1e Opdracht voor de
IVN Natuurgidsen cursus. "Mijn eigen plekje"
Waarom ik deze cursus doe;
Dat is dus de
eerste opdracht voor deze nieuwe cursus, c.q. opleiding tot natuurgids. Een
uitdaging die zich toch tamelijk onverwachts in mijn leven voordeed.
Na mijn omscholing
tot juf ben ik in Maastricht komen wonen om er te werken. Heerlijke jaren voor
de klas, kwamen echter tot een einde, nadat ik 8 maanden ontwikkelingshulp heb
gedaan in Nepal. Dit liet mij terugkeren in de zorg.
Via Aurora kwam ik
echter bij het CNME terecht. Schoolmoestuintjes begeleiden. Mijn hart fleurt er
weer helemaal van op.
Om mijn
inzetbaarheid bij het CNME te vergroten en mijn honger naar kennis over natuur
en milieu te stillen ben ik nu aan de cursus begonnen die opleidt tot
Natuurgids.
Een eigen plekje
Als zo terugkijk,
heb ik eigenlijk altijd al wel een soort eigen plekje gehad. In Bern was dat
een grote steen aan de Are. Daar deed ik een soort van watermeditaties. Alle
aspecten die het leven verzwaarden, konden zo aan het stromend water meegegeven
worden.
Ook in Aurau was
het plek aan het water, maar daar kwam nog een mooi zicht op glooiende heuvels
bij.
In Venlo heb ik
lang aan de Maas gewoond en kon soms uren gewoon uit het raam zitten kijken
vanuit mijn comfortabele stoel, naar het stromend water, de bootjes, de vogels,
de honden die er uitgelaten werden….. Later op de flat bestudeerde ik de
konijnen op het veldje.
Tegenwoordig is
het mijn eigen tuin. Heerlijk om te zien hoe de vogelgezinnen op expeditie
komen. Afgelopen jaar een merel gezin, een familie koolmees en een hele stam
mussen. Heel gezellig. En samen met de vele vlinders, hommels en bijtjes, was het een fantastisch
gefladder in mijn tuin.
En sinds mijn 50ste
verjaardag staat er ook in mij tin een vijvertje…in een halve regenton.
Hoe kies ik nu mijn plekje;
Maar nu moet ik
een plekje vinden waar ik mij 1½ jaar mee bezig ga houden. Observeren,
onderzoeken, vergelijken, seizoenen volgend, me ermee verbinden enz. enz.
Vooruitlopend op
de twee lessen die we daarover gaan krijgen, dacht ik het eerst aan “Natuurtuin
Jekerdal” toen aan “De Kleine Weerd”,
daarna aan Maasveld.
Natuurtuin
Jekerdal is misschien de meest gemakkelijke keuze. Het hoort bij het CNME, en
zijn veel mensen met veel “know-how” die kunnen helpen met het vinden van
antwoorden op vragen e.d. Het heeft alles wat ik me maar kan wensen, gewoon een
heerlijke en fantastisch mooie plek.
De Kleine Weerd is
dichterbij, een tamelijk ruig gebiedje vlak bij het
Gouvernement in
Maastricht en onderdeel van Limburgs Landschap. Ik heb iets met de Kleine Weerd omdat ik er vanuit school
makkelijk met de klas naar toe liep. Regelmatig deden we daar kleine
excursielesjes en ook hebben we het terrein een keer opgeruimd en gesnoeid.
Zo ook met de Eijsder Beemte. Ieder jaar St.Michael
en St jansfeest… De huttenbouw dag met de klas veel wandelingen met mensen die
op bezoek kwamen/komen in Maastricht. Heel veel fijne herinneringen…..
Maasveld wordt bewoond en bewerkt door gehandicapten. Heeft ook veel
mogelijkheden. Ik ga graag kijken bij de dieren van de kinderboerderij, en ik
ben daar regelmatig op de schommels te vinden. Heerlijk! Ook een speciale plek
met speciale herinneringen.
 |
| Maasveld heeft ook een kinderboerderij. |
Al die plekken
hebben redenen genoeg om uitverkoren te worden tot “mijn Plekje”
….maar
waarschijnlijk zal het “gewoon” de “Maasveld”
gaan worden.
Ik loop er
regelmatig naar toe om even te kijken naar de dieren en wat er zoal groeit, of
zomaar een ommetje te maken. Regelmatig koop ik er vers geoogste groente in het
winkeltje bij de kinderboerderij.
Het is super
dichtbij en daardoor makkelijk en onbezwaarlijk om regelmatig langs te gaan.
Het is interessant om te kijken hoe ik daar met de leiders en landbewerkers
contact zal krijgen.
Natuur en
recreatie, en werk naast elkaar. Mijn eerste vraag; wat doet dat met elkaar…. Wie
weet krijg ik daar de komende 1 ½ jaar een antwoord op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten