Onverwachte vakantie in Zwitserland

De laatste tijd weer wat meer met Juul via Skype gepraat. Het is mijn goede en beste vriendin die in Lausanne woont. Langzaam maar zeker werd steeds duidelijker dat het niet zo lekker loopt in het leven van Juul. Ze heeft steeds meer last van een heup, dit beperkt haar erg. Ze kan nog maar hele kleine stukjes lopen, zo max. 1km. Nu loopt het ook op het werk niet goed. Ze hangt tegen een tweede burn-out aan, of misschien zit ze daar al wel in.

Ja, en dan lijkt alles stroef en moeilijk te lopen. Veel meer dan dat ik hier allemaal zal gaan vertellen.

Juul in ik zijn echt goede vriendinnen. Dat wil niet zeggen dat we iedere dag bij elkaar op de koffie moeten, maar als we elkaar zien of spreken is er gelijk die vertrouwdheid, verbondenheid. Daar komt bij dat we meestal net bij elkaar zijn op cruciale momenten. Zo was zij heel toevallig net in Nederland toen ik afscheid nam van mijn klas, en haar bezoek viel daarmee samen. Ze heeft toen de hele happening prachtig in beeld gebracht. (en dat is zo'n dierbare herinnering)

In de tijd dat we alle twee in Zwitserland woonden hebben we veel tijd bij elkaar doorgebracht. We hadden bij elkaar het gevoel op vakantie te zijn. Het blijkt ook dat we dit jaar ons 30-jarig vriendschapsjubileum kunnen vieren. 

Ja, als ik dan hoor, dat het niet goed gaat met haar, dan wil ik er eigenlijk gewoon even voor haar zijn. In levende lijve een echte knuffel geven is toch heel anders dan doei roepen over de Skype. Alhoewel ik wel moet zeggen dat het heerlijk bijbuurten is via dit programma. Juul en ik nemen er dan ook vaak even een kopje koffie bij. 

Wil vertelde mij dat hij het best gezellig zou vinden weer eens met mij naar de camping aan Lac Leman te gaan. Dat ligt aan de Franse kant, tegenover Lausanne. Dan zou ik ook bij Juul langs kunnen. Het zaadje voor een plan was gezaaid. Op de kalender zag ik dat ik dat tussen 27 juli en 2 augustus maar 1 dienst stond. Die heeft Brigitte van mij overgenomen. Wil haakte af omdat het te dicht op de Bordunale zou zijn. Maar nu had ik toch wel zin om dit plan door te zetten, dus gevraagd of Yvette mee zou willen reizen, maar die ging naar Falco, tja, als je de liefde van je leven al zo’n 3 maanden niet meer gezien hebt, dan kan daar geen vakantieaanbod tegenop.
Maar...... Evi gaat wel mee! Ze was er over aan het denken een broodbak workshop in Engeland te volgen, maar het bleek dat die vol was toen ze hem wilde boeken…..twee uur kwam mijn voorstel mee naar Zwitserland te gaan.

Twee keer bellen over wie wat mee neemt, en welke route genomen wordt. Ik verheug me erop met Evi op vakantie te gaan.

Zaterdag 27 juli

En hup, waren we onderweg. Wel na opstartproblemen in de ochtend waardoor ik een half uur te laat in Reijmerstok was. 

 De rit ging over de B-wegen. De hele weg ging over heuveltjes. Via België,  Luxemburg naar Colmar in Franrijk. Daar was onze eerste stop en hebben we het stadje bekeken. Een schattig stadje met mooie vakwerkhuizen uit de middeleeuwen en renaissance.  

Toen ik CH in de verpleging werkte, gingen mijn collega's vaker naar dit stadje om een leuk dagje uit te hebben en van alles in het goedkopere Frankrijk op de kop te tikken.

 De grens passeren van CH is nog steeds heel special voor me, zoveel herinneringen…. Ik word er altijd weer wat stilletjes van.

Even later waren we op de camping in Reinach. De reservering bleek toch te zijn doorgekomen.

Tijdens het tentopzetten bleken de haringen van Evi’s tent niet in de auto te zijn beland. Hierdoor kregen we een gratis excursie door Reinach/Basel. Zo konden we al enkele keren een glimp opvangen van het GOETHEANUM in het dorpje dat even verderop op de heuvelflank ligt. 3 winkels, kris kras verstrooid over Reinach, bezoeken om de benodigde “stekers en lijnen” te bemachtigen. Het viel me wel op hoe vriendelijk we overal geholpen werden. Het winkelen in Migros en door het dorpje rijden veroorzaakte een golf aan vergeten gewoontes. Heerlijk om er weer eens te zijn, dit mooie opgeruimde en geregelde land. Ja, Zwitserland is voor mij echt mijn tweede vaderland.

De katoenen tent was snel opgezet. Ruim, koel en ademend. Opfrissen en op naar de voorstelling in het Goetheanum in Dornach.

 Elmar Lampson „Altes im Neuen – Neues im Alten“
Musik zu den Mysteriendramen. Vortrag und Aufführung ausgewählter Szenen aus den Mysteriendramen mit Musik, Eurythmie und Sprache
Vor der grossen Bühnensanierung, die im Herbst beginnt, werden vom 22. - 28. Juli die vier Mysteriendramen von Rudolf Steiner noch einmal zur Aufführung gebracht. Am 23. Juli wird „Die Pforte der Einweihung“ gegeben, am 24. „Die Prüfung der Seele“, am 26. „Der Hüter der Schwelle“ und am 28. „Der Seelen Erwachen“ insgesamt 35 Stunden Musik.

„Altes im Neuen – Neues im Alten“(27.Juli).
Der Abend rund um die Musik der Mysteriendramen von Elmar Lampson macht es möglich, die Musik, die sonst im Verlauf der Dramen stückweise zu hören ist, im musikalischen Zusammenhang zu erleben. Zusätzlich wird sie auch in ausgewählten Szenen im Zusammenklang mit Eurythmie und Sprache gezeigt, denn, wie der Komponist in einem Interview deutlich macht: „In den Bühnenaufführungen entsteht zwischen den verschiedenen Künsten etwas Neues.“

Voor degenen die er graag meer over willen weten, hier een link; Mysterie Drama's van Steiner en Het Goetheanum

We waren nog net op tijd, om voor de voorstelling  het winkeltje te bezoeken. Ik had namelijk het plan bedacht voor Yvette de mooie euritmie-poster te kopen voor haar verjaardag. Dezelfde poster die bij Maartje in de praktijk hangt; In regenboogkleuren de lettergebaren van euritmie met daaromheen de sterrentekens.

Natuurlijk kon ik de verleiding niet weerstaan en heb hem ook voor mijzelf meegenomen. Ik houd van euritmie, de vormgeving en de kleuren.

De voorstelling was enorm boeiend. Even dacht ik dat Dhr Elmar alleen ging vertellen pover zijn vernieuwingen in de muziek van de Mysterie drama’s, en ze zou laten horen,  maar toen kwam er toch spraak en euritmie bij. Schitterende kostuums en de muzikanten speelden ongelooflijk goed en zuiver. Ik was erg onder de indruk.

Op de terugweg naar de camping hadden we vlak bij een leuk restaurantje ontdekt. “Das Heksenstübli” Het was schattig aangekleed met allemaal heksenpoppen en zo. Erg leuk. We vroegen of we er iets konden drinken maar het zou binnen een half uurtje gaan sluiten en daarom serveerden ze niets meer.

We zijn er toch even rustig aan een tafeltje gaan zitten. Om te aarden en om te luisteren naar een soort van Jodelkoren bijeenkomst.

Zondag 28 juli

Vertrek na een  vlug ontbijtje hebben we de tent weer netjes opgerold, onze spullen ingepakt en vertrokken richting Lausanne; Op naar Juul. Natuurlijk wel binnendoor, een mooie weg door de Jura genomen, genietend van het wat ruigere heuvellandschap. Ik realiseerde me dat ik mijn strohoed niet meer gezien had…..

In Murten hebben zijn we gestopt om met een wandeling door het stadje de benen te strekken en daar een lekkere salade te verorberen. We namen een “bijlage-salade” de “mista” en die was precies goed.

Murten is een heel schattig stadje, of liever gezegd, een dorpje met een grote stevige muur eromheen. Het ligt aan een meertje en vaak heb je er al een mooi zicht op de bergen. Er komen veel toeristen, maar er zijn nauwelijks souvenirs winkeltjes. Aan het water staat ook nog een mooi landhuis-kasteeltje. In het meer kan gezwommen worden, al moet je wel oppassen met het wier dat er groeit. Je moet even weten hoe daar overheen moet zwemmen zonder erin verstrikt te raken.

 

Ik heb er in de jaren ’90 wel vaker met de Coassistent Rolf gezwommen. Dat was ook wel speciaal ja.

Het valt me weer op hoe schoon het is. Geen prullen op de grond, alles netjes ingedeeld en geregeld. Toen ik in 2000 terug kwam naar NL moest ik er erg aan wennen dat er een heleboel helemaal niet geregeld was. Het scheiden van afval bijvoorbeeld….gelukkig is dat nu ook in NL mogelijk. 

Daarna zijn we over de wat snellere weg naar Lausanne doorgereden. Ondertussen begonnen er wat wolken aan de hemel te verschijnen. Steeds dreigender. Het was wel jammer, want mede daardoor konden we de Alpenketen maar niet zien.

In Lausanne aangekomen hebben we op de camping zo snel mogelijk onze tent weer opgezet. En het begon al te spatten. Eigenlijk niet zo erg, want het bracht ook verkoeling.

Toen het klaar was, hadden we al per sms een uitnodiging van Juul om bij haar te komen schuilen. Dus op naar Juul!

Heerlijk om haar weer te zien en een dikke stevige knuffel te kunnen geven. Even wat bijpraten en gezellig met elkaar een lekker hapje eten. Mustafa had pasta gemaakt met sla uit eigen tuin. Evi leek ook wel op haar gemak.

Het was al bijna 23.00u toen we terug kwamen bij de tent. Het heeft de hele nacht gekletterd op de tent en de bliksemflitsen verlichtten regelmatig de tent. Binnen hielden we het gelukkig wel droog. Evi had bedacht dat ik toch echt niet in de auto op mijn logeerbedje hoefde te gaan slapen. Mijn snurken was niet heftig genoeg om me de tent uit te verbannen. Het was wel een stuk gezelliger zo.

Mijn hoed bleek niet in de auto te zitten. Dat vind ik wel echt heel erg. Ik had hem in ’96 in Yvoir gekocht, toen ik daar met Wil en de jongens was. Het was een hoed die me goed stond en waar de wind lekker doorheen kon waaien. De grote rand beschermde oren en schouders….. Ik heb nog gebeld naar de camping, of er een hoed was gevonden, maar dat was volgens hun niet het geval. Dikke pech dan dus….. Hopelijk vind ik er weer zo eentje.

Maandag 29 juli

Zachtjes tikt de regen tegen ‘t tentzeil aan….

Het heeft een groot deel van de dag geregend en het was stevig bewolkt. Voor Evi bleven de bergen nog steeds verborgen.

We hebben de dag gebruikt om het oude Lausanne te bekijken, met de cathedraal en de houten trap en wat te winkelen. Het was heel gezellig. Evi heeft er een leuke hoed gekocht.  Zelf vond ik een prachtig geïllustreerd adressen boekje.

Rond een uur of 18.00 zijn we naar Juul gegaan. Die was weer blij dat we kwamen. 

’s Avonds lekker gebabbeld op het balkon over allerhande levensitems. Goede gesprekken die nooit over de Skype plaats gevonden zouden hebben.

Dinsdag 30 juli

De dag ontwaakt in stralende zonneschijn. Warm zou het worden. Een fijne dag voor een bergwandeling. De vorige avond met hulp van Juul een mooie uitgezocht. We zijn naar Champex Lac gereden. De laatste 7km waren pittig voor mijn autootje. De ene haarspeldbocht na de andere reeg zich aaneen tot een circuit van behendigheidsoefeningen. De koppeling werkte wat traag en daardoor heeft hij moeite in de bergen. Ook het omhoog rijden is niets voor mijn Doblo uit 2000. Uiteindelijk zijn we prima bovengekomen hoor. 

Daar was al gelijk een  mooi panorama te zien met een bergmeertje en ruige bergtoppen. We liepen eerst rond het meertje en aten onze lunch aan de rand van het water. 

De wandeling ging van Grand Paradis naar fenêtre d’Arpette. Het ging behoorlijk omhoog door een gemengd bos, langs een snel stromende beek, die af en toe veranderde in een waterval. Bovenaan was een restaurantje waar we de typisch Zwitserse Rösti gegeten hebben. Behalve dat de aardappelsnippers wat steviger gebakken hadden mogen worden, was het erg lekker.

Over de straat zijn we terug naar het dorp gelopen. Een fijne wandeling met mooie vergezichten en bergplaatjes.

Natuurlijk gingen we vanuit de bergen naar Juul om weer van haar gezelschap te genieten en we werden er weer voortreffelijk verzorgd met een heerlijke salade. We hadden bij de Mirgos wel een honing meloen gekocht met rauwe ham. Dat ging er aan tafel in als koek. Vooral Martijn was er dol op.

Na het eten zijn we met Juul naar de moestuin gelopen. Die ligt een paar straten verderop. Daar was ook Ulrike die tijdens Juul’s vakantie de tuin zal bewateren.

Er staan fantastische groenten en sla. Wat een mooie moestuin, en alle groenten staat er mooi bij. Alsof er nooit een slak komt. Een overdaad aan groeikracht!

Na uitleg en foto’s nemen, zijn met ons viertjes naar de haven gelopen waar we in het restaurant een drankje bestelden. We hebben ontzettend gelachen en plezier gehad. O.a. over op maat gemaakte jurkjes gepraat en andere vrouwen priet-praat. Van de ondergaande zon nog wat foto’s gemaakt, omdat het kan en gewoon niets kost. 

Het was wel duidelijk te zien dat Juul pijn had tijdens het lopen. Ze vertelde dat ze brufen neemt en hoeveel. Dat ze naar een andere orthopeed gaat, omdat de huidige eigenlijk alleen privépatiënten doet, maar dat een nieuwe heup wel de uiteindelijke oplossing zal zijn.

We hadden het over werk en hoe dat zich tot de levenskwaliteit verhoud. Ondertussen kwam de stoomboot van Frankrijk aan.

Wat een dag, het voelt als een cadeautje. Fijne mensen, fijne omgeving en beweging.

Vakantie gevoel breidt zich uit.

Woensdag 31 juli

Ook vandaag staat er weer een wandeling op de agenda. En wel van Champery, naar Grand  Paradis stijgend lopen naar Barme. Het was heet, het was stijl en het was zwaar…..echt afzien voor mij. Evi vond het ook wel lastig. Veel water drinken, liters. Om de paar minuten staan om op adem te komen…… Maar, ik kwam er en ik was trots. De weg naar boven was wel mooi, prachtige berggezichten. Omdat ik toch zo vaak stilstond, heb ik steeds foto’s gemaakt, hihi…zo waren die adempauzes nog redelijk functioneel.

                                           

Langs de weg stonden weer prachtige bloemen, zoemden de bijen en fladderden de vlinders. Er vlogen ook een soort dubbel vleugelige helikopter insecten. Ik wil nog opzoeken wat dat precies was. Aan het eind van de wandeling werden we beloond met een prachtig panorama op bergtoppen vanaf een fijn terrasje. Heerlijke soep met kaas. In de kaas waren Alpenbloemetjes verwerkt. Het smaakte fantastisch.

Nadat we daar een en ander bijgetankt hadden zijn we nog een stukje doorgelopen. Daar zagen we voor het eerst Alpen rozen, een soort azalea-achtige bloementjes. Jammer genoeg waren ze wel al uitgebloeid.

Toch hebben we voor de weg terug naar Champery de bus terug gepakt. Die reed echter door tot de dorpskern, en moesten we toch nog even een half uurtje naar  de auto lopen. Het was wel leuk om door het dorpje langs de huizen te lopen die al voor 1 augustus versierd werden.

Terug in Lausanne kochten we weer Meloen met Ham en weer naar Juul.

1 augustus

Feest in Zwitserland. Nationale Eidgenossenschaft Grundung.

Een echte zondag, alle winkels dicht. Weer behoorlijk heet. Evi en ik besloten om aan het meer te blijven en naar Chateau Chillon te rijden. Een prachtig kasteeltje dat een ieder sprookjesboek een plaas zou kunnen krijgen. Het ligt in het water, met een brug ga je er op. Een paar jaar geleden ben ik er ook binnen geweest. Het is er mooi ingericht in oude stijl. Aangezien de toegang Sfr 10,= was, zijn we gewoon even naar het meer gelopen en hebben daar nog wat genoten. Toen teruggereden naar Montreux. Evi had gezien dat daar markt was. Een parkeerplaats leek lastig te vinden, dus reden we de parkeergarage in. Die bleek maar Sfr 1,= per uur te kosten. Sfr 1,=!!! En dat in zo’n wereldstad!

De markt was prima en we kwamen ook langs het standbeeld van Fredy Mercurie. Ik weet dat die eerst ergens anders stond in Montreux, maar was blij hem daar te zien, aangezien ik een groot fan ben van Queen. Wat heeft deze man veel betekend voor de pop-muziek.

Ik heb nog gekeken of er een passende hoed was, maar dat blijkt toch nog steeds een lastig ding te zijn om vinden. Wat oenig van me om hem te verliezen. Ik heb de camping gebeld, maar die hadden niets gevonden. Ik zal ook nog een mail sturen naar het Goetheanum, je weet maar nooit…..

We waren op tijd terug op de camping. Evi had het over zwemmen in Lac Leman, maar daar stond mijn hoofd niet naar. Ik was moe en heb heerlijk geslapen in de schaduw op een matrasje.

Evi en ik hadden het al over de terugreis gehad, waar we zouden toppen enzo. Ik had graag nog ergens in het Duitstalig gebied gestopt om te kijken of ik nog een leuk Zwitsers kookboekje zou kunnen vinden. Evi zag dat niet zo zitten. Het zou de aller heetste dag worden van deze zomer….. Zelfs mijn moeder had gebeld omdat ze zich zorgen maakte. Ik stelde voor om na het vuurwerk die avond alvast aan te rijden. Dat zou in de nacht zijn, zonder files en lekker rustig. Evi vond het een goed voorstel. Dus belde we Juul, dat we ietsjes later zouden komen. Tent afbreken, auto inladen. De camping betalen; We hoefden niet  de volgende dag ook nog te betalen, ook al was het al bijna 17.00u. Dat is toch aardig.

’s Avonds was het bij Juul en gezin erg gezellig. Samen met de buren werd er gegrild. Het klikte leuk met iedereen aan tafel. De kinderen amuseerden zich ook bij het speeltuintje naast de woning. Er stonden allerhande lekkere dingen op tafel. Evi had een zalige kruidenboter gemaakt, sla uit de moestuin van Juul en sperzieboontjes salade. De buurvrouw had iets gemaakt van aubergine, tot moes gemaakt en gekruid. Zalig gegeten.

Dit alles werd afgesloten met een geweldig vuurwerk. De gemeente Lausanne verzorgde een show van kleuren aan de hemel van 22.00-22.30u.

Hierna hebben we afscheid genomen van Juul en haar gezinnetje en ook van CH.

We begonnen de terugreis. 4 uur heb ik gereden, zonder me echt moe te voelen. Toen vond Evi het toch tijd worden voor een grotere slaappauze. We besloten het eerst volgende dorp een parkeerplaats te zoeken.

We kwamen in Duitsland bij Hornbach uit. Nu bleek daar heel toevallig een speciale parkeerplaats te zijn voor campers….dat zag ik in een flits aangegeven staan bij een rotonde. Het bleek een fantastisch nieuw aangelegde plek te zijn.

Nu kwam mijn bedje achter in de auto toch nog van pas. Ik heb er heerlijk geslapen. Evi heeft wat verkreukt op de voorbanken geslapen met de stoelkussens.

Tot 7.30u geslapen en verder gereden. Rond 10.30u was Evi in Reijmerstok. Nog even gezamenlijk ontbeten en naar mijn huisje in Maastricht, naar mijn konijntjes, mijn tuintje en mijn koele huisje. De buren en de rest van mijn leventje om weer op te pakken. 

O mensen, wat heb ik een fijne vakantie gehad! Ook fijn om Evi nog beer te leren kennen. Wat is dat toch een fijn mens!
En dat is allemaal eigenlijk alleen maar zo gekomen, doordat ik mijn vriendin een hart onder de riem wilde steken!

Evi en ik hebben samen zo'n 350 foto's gemaakt. Als je ze wilt zien, kom dan gezellig langs, zodat ik ze je kan laten zien. :-) De koffie zal klaar staan.