Debbie ook. Ze hebben samen lekker gekookt. Kool met aardappel puree, het was erg lekker.

De volgende ochtend bracht Nirp me met een auto naar het vliegveld, na een uur vertraging was ik blij weer lekker te zitten. Van de Himalaya’s heb ik dit keer niet vele gezien, ik sliep.

Vanuit het vliegtuig gelijk naar de Nepali International Healthe Clinic. Ik was er om 16.30u. Dr buddha zei gelijk dat hij bang is dat het tyfus is. Ik dacht dat het niet zo’n vaart zou lopen vanwege de inentingen, maar nadat ik het internet had geraadpleegd blijkt die maar voor 70% te beschermen. Tja….

Alles wijst erop dat Dr. Buddha gelijk heeft…..

Gisteren moest ik terug komen, maar er is niet veel nieuws te berichten, behalve dat het de goede kant uit lijkt te gaan en dat is heel erg fijn! De volgende afspraak is komende vrijdag, dus tot die tijd zal ik wel hier zijn, in Kathmandu en de PGH.

Inmiddels is het maandag. Ik heb nu twee antibiotica kuren, Brufen tegen pijn en om ontstekingen te remmen, en nog iets tegen allergieën.  De koorts is gezakt. Gisteren nog maar even 38.1 maar voor de rest alleen wat verhoging. De pijn is minder, maar ik neem ook minder Brufen, omdat het gewoon niet zo’n vriendelijk spul is. Ook de uitslag lijkt minder vurig.

Hier in de PGH zijn ze allemaal wel erg aardig. Simon zorgt goed voor me, en als ik even een half uurtje beneden ben is hij gezellig aanspraak. We babbelen over van alles en nog wat. Het voordeel is dat ik gewoon kan bestellen en me verder nergens druk om hoef te maken.

Zaterdag kwam Jimmi langs. Hij woont hier in de buurt en bracht mij vers fruit, wat fruitsap en lekkere Cocos koekjes. Hmmm Bedankt Jimmi.

Ook kreeg ik telefoon van Willeke, Ewa, mijn landlord mr. Bom, Asmita en Debbie. Geweldig toch?

Ik ben veel op mijn kamertje en slaap veel. Tussendoor is het fijn om te lezen. Gisteren was mijn e-reader leeg, stroom was op en de oplader ligt in Tikapur. Nadat ik Linda had gebeld, kwam ze mij een kabeltje brengen waarmee ik hem weer kon opladen, gelukkig. Internetten en lezen zijn de twee dingen die naast slapen goed te doen zijn. Vandaag zal Linda langskomen om gezellig met mij te lunchen. Het ministerie voor educatie, waar ze werkt, is ook best dicht bij, dus dat kan makkelijk. Gezellig dat ze dat doet. 

Ik hoop er nu snel weer bovenop te komen.

Het is heel fijn om van zoveel verschillende mensen op Facebook goede wensen te mogen lezen. Ook de mailtjes die ik kreeg doen me erg goed. En ik kreeg vannacht om 4.00u ook nog een superlief sms-je! Bedankt mensen!

naar Kathmandu.....?

Jeetje, nu wordt het wel heftig…

Beste mensen, ik moet jullie waarschuwen, niet echt zo'n gezellig nieuws.

Gisteravond kreeg ik uitslag in nek en hals en achter mijn oren. Daarbij begonnen al mijn gewrichten behoorlijk pijn te doen. De koorts gaat niet echt weg.

Vanmorgen Dr. Buddha gemaild met foto van de uitslag.

Hij belde gelijk op dat hij wil dat ik naar Kathmandu kom om bloedonderzoek te laten doen en een goed oogje in het zeil te kunnen houden. Hij vindt de koorts te lang duren en is bezorgd. Hij neemt contact op met VSO, zodat ik vandaag of morgen in Kathmandu aan zal kunnen komen…..

Ik ga nu mijn rugzak pakken, en wacht op telefoon van VSO…..

Ik weet niet wanneer ik weer in de gelegenheid ben om iets op mijn blog te zetten, maar zal Linda of Jimmi vragen dit voor mij te gaan doen als het mijzelf niet lukt.

Ik ben in goede handen, dat voel ik!

Liefs

Ingrid